به گزارش ایرنا، تکلم از ویژگی های ممتار افراد است و آنها از راه سخن گفتن، با دیگر افراد جامعه ارتباط برقرار می کنند و با دیگران به گپ و گفت می پردازند اما ناشنوایان از طریق زبان اشاره که زبان ناشنوایان است با دیگران رابطه برقرار می نمایند.
شنوایی از حواس برتر انسان است و محروم بودن از حس شنوایی فقط به مفهوم نشنیدن نیست بلکه محرومیت از بسیاری از چیزهاست که شاید فرد را از بسیاری موفقیت ها دور یا خانه نشین کند.
'هلن کلر' با وجود اینکه نابینا و ناشنوا بود یکی از موفق ترین افراد استثنایی است که در اهمیت حس شنوایی می گوید: اگر این فرصت به من داده می شد که یکی از دو حس خود را بازیابم، ترجیح می دادم نابینا بمانم، ولی بشنوم.
دنیای ناشنوایان دنیای دیگریست، دنیای آنها سکوت و بی صداست و دستانشان کلام انهاست.
از چهره های برخی افراد ناشنوا می توان فهمید که حرفهای زیادی در درونش جمع شده که منتظر جرقه ای برای انفجار و بیرون ریختن است.
افراد ناشنوا کم و بیش در همه مناطق دنیا و از جمله ایران زندگی می کنند و استان یزد هم از این قائده، مستثنی نیست.
14 درصد جامعه معلولان یزد را افراد ناشنوا و کم شنوا تشکیل می دهند که سه هزار و 500 نفر دارای پرونده و از خدمات این سازمان بطور مستقیم بهره مند می شوند.
جمعیت این افراد، کم نیست و نمی توان مشکلات انها را نادیده گرفت، ضمن آنکه بیکاری، نداشتن رابط یا مترجم زبان اشاره و مناسب سازی نکردن محیط از جمله مشکلات این قشر است.
ناشنوایان، نیازمند ترحم و دلسوزی مسوولان و افراد جامعه نیستند بلکه می خواهند راه برای انها هموار شود و مسیر موفقیت را طی کنند.
افراد ناشنوا صدای ما را نمی شنوند اما ما که صدای انها را می شنویم نباید بی تفاوت باشیم.
در دنیای امروز ناشنوایان نباید از رسانه های دیداری و شنوایی محروم باشند، بسیاری از کشورهای توسعه یافته با برنامه های مختلف، حقوق برابری را برای ناشنوایان در بهره مندی از برنامه های صدا و سیما فراهم نمودند.
طبق قانون جامع حمایت از معلولان، صدا و سیما بعنوان یک رسانه ملی باید هفته ای چهار تا 6 ساعت برنامه های مختلفی برای معلولان تهیه و پخش کند که متاسفانه این قانون هنوز آنطور که شاید و باید اجرایی نشده است.
صدا و سیما گاهی نیز به صورت مقطعی برخی سریال های خود را با زیرنویس فارسی پخش می کند اما به نظر می رسد راه اندازی یک شبکه مخصوص هر چند در ساعات کم برای ناشنوایان ضروری است.
چه خوب است صدا و سیمای مرکز یزد بعنوان پایلوت در راستای محروم نماندن افراد ناشنوا برنامه های مختلفی برای معلولان به ویژه ناشنوایان تهیه و الگویی برای سایر استانها باشد.
بسیاری از افراد ناشنوا علاقه دارند اخبار و بسیاری از سریالهای تلویزیون را دنبال کنند اما وقتی می بییند که برای آنها امکان پذیر نیست یا اطرافیان از پاسخ دادن به سوالات انها خسته می گردند منصرف می شوند.
آیا هیچ موقع با خود فکر کردیم که اگر فرد ناشنوا در مکانی نیاز به اورژانس یا آتش نشانی یا موارد ضروری دیگر داشته باشد چگونه باید با اقدام کند؟.
به نظر می رسد باید سامانه ای در کشور تهیه شود که وقتی فرد ناشنوا یا یک فرد معلول که قادر به صحبت کردن نیست با مرکزی تماسی گرفت تمام اطلاعات شخصی و آدرس ان مکان در آن در سامانه موجود باشد تا در اسرع وقت به فریادش برسند.
دوم تا هشتم مهرماه روز جهانی ناشنوایان نامگذاری شده و این روز تلنگری است تا در برابر مسائل و مشکلات آنها احساس مسوولیت کنیم.
'استفاده از زبان اشاره، من هم با دیگران برابرم' به عنوان شعار هفته جهانی ناشنوایان امسال انتخاب شده که گویای بسیاری از واقعیت ها، مشکلات و کمبودهای ناشنوایان است.
درد این افراد ناشنوایی نیست، درد آنها 'شنیده نشدن' است.
2088/ 6197 یادداشت از: کبری دانشی**انتشار: فلاح
انتهای پیام شنوایی از حواس برتر انسان است و محروم بودن از حس شنوایی فقط به مفهوم نشنیدن نیست بلکه محرومیت از بسیاری از چیزهاست که شاید فرد را از بسیاری موفقیت ها دور یا خانه نشین کند.
'هلن کلر' با وجود اینکه نابینا و ناشنوا بود یکی از موفق ترین افراد استثنایی است که در اهمیت حس شنوایی می گوید: اگر این فرصت به من داده می شد که یکی از دو حس خود را بازیابم، ترجیح می دادم نابینا بمانم، ولی بشنوم.
دنیای ناشنوایان دنیای دیگریست، دنیای آنها سکوت و بی صداست و دستانشان کلام انهاست.
از چهره های برخی افراد ناشنوا می توان فهمید که حرفهای زیادی در درونش جمع شده که منتظر جرقه ای برای انفجار و بیرون ریختن است.
افراد ناشنوا کم و بیش در همه مناطق دنیا و از جمله ایران زندگی می کنند و استان یزد هم از این قائده، مستثنی نیست.
14 درصد جامعه معلولان یزد را افراد ناشنوا و کم شنوا تشکیل می دهند که سه هزار و 500 نفر دارای پرونده و از خدمات این سازمان بطور مستقیم بهره مند می شوند.
جمعیت این افراد، کم نیست و نمی توان مشکلات انها را نادیده گرفت، ضمن آنکه بیکاری، نداشتن رابط یا مترجم زبان اشاره و مناسب سازی نکردن محیط از جمله مشکلات این قشر است.
ناشنوایان، نیازمند ترحم و دلسوزی مسوولان و افراد جامعه نیستند بلکه می خواهند راه برای انها هموار شود و مسیر موفقیت را طی کنند.
افراد ناشنوا صدای ما را نمی شنوند اما ما که صدای انها را می شنویم نباید بی تفاوت باشیم.
در دنیای امروز ناشنوایان نباید از رسانه های دیداری و شنوایی محروم باشند، بسیاری از کشورهای توسعه یافته با برنامه های مختلف، حقوق برابری را برای ناشنوایان در بهره مندی از برنامه های صدا و سیما فراهم نمودند.
طبق قانون جامع حمایت از معلولان، صدا و سیما بعنوان یک رسانه ملی باید هفته ای چهار تا 6 ساعت برنامه های مختلفی برای معلولان تهیه و پخش کند که متاسفانه این قانون هنوز آنطور که شاید و باید اجرایی نشده است.
صدا و سیما گاهی نیز به صورت مقطعی برخی سریال های خود را با زیرنویس فارسی پخش می کند اما به نظر می رسد راه اندازی یک شبکه مخصوص هر چند در ساعات کم برای ناشنوایان ضروری است.
چه خوب است صدا و سیمای مرکز یزد بعنوان پایلوت در راستای محروم نماندن افراد ناشنوا برنامه های مختلفی برای معلولان به ویژه ناشنوایان تهیه و الگویی برای سایر استانها باشد.
بسیاری از افراد ناشنوا علاقه دارند اخبار و بسیاری از سریالهای تلویزیون را دنبال کنند اما وقتی می بییند که برای آنها امکان پذیر نیست یا اطرافیان از پاسخ دادن به سوالات انها خسته می گردند منصرف می شوند.
آیا هیچ موقع با خود فکر کردیم که اگر فرد ناشنوا در مکانی نیاز به اورژانس یا آتش نشانی یا موارد ضروری دیگر داشته باشد چگونه باید با اقدام کند؟.
به نظر می رسد باید سامانه ای در کشور تهیه شود که وقتی فرد ناشنوا یا یک فرد معلول که قادر به صحبت کردن نیست با مرکزی تماسی گرفت تمام اطلاعات شخصی و آدرس ان مکان در آن در سامانه موجود باشد تا در اسرع وقت به فریادش برسند.
دوم تا هشتم مهرماه روز جهانی ناشنوایان نامگذاری شده و این روز تلنگری است تا در برابر مسائل و مشکلات آنها احساس مسوولیت کنیم.
'استفاده از زبان اشاره، من هم با دیگران برابرم' به عنوان شعار هفته جهانی ناشنوایان امسال انتخاب شده که گویای بسیاری از واقعیت ها، مشکلات و کمبودهای ناشنوایان است.
درد این افراد ناشنوایی نیست، درد آنها 'شنیده نشدن' است.
2088/ 6197 یادداشت از: کبری دانشی**انتشار: فلاح
کپی شد
