این در حالی است که بارش های کشوری از اول مهر تا دهم آذر نسبت به دوره مشابه پارسال 28 درصد افزایش دارد که بر پایه آمارهای هواشناسی ، بارندگی ها در فلات مرکزی ایران نسبت به پارسال کمتر شده است.
چشم یزدی ها از بس به آسمان دوخته شد ، خشک و دست های ملتمس هم از بس رو به آسمان بی باران با ابرهای بی بخارش دراز شده ، ترک ترک شده است .
امروز کفت دستان مردم از کف رودهای تفتیده و خشکیده بیشتر ترک دارد و سوز دل و عطش آنها بیش از همیشه به درگاه الهی برای بارش قطره ای باران بلند است.
چرا ؟!
چون، آمار بارش های پاییز امسال بیانگر آن است که در 71 روز این فصل نسبت به مدت مشابه سال قبل 67 درصد و نسبت به میانگین یک سال آبی 99 درصد کاهش دارد و این یعنی در حال حرکت به روزگاری هستیم که اگر بخواهیم باران را برای فرزندانمان تعریف کنیم باید آنها را به شمال ایران و نواحی پرباران کشور برای سفر برد.
شهر بی باران هم شده یک برند جدید برای یزد که میراث جهانی شده ؛ شهری که امسال هنوز رنگ باران را ندید و تنها در یکی از شب ها چند قطره ای برای زمین بارید تا کسی صدایش را نشنود و رخسار نایابش را نبیند.
فقط چند روز اخیر سوز و سرمای پاییز بر قد رعنای شهر تشنه ما همچون شلاق تازیانه می زند و تن رنجور این خطه را که قریب به 2 دهه با خشکسالی دست و پنجه نرم می کند، می لرزاند.
استان یزد در 2 دهه اخیر در زمره کم آب ترین و کم بارش ترین استان های کشور بود و ساکنان بسیاری از آبادی ها و روستاهای آن از کم آبی به ستوه آمدند.
با توجه به خشکسالی هایی که اتفاق افتاد، متأسفانه متوسط بارندگی‌ها از 60 میلی‌متر بعضی مواقع به 45 میلی متر رسید و این یعنی بازهم تداوم تشنگی و عطش در مرکز ایران.
آخرین دوره خشکسالی در یزد از سال 78 شروع و تاکنون ادامه دارد طوریکه نزدیک به دو دهه میهمان یزدی هاست و نخستین دوره خشکسالی شدید نیز در یزد در حدود 60 سال قبل بین سال های 37 تا 54 اتفاق افتاد که حدود 15 سال طول کشید و بعد از آن یک دوره چهار ساله خشکسالی بین سال های 65 تا 69 و یک دوره سه ساله خشکسالی بین سال های 74 تا 77 نیز به وقوع پیوست.
و امسال که نوزدهمین سال خشکسالی در یزد است، دست به دعا برداشته ایم و باران را طلب می کنیم و از خدواند متعال می خواهیم تا کویر همچنان کویر بماند و زندگی بر مدار آب در آن تداوم یابد.
1968/ یادداشت از : محمودرضا رحمانی ** انتشار: عباسقلی اشکورجیری
@irnayazdd
انتهای پیام چشم یزدی ها از بس به آسمان دوخته شد ، خشک و دست های ملتمس هم از بس رو به آسمان بی باران با ابرهای بی بخارش دراز شده ، ترک ترک شده است .
امروز کفت دستان مردم از کف رودهای تفتیده و خشکیده بیشتر ترک دارد و سوز دل و عطش آنها بیش از همیشه به درگاه الهی برای بارش قطره ای باران بلند است.
چرا ؟!
چون، آمار بارش های پاییز امسال بیانگر آن است که در 71 روز این فصل نسبت به مدت مشابه سال قبل 67 درصد و نسبت به میانگین یک سال آبی 99 درصد کاهش دارد و این یعنی در حال حرکت به روزگاری هستیم که اگر بخواهیم باران را برای فرزندانمان تعریف کنیم باید آنها را به شمال ایران و نواحی پرباران کشور برای سفر برد.
شهر بی باران هم شده یک برند جدید برای یزد که میراث جهانی شده ؛ شهری که امسال هنوز رنگ باران را ندید و تنها در یکی از شب ها چند قطره ای برای زمین بارید تا کسی صدایش را نشنود و رخسار نایابش را نبیند.
فقط چند روز اخیر سوز و سرمای پاییز بر قد رعنای شهر تشنه ما همچون شلاق تازیانه می زند و تن رنجور این خطه را که قریب به 2 دهه با خشکسالی دست و پنجه نرم می کند، می لرزاند.
استان یزد در 2 دهه اخیر در زمره کم آب ترین و کم بارش ترین استان های کشور بود و ساکنان بسیاری از آبادی ها و روستاهای آن از کم آبی به ستوه آمدند.
با توجه به خشکسالی هایی که اتفاق افتاد، متأسفانه متوسط بارندگی‌ها از 60 میلی‌متر بعضی مواقع به 45 میلی متر رسید و این یعنی بازهم تداوم تشنگی و عطش در مرکز ایران.
آخرین دوره خشکسالی در یزد از سال 78 شروع و تاکنون ادامه دارد طوریکه نزدیک به دو دهه میهمان یزدی هاست و نخستین دوره خشکسالی شدید نیز در یزد در حدود 60 سال قبل بین سال های 37 تا 54 اتفاق افتاد که حدود 15 سال طول کشید و بعد از آن یک دوره چهار ساله خشکسالی بین سال های 65 تا 69 و یک دوره سه ساله خشکسالی بین سال های 74 تا 77 نیز به وقوع پیوست.
و امسال که نوزدهمین سال خشکسالی در یزد است، دست به دعا برداشته ایم و باران را طلب می کنیم و از خدواند متعال می خواهیم تا کویر همچنان کویر بماند و زندگی بر مدار آب در آن تداوم یابد.
1968/ یادداشت از : محمودرضا رحمانی ** انتشار: عباسقلی اشکورجیری
@irnayazdd
کپی شد
