در نسخه ای از یادداشت زهرا سجادی که روزشنبه در اختیار ایرنا قرار گرفت، آمده است: به گفته مدیرکل سازمان تولید اسکناس و مسکوکات بانک مرکزی در سال 1390با توجه به مطرح شدن موضوع ، توجه به میراث فرهنگی و صنایع دستی ایران، فرآیند طراحی بر این اساس آغاز شد.
مجید صنیعی می گوید: پس از ارایه و بررسی طرح های گوناگون در نهایت طرح پشت اسکناس پنج هزار ریالی از ماهواره امید به ظروف سفال مربوط به قرن هشتم (سفال تکنیک سلطان آباد) تغییر یافت.
و این اقدام جالبی برای نشان دادن هنر و فرهنگ غنی ایران است.
همواره اسکناس هر کشور و نقوش روی آن به نوعی نشان دهنده هویت و فرهنگ و تاریخ و تمدن یک کشور بوده و چاپ بناها و آثار هنری ایران اقدامی ضروری است.
برای حفظ و صیانت میراث فرهنگی به عنوان شناسنامه ملت و اهمیت نگهداری آن به نسل جوان و شناساندن تمدن و فرهنگ ایرانی به جهانیان است.
در سال 1392با چاپ بادگیر 2 طبقه خانه آقا زاده ابرکوه بر پشت اسکناس 2هزار تومانی مهر تاییدی بر ایرانی بودن فن ساخت بادگیر زده شد.
ابتکاری که کویرنشینان با استفاده از آن به مقابله با گرما رفتند و در طول سالیان متمادی توانستند با این ابزار ساده اما کارآمد بر آفتاب سوزان کویر غلبه کرده و در گرمترین روزهای سال بدون استفاده از کوچکترین ابزاری که نمادی از فناوری نوین باشد خنکای نسیمی دلنشین را به داخل خانه های خود بیاورند.
بادگیر چاپ شده بر روی اسکناس2 هزار تومانی به عنوان سمبل و عنصر تمدن ایرانی از معدود بادگیرهای 2طبقه ایران بر بام خانه خشتی دوران قاجاری آقا زاده در شهر ابرکوه خود نمایی می کند و
حس زیبا شناختی و مهارت معمارش را به ببینده منتقل می کند.
خانه آقازاده متعلق به سید حسین ابرقویی است که از ثروتمندان ابرکوه بود و این خانه که 820متر مربع مساحت دارد ، در بافت قدیمی واقع شده است که از نظر معماری و بکار گیری عناصر معماری سنتی ایرانی در خور توجه است.
قسمت شاخص بنا بادگیر 2 طبقه است که در حکم خنک کننده (کولر) بوده و کلاه فرنگی در کنار آن با تزیینات مقرنس کاری بسیار زیبا کار نور رسانی (نورگیر) فضای زیرین و تالار خانه را انجام می دهد.
بادگیر با ارتفاع 18متر و مساحت 18متر مربع و وجود 19عدد دریچه تنظیم هوا که با بادگیر دومی هماهنگی و ارتباط دارد ، می تواند تنظیمات هوا را حتی زمانی که بادی در کویر وجود ندارد انجام دهد.
بادگیر 2 طبقه با این میزان از سلامتی و زیبایی شاید در دنیا نادر باشد و این توجیه مناسبی برای انتخاب این طرح بر روی اسکناس 2هزار تومانی است.
این خانه و بادگیرش در تاریخ 24 بهمن 1375 با شماره ثبت 1838 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است و سالانه میزبان توریست های داخلی و خارجی فراوانی است که حتی ذوق شاعران را نیز برانگیخته به طوریکه در موردش چنین نوشته اند، در روز گرم تابستان به دیدارش آمدم به سردی پذیرای من است.
**
خانه های قدیمی ابرکوه و تاثیر آن در جذب توریست
ابرکوه شهر باستانی چند هزار ساله در جنوب غربی استان یزد و با فاصله ی 140کیلومتر از یزد قرار دارد یکی از ویژگی های شاخص آن وجود خانه های تاریخی و قدیمی است که نمایانگر ارزش های معماری ایرانی است.
خانه‌های کاهگلی این شهر از گذشته‌های دور برای هر مسافری که به ایران می آمده، جذاب بوده است.
این خانه ها با دیوارهایی که در بیرون ساده و زمخت‌اند اما در خود، از نمادهایی زیبا از طبیعت، پرندگان، گل‌ها، سبزه‌ها و مرغزارها پر شده‌اند در دل کویر خودنمایی می کنند.
گویی تصویر آرمانی بهشت را فریاد می‌آورند؛ جذابیت این سازه ها شاید از این روست که هویت و خوی ایرانی‌ها را می نمایاند ؛ ظاهری آرام اما درونی راز انگیز و پرسخن!
معماری بومی و اصیل و تاریخی که بر اساس اقلیم و مصالح بومی، فرهنگ و سبک ، زندگی مردم طراحی شده، تحسین هر بیننده ای را بر می انگبزد که چگونه با استفاده از مصالح ساده و بومی منطقه ( خاک ، سنگ ، آب و آفتاب) در بستر آگاهی و تجربه های دیرین فضاهایی را سامان داده اند که به خانه روح می بخشید و آرامش می داد .
ابرکوه با داشتن خانه های قدیمی قابلیت بالایی برای جذب توریست دارد توریست ها در گذر از مسیر شیراز به یزد یا بالعکس با یکی دو شب اقامت در این خانه ها از فضای دلنشین و دلچسب آن ها لذت می برند.
مسافر با گذر از کوچه های پر پیچ و خم و باریک قدیمی در پناه سایه ی دیوار های بلند گلی به خانه های قدیمی می رسد، از در چوبی خانه رد می شود و به فضای بسته اما دلنشین به نام هشتی( اولین تجربه اش از فضای داخلی خانه) می رسد.
و با عبور از فضای بسته هشتی به فضای باز و با صفای حیاط مواجه شده و با دیدن حوض و گلدان ها و درختان گوناگون جذابیت حیاط ایرانی برایش دو چندان می شود و لذت بیشتری از این همه تضاد دلنشین در کنار هم می برد .
با مشاهده درهای چوبی با شیشه های رنگی خانه و نقاشی های روی دیوار و آیینه کاری حس رویا گونه ای به او دست می دهد.
با دیدن سقف های ضربی اتاق ها و درهای چوبی سه دری و پنج دری استفاده از تهویه سرمایشی (بادگیر) و گرمایشی (شومینه های دیواری هیزمی) که تنظیم شرایط دمای محیط را به صورت طبیعی انجام می دهند.
به دور از هیاهو و تنش های بیرون با آرامشی وصف ناپذیر می رسد و سفر به تاریخ را تجربه می کند و با درک هماهنگی و هارمونی بنا با طبیعت انسان و تناسب اجزا با محیط فرهنگی فضای خانه با خود می اندیشد که چه دقت ، حوصله ، ذوق و مهارتی در ساخت این بنا در کار بوده است.
از جمله خانه های قدیمی در ابرکوه که مسافر می تواند اقامت یک یا دو روز را در آن تجربه کند و از غذاها ی سنتی لذت ببرد به شرح زیر است :
خانه سنتی آقا زاده با بادگیر 2طبقه و کلاه فرنگی معروف که ترکیب معماری سنتی و مدرنیته به خوبی در آن اجرا شده است.
خانه صولت که تبدیل به موزه مردم شناسی شده است.
خانه قیومی که بهره مند از مقرنس کاری های چشم نواز زیبا و عمارت و انبار غله و فضاهای جانبی دیگر است و خانه مستوفی که به خانه های بومگردی تبدیل شده است.
(خانه های قدیمی را دوست دارم تاریخ در آنها به زیبایی در حرکت است و همه چیز عمر دارد، حرف دارد.)
7540/ 2047/
انتهای پیام مجید صنیعی می گوید: پس از ارایه و بررسی طرح های گوناگون در نهایت طرح پشت اسکناس پنج هزار ریالی از ماهواره امید به ظروف سفال مربوط به قرن هشتم (سفال تکنیک سلطان آباد) تغییر یافت.
و این اقدام جالبی برای نشان دادن هنر و فرهنگ غنی ایران است.
همواره اسکناس هر کشور و نقوش روی آن به نوعی نشان دهنده هویت و فرهنگ و تاریخ و تمدن یک کشور بوده و چاپ بناها و آثار هنری ایران اقدامی ضروری است.
برای حفظ و صیانت میراث فرهنگی به عنوان شناسنامه ملت و اهمیت نگهداری آن به نسل جوان و شناساندن تمدن و فرهنگ ایرانی به جهانیان است.
در سال 1392با چاپ بادگیر 2 طبقه خانه آقا زاده ابرکوه بر پشت اسکناس 2هزار تومانی مهر تاییدی بر ایرانی بودن فن ساخت بادگیر زده شد.
ابتکاری که کویرنشینان با استفاده از آن به مقابله با گرما رفتند و در طول سالیان متمادی توانستند با این ابزار ساده اما کارآمد بر آفتاب سوزان کویر غلبه کرده و در گرمترین روزهای سال بدون استفاده از کوچکترین ابزاری که نمادی از فناوری نوین باشد خنکای نسیمی دلنشین را به داخل خانه های خود بیاورند.
بادگیر چاپ شده بر روی اسکناس2 هزار تومانی به عنوان سمبل و عنصر تمدن ایرانی از معدود بادگیرهای 2طبقه ایران بر بام خانه خشتی دوران قاجاری آقا زاده در شهر ابرکوه خود نمایی می کند و
حس زیبا شناختی و مهارت معمارش را به ببینده منتقل می کند.
خانه آقازاده متعلق به سید حسین ابرقویی است که از ثروتمندان ابرکوه بود و این خانه که 820متر مربع مساحت دارد ، در بافت قدیمی واقع شده است که از نظر معماری و بکار گیری عناصر معماری سنتی ایرانی در خور توجه است.
قسمت شاخص بنا بادگیر 2 طبقه است که در حکم خنک کننده (کولر) بوده و کلاه فرنگی در کنار آن با تزیینات مقرنس کاری بسیار زیبا کار نور رسانی (نورگیر) فضای زیرین و تالار خانه را انجام می دهد.
بادگیر با ارتفاع 18متر و مساحت 18متر مربع و وجود 19عدد دریچه تنظیم هوا که با بادگیر دومی هماهنگی و ارتباط دارد ، می تواند تنظیمات هوا را حتی زمانی که بادی در کویر وجود ندارد انجام دهد.
بادگیر 2 طبقه با این میزان از سلامتی و زیبایی شاید در دنیا نادر باشد و این توجیه مناسبی برای انتخاب این طرح بر روی اسکناس 2هزار تومانی است.
این خانه و بادگیرش در تاریخ 24 بهمن 1375 با شماره ثبت 1838 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است و سالانه میزبان توریست های داخلی و خارجی فراوانی است که حتی ذوق شاعران را نیز برانگیخته به طوریکه در موردش چنین نوشته اند، در روز گرم تابستان به دیدارش آمدم به سردی پذیرای من است.
**
خانه های قدیمی ابرکوه و تاثیر آن در جذب توریست
ابرکوه شهر باستانی چند هزار ساله در جنوب غربی استان یزد و با فاصله ی 140کیلومتر از یزد قرار دارد یکی از ویژگی های شاخص آن وجود خانه های تاریخی و قدیمی است که نمایانگر ارزش های معماری ایرانی است.
خانه‌های کاهگلی این شهر از گذشته‌های دور برای هر مسافری که به ایران می آمده، جذاب بوده است.
این خانه ها با دیوارهایی که در بیرون ساده و زمخت‌اند اما در خود، از نمادهایی زیبا از طبیعت، پرندگان، گل‌ها، سبزه‌ها و مرغزارها پر شده‌اند در دل کویر خودنمایی می کنند.
گویی تصویر آرمانی بهشت را فریاد می‌آورند؛ جذابیت این سازه ها شاید از این روست که هویت و خوی ایرانی‌ها را می نمایاند ؛ ظاهری آرام اما درونی راز انگیز و پرسخن!
معماری بومی و اصیل و تاریخی که بر اساس اقلیم و مصالح بومی، فرهنگ و سبک ، زندگی مردم طراحی شده، تحسین هر بیننده ای را بر می انگبزد که چگونه با استفاده از مصالح ساده و بومی منطقه ( خاک ، سنگ ، آب و آفتاب) در بستر آگاهی و تجربه های دیرین فضاهایی را سامان داده اند که به خانه روح می بخشید و آرامش می داد .
ابرکوه با داشتن خانه های قدیمی قابلیت بالایی برای جذب توریست دارد توریست ها در گذر از مسیر شیراز به یزد یا بالعکس با یکی دو شب اقامت در این خانه ها از فضای دلنشین و دلچسب آن ها لذت می برند.
مسافر با گذر از کوچه های پر پیچ و خم و باریک قدیمی در پناه سایه ی دیوار های بلند گلی به خانه های قدیمی می رسد، از در چوبی خانه رد می شود و به فضای بسته اما دلنشین به نام هشتی( اولین تجربه اش از فضای داخلی خانه) می رسد.
و با عبور از فضای بسته هشتی به فضای باز و با صفای حیاط مواجه شده و با دیدن حوض و گلدان ها و درختان گوناگون جذابیت حیاط ایرانی برایش دو چندان می شود و لذت بیشتری از این همه تضاد دلنشین در کنار هم می برد .
با مشاهده درهای چوبی با شیشه های رنگی خانه و نقاشی های روی دیوار و آیینه کاری حس رویا گونه ای به او دست می دهد.
با دیدن سقف های ضربی اتاق ها و درهای چوبی سه دری و پنج دری استفاده از تهویه سرمایشی (بادگیر) و گرمایشی (شومینه های دیواری هیزمی) که تنظیم شرایط دمای محیط را به صورت طبیعی انجام می دهند.
به دور از هیاهو و تنش های بیرون با آرامشی وصف ناپذیر می رسد و سفر به تاریخ را تجربه می کند و با درک هماهنگی و هارمونی بنا با طبیعت انسان و تناسب اجزا با محیط فرهنگی فضای خانه با خود می اندیشد که چه دقت ، حوصله ، ذوق و مهارتی در ساخت این بنا در کار بوده است.
از جمله خانه های قدیمی در ابرکوه که مسافر می تواند اقامت یک یا دو روز را در آن تجربه کند و از غذاها ی سنتی لذت ببرد به شرح زیر است :
خانه سنتی آقا زاده با بادگیر 2طبقه و کلاه فرنگی معروف که ترکیب معماری سنتی و مدرنیته به خوبی در آن اجرا شده است.
خانه صولت که تبدیل به موزه مردم شناسی شده است.
خانه قیومی که بهره مند از مقرنس کاری های چشم نواز زیبا و عمارت و انبار غله و فضاهای جانبی دیگر است و خانه مستوفی که به خانه های بومگردی تبدیل شده است.
(خانه های قدیمی را دوست دارم تاریخ در آنها به زیبایی در حرکت است و همه چیز عمر دارد، حرف دارد.)
7540/ 2047/
کپی شد
