حقوقدان محسن محبی

محسن محبی سال 1330 در تهران به دنیا آمد. در نوجوانی مدتی علوم دینی را در حوزه علمیه تهران تحصیل کرد. مدتی را در رشته اقتصاد در دانشگاه  شیراز مطالعه کرد و سپس به توصیه پدر و دوستانش مسیر خود را به رشته حقوق دانشگاه تهران که در آن رشته هم قبول شده بود، تغییر داد؛ پس به سال 1352 در رشته حقوق قضائی دانشکده حقوق دانشگاه تهران فارغ التحصیل شد.

وی تحصیلات عالی خود را در رشته حقوق خصوصی در دانشگاه شهید بهشتی ادامه داد. پایان نامه کارشناسی ارشد خود را با عنوان «جنبه‌های حقوقی اعتبارات اسنادی بانکی» دفاع کرد که به قول مهدی شهیدی، در آن سال ‌ها بسی تازه و بدیع بود.

در سال 1374 موفق شد در مقطع دکتری رشته حقوق بین ‌الملل از دانشگاه لوآن بلژیک فارغ‌التحصیل گردد. استاد راهنمای او در دوره دکتری، پروفسور فرانسوا ریگو، استاد حقوق بین ‌الملل و عضو انستیتو حقوق بین‌ الملل بود، و موضوع رساله ‌اش «ماهیت حقوق بین‌ الملل دیوان داوری دعاوی ایران و آمریکا» بود که با درجه ممتاز و با تحسین ژوری پذیرفته شد و در سال 1999 توسط انتشارات معتبر کلوئر منتشر گردید.

محبی علاوه بر بانک ملی ایران و دفتر خدمات حقوقی بین‌ المللی، مدت‌ ها معاون پژوهشتی مرکز گفت و گوی تمدن ها بود. او از سال 1384 به دبیرکلی مرکز داوری اتاق بازرگانی ایران منصوب شد و همچنان مشغول فعالیت است. همچنین دبیری کمیسیون حقوقی و داوری کمیته ایرانی اتاق بازرگانی بین ‌المللی را بر عهده دارد.

او سال ها است داور ایرانی عضو دیوان بین المللی داوری(ICC) در پاریس و همچنین از سال 1394 جزو گروه داوران ایرانی در دیوان دائمی داوری در لاهه است.

محبی پس از انتخاب حسن روحانی عنوان رئیس ‌جمهور محسن به سمت مشاور رئیس‌ جمهور در امور حقوقی بین ‌المللی و رئیس مرکز امور حقوقی بین‌ المللی ریاست جمهوری منصوب شد. در مرحله تقاضای دستور موقت در پرونده رسیدگی به شکایت ایران از آمریکا به دلیل بازگرداندن تحریم‌ های هسته ‌ای وکالت دولت ایران را بر عهده داشت و در پرونده مصادره برخی اموال ایران نیز مجددا به عنوان وکیل و نماینده دولت ایران ایفای نقش کرد.