حسب خبرهای منتشر شده آقای نصرتی شهردار رشت استعفاء خود را به شورا اعلام کرده است. از زمان شکل گیری شورا در مدیریت شهری، میانگین عمر شهرداران رشت ٨ ماه بوده است و این در حالی است که اصفهان شاهد حضور شهرداری با عمر مدیریتی ١٢ سال و یا ارومیه و قزوین و تبریز بین ٥ تا ٧ سال بوده است و بطور کل میانگین عمر مدیریتی شهرداران کشور ٤ سال است.
شهر رشت به لحاظ فعالیت های مدنی و تشکیل نهادهای مدرن در کنار شهرهایی چون تهران و تبریز جزو اولین شهرهای کشور است. اکنون سوال اینجاست چه بر ما رفته که شهری با این عقبه ی پر افتخار در فعالیت های مدنی و مدرن نمی تواند شهردار خود را درست انتخاب کند، درست نگهدارد و از قِبل این دو درست، شهر رشت را که زمانی نه چندان دور جزو پنج شهر اول کشور بود، در جای درست خود در میان شهرهای ایران قرار دهد!؟
سال گذشته با تکیه بر تجربه مختصرم در شهرداری، جزوه ای در بیست صفحه تحت عنوان 'مساله رشت' نگاشتم.
این جزوه با رویکرد آسیب شناسی شورا و شهرداری نوشته شده بود و در اختیار چند مقام استان و از جمله شهردار (آقای نصرتی) قرار گرفت البته احتمالا آن جزوه در دفتر و دستک آقایان گُم و گور شده است!
شصت و پنجمین شهردار رشت با استعفا رفتنی شد و این شهر همچنان ماند با زخم هایی که بر تن دارد، زخم هایی که ناشی از تصمیمات نابخردانه و منفعت طلبانه است!
در قزوین میدانی است که در انتهای شهر به سمت تهران قرار دارد از قدیم به این میدان 'غریب کُش' می گفتند، کاری به وجه تسمیه این اسم ندارم اما آقای نصرتی باید از این میدان بگذرد تا به پُست خودش در تهران برسد!
فقط کاش کسی به آقای نصرتی بگوید : ... جناب نصرتی! این شهر به شما که غریبه بودید، اعتماد کرد و کلید شهر را به دست تو دادند و تو با این کلید رزومه ات را کامل کردی و درب پُست جدیدت را در وزارت کشور گشودی!
روزنامه وقایع اتفاقیه که نخستین روزنامه واقعی ایرانی است در شماره ٥٨٥ به تاریخ ١١ ذیقعده ١٢٨٢ در مورد رشت چنین می نویسد: ... از قراری که در روزنامه رشت نوشته بودند امور آن سامان در نهایت انتظام است ... امور دیوانخانه تحقیق گیلان نیز قرین انضباط است و احقاق حقوق شرعیه مردم می شود ... حاجی میرزا یوسف حاکم رشت همه روزه از صبح تا شام در دیوانخانه نشسته، اوقات خود را مصروف احقاق حقوق داشته و جمیع اهالی آسوده خاطر به دعای دولت ابد مآثر اشتغال داشته اند ...
١٥٧ سال پیش روزنامه «وقایع اتفاقیه» در مورد رشت چنین نوشت، سال های بعد، از رشت و شورای شهر و عقلا و زعمای آن چه خواهند نوشت!؟
2007
انتهای پیام شهر رشت به لحاظ فعالیت های مدنی و تشکیل نهادهای مدرن در کنار شهرهایی چون تهران و تبریز جزو اولین شهرهای کشور است. اکنون سوال اینجاست چه بر ما رفته که شهری با این عقبه ی پر افتخار در فعالیت های مدنی و مدرن نمی تواند شهردار خود را درست انتخاب کند، درست نگهدارد و از قِبل این دو درست، شهر رشت را که زمانی نه چندان دور جزو پنج شهر اول کشور بود، در جای درست خود در میان شهرهای ایران قرار دهد!؟
سال گذشته با تکیه بر تجربه مختصرم در شهرداری، جزوه ای در بیست صفحه تحت عنوان 'مساله رشت' نگاشتم.
این جزوه با رویکرد آسیب شناسی شورا و شهرداری نوشته شده بود و در اختیار چند مقام استان و از جمله شهردار (آقای نصرتی) قرار گرفت البته احتمالا آن جزوه در دفتر و دستک آقایان گُم و گور شده است!
شصت و پنجمین شهردار رشت با استعفا رفتنی شد و این شهر همچنان ماند با زخم هایی که بر تن دارد، زخم هایی که ناشی از تصمیمات نابخردانه و منفعت طلبانه است!
در قزوین میدانی است که در انتهای شهر به سمت تهران قرار دارد از قدیم به این میدان 'غریب کُش' می گفتند، کاری به وجه تسمیه این اسم ندارم اما آقای نصرتی باید از این میدان بگذرد تا به پُست خودش در تهران برسد!
فقط کاش کسی به آقای نصرتی بگوید : ... جناب نصرتی! این شهر به شما که غریبه بودید، اعتماد کرد و کلید شهر را به دست تو دادند و تو با این کلید رزومه ات را کامل کردی و درب پُست جدیدت را در وزارت کشور گشودی!
روزنامه وقایع اتفاقیه که نخستین روزنامه واقعی ایرانی است در شماره ٥٨٥ به تاریخ ١١ ذیقعده ١٢٨٢ در مورد رشت چنین می نویسد: ... از قراری که در روزنامه رشت نوشته بودند امور آن سامان در نهایت انتظام است ... امور دیوانخانه تحقیق گیلان نیز قرین انضباط است و احقاق حقوق شرعیه مردم می شود ... حاجی میرزا یوسف حاکم رشت همه روزه از صبح تا شام در دیوانخانه نشسته، اوقات خود را مصروف احقاق حقوق داشته و جمیع اهالی آسوده خاطر به دعای دولت ابد مآثر اشتغال داشته اند ...
١٥٧ سال پیش روزنامه «وقایع اتفاقیه» در مورد رشت چنین نوشت، سال های بعد، از رشت و شورای شهر و عقلا و زعمای آن چه خواهند نوشت!؟
2007
کپی شد
