این افراد با همت والایی که دارند تار و پود زندگی خود را یا به نخ های سوار شده بر دارهای دستگاه‌های زیلو ، قالی و کاربافی، گره زده و نقش آفرینی می‌کنند و یا با دستان زحمت کش خود به کارهای کارگری در کارخانجات ، بنایی و.. مشغول هستند.
آنها بدون نگریستن به نقص جسمانی خود و با انگیزه و تلاش برای رفاه و راحتی فرزندان خود تلاش می‌کنند.
خواسته آنها از جامعه حمایت‌شدن است و اینکه به دیده یک معلول به آنها نگریسته نشود؛ حتی نمی خواهند در زمان گفته شدن موفقیت‌هایشان نیز کسی نامی از نقص جسمانی آنها بر زبان براند.
محمدعلی امامی میبدی با وجود اینکه از نقص روحی رنج می‌برد اما به مدت ۴۳ سال در حوزه سفال و به مدت پنج سال است که در رشته چینی سرامیک مشغول به کار است.
وی با ساختن فضای کاری خود در زمینی اجاره‌ای که سال‌های قبل کارگاه خود را در آن بنا نهاده و توسعه داده توانسته برای پنج نفر معلول و افراد بیکار مستحق و زنان سرپرست خانوار ایجاد اشتغال کند.
این هنرمند با اعلام رضایت از کار خود گفت: سعی کردم افرادی که واقعا نیاز به کار دارند در کارگاه خود همراه با آموزش به کار بگمارم و از مسئولان به خصوص میراث فرهنگی میبد انتظار دارم با دادن زمینی که در کنار کارگاهم هست کمک کنند تا به فضای فیزیکی کارم که تا به حال آن را با درآمد حاصل از دسترنج خود توسعه داده‌ام اما هنوز کمبود فضا دارم ، بیفزایم.
وی که پسرش عباس‌علی امامی را که از مشکل جسمانی رنج می‌برد درکارگاه خود به کار گمارده است با ستودن حمایت‌های بهزیستی تنها مشکل خود را عدم حمایت در بیمه‌کردن کارگران و سخت گیری‌های سازمان تامین اجتماعی و بالا بودن حق کارفرمایی عنوان کرد.
امامی با قناعت و با درآمد اندکی که دارد و در عین حال برای دیگران نیز اشتغال زایی کرده ۴ دختر را عروس و ۲ پسرش را داماد کرده است.
مهدی معصومی از ورزشکاران میبدی است که با وجود معلولیت توانسته مقام های بین المللی و کشوری در زمینه تنیس روی میز کسب کند و همچنین با ایجاد کارگاهی با همراهی دوستش ابوالفضل زارعشاهی و نیز همسرش که از مدت ۲ سال پیش در منزل به کار خیاطی مشغول بود ، برای حدود ۲۰ تا ۳۰ نفر به صورت حضوری در کارگاه و ۱۰ نیز به طور غیر رسمی ایجاد اشتغال کند.
آنها برای معلولانی ایجاد اشتغال کرده‌اند که هیچ کارفرمایی به آنها کار نمی‌دهد و در این مسیر با آزمون و خطا عروسک‌هایی کوچک از جنس بادکنک ، خاک و کاموا تولید می کنند.
معصومی از مسئولان خواست با دادن تسهیلات کم بهره و با تنفسی ۵ تا ۶ ماهه برای رسیدن به تولیدی انبوه از این عروسک‌ها برای ارائه به بازار شهرهای دیگر و همچنین با دادن زمینی برای ساخت کارگاه که هم اکنون آموزش و پرورش به صورت اجاره ای در اختیارشان نهاده و بیم آن می رود که عذرشان را برای تخلیه آن بخواهد ، یاری‌کننده آنها در ادامه دادن این کار باشند.
وی با تشکر از فرماندار میبد و آموزش و پرورش گفت: از نظر فروش ما مشکلی نداریم اما کارگاه امکاناتی نظیر وسایل گرمایشی ، چرخ خیاطی ، میز و صندلی می‌خواهد که هر کدام از ما این امکانات از خانه‌های خود آورده‌ایم و یا از جایی گرفته‌ایم که باید پس بدهیم .
او تهیه مواد اولیه با پول نقد ، لزوم داشتن سرمایه در گردش و.. را از مشکلات کاری خودشان برشمرد.
معصومه زارع، همسر معصومی که در کارگاه راه‌اندازی شده به دست همسرش برای بانوان تحت پوشش میبد و بانوان دیگر حدود ۲۰ نفر اشتغال زایی کرده با اعلام رضایت از کار خود حمایت مسئولان را در دادن تسهیلات و فراهم کردن چرخ خیاطی برای آنها به صورت امانتی و کرایه‌ای و.. خواستار شد.
وی در ادامه از حمایت‌های همسرش در رونق دادن به کارش تشکر کرد.
معصومه فلاح، معلولی ویلچرنشین که همراه با آموزش در کارگاه عروسک سازی معصومی که شعار «تنها معلولیت در زندگیمون دهن منفی خودمون است» بر دیوار آن نصب است با احساس رضایت که از کاری که یاد گرفته و به آن مشغول است از دید جامعه به افراد معلول گلایه کرد.
وی که ۳۵ سال سن دارد و به خاطر پذیرفته نشدن در مدارس عادی حتی درس هم نخوانده است ، تصریح کرد: واقعا هضم نگاه و رفتا رافراد جامعه نسبت به افراد معلول سخت است.
محسن اسلامی کم توان ذهنی و نیز حمید اسماعیل زاده آسیب دیده جسمی که در سانحه تصادف دچار شکستگی مهره کمر شده است از مشغول بودن در کارگاه معصومی و دوستش احساس رضایت کردند و آن را روحیه‌دهنده به خود عنوان کردند.
اکبر زارعی محمودآبادی نابینای زیلو باف به مدت ۵۰ سال است که با چشمان نابینای خود و از طریق دانستن تعداد مج و مداخل و نامهایشان نقش بر تار و پود نخ های سوار شده بر دستگاه زیلو می‌اندازد.
وی که هیچ گاه نابینایی با وجود مشکلات نتوانسته او را از کار و تلاش باز دارد با همین زیلو بافی خرج و مخارج خانواده ۶ نفری خود را تامین و فرزندان خود را صاحب زندگی کرده‌است.
زارعی گفت: زیلوبافی کاری پر زحمت است که درآمد چندانی ندارد و بچه‌های امروزه آن را کمتربه عنوان یک شغل پیشه خود می‌کنند.
وی که با وجود مقرون به صرفه نبودن زیلوبافی با علاقه کارش را ادامه داده از افزایش قیمت مواد اولیه که از سال گذشته تا به حال چهار برابر شده و نیز عدم افزایش درآمدزایی زیلوبافی با وجود افزایش قیمت اولیه گلایه کرد و از مسئولان خواست مواد اولیه را به صورت ارزانتر در اختیار زیلوبافان بگذارد.
اکبرزارعی محمود آباد که در حال حاضر بیشتر به بافت طرح زلفک مشغول است ، با وجود نابینایی به مدت ۳۰ سال زیلوهای وقفی که نوشته‌هایی را بر روی خود دارد از روی شماره مج هایی که در ذهن دارد می‌بافته است.
سعید اشتری نیز علی رغم داشتن نقص جسمی در کارگاه خود برای ۶ نفر از بانوان ایجاد اشتغال و به ۱۵۰ نفر هم آموزش زیلوبافی داده است.
وی با اشاره به فعالیت‌هایی که در حوزه زیلوبافی با همراهی او و همکارانش شده خواستار حمایت بیشتر مسئولان در حوزه زیلوبافی و رسیدگی به افراد تحت پوشش بهزیستی و نیز بانوان شاغل در کارگاه‌های زیلوبافی شد.
رئیس اداره بهزیستی میبد در گفت وگو با ایرنا با اشاره به وجود ۱۵ معلولان بیکار نابینا در این شهرستان گفت : علی رغم اینکه میبد، آمار کمتری از معلولان بیکار را نسبت به شهرهای دیگر را دارد از خیرین و کارفرمایان انتظارمی رود با اشتغال زایی این قشر از جامعه را دریابند.
سید محسن فلاح با نام بردن از ۱۵ نفر از افراد دارای نقض جسمی که برای معلولان در حوزه صنایع دستی ، کارواش و...اشتغالزایی کرده‌اند اظهار داشت : در سال گذشته حدود یک میلیارد و ۷۰۰ میلیون تومان تسهیلات اشتغالز ایی به ۱۴۰ نفر داده شده و امسال این تسهیلات ۲ برابر شده که تا به حال به ۱۰۰ نفر داده شده است.
وی وام داده شده فردی در سال گذشته را ۲۰ میلیون تومان و وام کارفرمایی برای اشتغالزایی برای ۵ نفر را ۵۰ میلیون تومان ذکر کرد و ادامه داد : امسال سقف وام فردی به ۵۰ میلیون تومان و وام کارفرمایی به ۲۰۰ میلیون تومان افزایش یافته‌است.
این مسئول تصرح کرد: بانک‌ها شرایط خاص خود را در تسهیلات از نظر ضمن و ارائه مدارک دارند که تغییر آنها درحوزه وظایف بهزیستی نیست.
وی همچنین به معوقه‌های سهم کارفرمایی بیمه به خاطر مشکلات اقتصادی اشاره و اظهار امیدواری به پرداخت آنها کرد.
سه هزار و ۵۰۰ نفر معلول جسمی حرکتی ،ذهنی ، نابینا، ناشنوا و روانی مزمن زیرپوشش اداره بهزیستی میبد هستند.
مرکز شهرستان ۱۰۴ هزار نفری میبد در ۵۰ کیلومتری شمال غرب شهر یزد مرکز این استان قرار دارد
