در این مطلب به قلم امید حسین مرشدی آمده است: با نگاهی گذرا در ایران از نامهایی چون پرسپولیس و استقلال که بگذریم، این باشگاهها بوده اند که میخ خیمه ورزش را در مناطق مختلف باپرجا و محکم نگه داشته اند.
تراکتورسازی تبریز، ملوان بندرانزلی، سپاهان اصفهان، مس کرمان، شهرداری ارومیه، نساجی مازندران و ....
در اکثر شهرهای ایران این باشگاهها باقدمت چند ده ساله در دوران حیات خود، رونق بخش محفل ورزش بوده اند.
ورزش در جامعه می تواند عامل سلامتی، سرافرازی و مباهات یک جامعه، تفریح و سرگرمی و مانع آسیب های اجتماعی شود.
چه بسیارند کسانی که روزگاری توسط پدرانشان به ورزشگاهها آمدند، و امروز فرزندانشان را به مکانهای ورزشی می آورند و این باشگاه است که چون عامل مشترکی بین مردم، شور و اشتیاق ورزش را در بین نسلها زنده نگه داشته ، نامش بر سر زبانهاست و گاه باعث غرور و اتحاد می شود.
در یزد ما چه؟ پدران ما در خاطرات خود، امروز از کدام باشگاه یا تیم با قدمتی صحبت به میان آورند که برای جامعه امروز آشنا باشد؟!!
آیندگان در مورد ما قضاوت می کنند، همچنان که ما در مورد گذشتگان برای خود تحلیلی داریم.
به بهانه های مختلف که یزد ورزش ندارد، یزدی ها علاقه به ورزش ندارند و ... نمی توان صورت مساله را پاک کرد!
سوء مدیریت، عامل اصلی حال و روز امروز ورزش یزد و نبود باشگاه های با قدمت سازمان یافته، با ساختار اصولی است.
برای خلق فرصت های خوب برای سرگرمی مردم با برنامه ریزی مدون کوتاه مدت، میان مدت و بلندمدت، با بهره گرفتن از مدیران کاربلد، از طریق تیمداری در رشته های پرهواداری چون فوتبال، فوتسال، والیبال و ... با کسب نتایج غروزانگیز می توان مایه نشاط مردم شد،چیزی که این روزها نبود آن بسیار احساس می شود!
حضور تماشاگران یزدی با حضور شهید قندی در لیگ برتر فوتبال، پیشگامان در لیگ برتر والیبال را هیچ گاه فراموش نمی کنیم و حتی حضور چند ساله خاتم در ارکان را؛ اما چرا ادامه نیافت؟!
زمانی باشگاه با قدمت سیمان سپاهان اصفهان در آستانه انحلال بود، اما مسئولان وقت تصمیمی تاریخی گرفتند و تیم به فولاد مبارکه واگذار شد، با آمد و شد دولت ها سپاهان همچنان ماند، چرا که نگاه مسئولان شهر، ورزشی بود و آنها آینده را به خوبی نشانه رفتند!
اگر حفظ باشگاهها و تیم ها بسان یزد ما در ایران رواج می یافت، تیشه بر ریشه ورزش بود!
نامهایی چون پیشگامان، مقاومت گلساپوش، سنگ آهن و دیگر تیمهایی که در لفظ عامه باشگاه می نامیم را باید حفظ و حمایت کرد.
این روزها مرکزنشینان در ادامه سالهای گذشته تیمی در ورزش ندارند، نه از تیمداری سنگ آهن در هندبال خبری است، نه خاتم در والیبال و...
حال ورزش خوب نیست، وگاهی نمایش های تو خالی جای واقعیت را اشغال کرده اند!!
یادمان باشد دیاری که باشگاه با قدمت ندارد در ورزش حرفی برای گفتن ندارد!!
1968/ 2047
انتهای پیام تراکتورسازی تبریز، ملوان بندرانزلی، سپاهان اصفهان، مس کرمان، شهرداری ارومیه، نساجی مازندران و ....
در اکثر شهرهای ایران این باشگاهها باقدمت چند ده ساله در دوران حیات خود، رونق بخش محفل ورزش بوده اند.
ورزش در جامعه می تواند عامل سلامتی، سرافرازی و مباهات یک جامعه، تفریح و سرگرمی و مانع آسیب های اجتماعی شود.
چه بسیارند کسانی که روزگاری توسط پدرانشان به ورزشگاهها آمدند، و امروز فرزندانشان را به مکانهای ورزشی می آورند و این باشگاه است که چون عامل مشترکی بین مردم، شور و اشتیاق ورزش را در بین نسلها زنده نگه داشته ، نامش بر سر زبانهاست و گاه باعث غرور و اتحاد می شود.
در یزد ما چه؟ پدران ما در خاطرات خود، امروز از کدام باشگاه یا تیم با قدمتی صحبت به میان آورند که برای جامعه امروز آشنا باشد؟!!
آیندگان در مورد ما قضاوت می کنند، همچنان که ما در مورد گذشتگان برای خود تحلیلی داریم.
به بهانه های مختلف که یزد ورزش ندارد، یزدی ها علاقه به ورزش ندارند و ... نمی توان صورت مساله را پاک کرد!
سوء مدیریت، عامل اصلی حال و روز امروز ورزش یزد و نبود باشگاه های با قدمت سازمان یافته، با ساختار اصولی است.
برای خلق فرصت های خوب برای سرگرمی مردم با برنامه ریزی مدون کوتاه مدت، میان مدت و بلندمدت، با بهره گرفتن از مدیران کاربلد، از طریق تیمداری در رشته های پرهواداری چون فوتبال، فوتسال، والیبال و ... با کسب نتایج غروزانگیز می توان مایه نشاط مردم شد،چیزی که این روزها نبود آن بسیار احساس می شود!
حضور تماشاگران یزدی با حضور شهید قندی در لیگ برتر فوتبال، پیشگامان در لیگ برتر والیبال را هیچ گاه فراموش نمی کنیم و حتی حضور چند ساله خاتم در ارکان را؛ اما چرا ادامه نیافت؟!
زمانی باشگاه با قدمت سیمان سپاهان اصفهان در آستانه انحلال بود، اما مسئولان وقت تصمیمی تاریخی گرفتند و تیم به فولاد مبارکه واگذار شد، با آمد و شد دولت ها سپاهان همچنان ماند، چرا که نگاه مسئولان شهر، ورزشی بود و آنها آینده را به خوبی نشانه رفتند!
اگر حفظ باشگاهها و تیم ها بسان یزد ما در ایران رواج می یافت، تیشه بر ریشه ورزش بود!
نامهایی چون پیشگامان، مقاومت گلساپوش، سنگ آهن و دیگر تیمهایی که در لفظ عامه باشگاه می نامیم را باید حفظ و حمایت کرد.
این روزها مرکزنشینان در ادامه سالهای گذشته تیمی در ورزش ندارند، نه از تیمداری سنگ آهن در هندبال خبری است، نه خاتم در والیبال و...
حال ورزش خوب نیست، وگاهی نمایش های تو خالی جای واقعیت را اشغال کرده اند!!
یادمان باشد دیاری که باشگاه با قدمت ندارد در ورزش حرفی برای گفتن ندارد!!
1968/ 2047
کپی شد
