فضا سرشار از قاصدک های خوش خبر بود که بشارت سر از خاک به در آوردن لاله های گلگون و به پرواز در آمدن مرغان سحر و مژده گشوده شدن درهای زندان ها و رها شدن انقلابیون را به همراه داشت. قلب ایران یکپارچه از امید به روزهای بهتر برای همه مردم و انتظار بازگشت رهبر در تبعید خود می تپید.
روزشمار انقلاب ورق خورد و به دوازدهمین روز از بهمن سال 1357 رسید؛ مردم از شوق دیدار یار سفر کرده شان غبار از خیابان ها زدودند و مسیر سفر را با شاخه های گل میخک و گلایل آراستند و سرانجام طایر خوش خبر از طرف صبا باز آمد و امام خمینی (ره) به میهن بازگشت.
فردای آن روز امام خمینی در مدرسه علوی رحل اقامت گزید تا به همگان این پیام را برساند که هر تغییر ساختاری را باید از نظام آموزشی کشور آغاز کرد. مشتاقان دیدار امام، گروه گروه به مدرسه علوی شتافتند و پیوند بین مریدان با مرادشان مستحکم تر شد.
اعتصاب عمومی همچون نه بزرگی به نظام شاهنشاهی، کشور را فرا گرفت و مردم مدیران مراکز دولتی را از تکیه زدن دوباره بر مسند قدرت باز داشتند. چهار روز پس از ورود به ایران، امام خمینی دولت انقلاب را تعیین کرد، در حالی که بختیار آخرین نخست وزیر شاه، همچنان خود را دولت قانونی می دانست!
نیروی هوایی برای بیعت با امام پیشگام شد و مردم را برای دفاع در مقابل حکومت نظامی مسلح کرد. حکومت نظامی در مقابل قاطعیت امام و حکم ایشان به این که مردم اعتنایی به این خدعه نکنند، تاب نیاورد و توطئه کودتا در آستانه پیروزی نهضت در نطفه خفه شد.
با تسلیم ارتش و سقوط پی در پی پاسگاه ها و مراکز نظامی و تسخیر کامل رادیو و تلویزیون از سوی انقلابیون، پیروزی انقلاب اسلامی اعلام شد.
مردم در جای جای میهن هم دل و هم صدا با انقلابیون مرکز و سران انقلاب در مقابل ستم ایستادند و شهید دادند. قطار انقلاب در بیست و دومین روز از بهمن 1357 در میان شور و شعف مردم میهن به ایستگاه پیروزی رسید.
با گذشت 39 سال از آن دوران، قطار انقلاب گردنه ها و فراز و فرودها را پیمود و به بیست و دومین روز از بهمن 1396 رسید. مردم گیلان زمین ارزش همبسته بودن و یکپارچگی را از قطرات کوچک باران که دریای کاسپین را و از برگ برگ درختان جنگل های باستانی هیرکانی، شکل داده اند؛ اینک در آستانه چهلمین سال پیروزی انقلابشان عازم میعادگاه های راهپیمایی 22 بهمن در شهرهای مختلف استان شدند.
آنان که نشاءهای برنج را در خاک حاصلخیز این دیار می نشانند تا قوت مردمان شود، همانان که ماهی های نقره ای را از دل سرد امواج بیرون می کشند یا کشتی ها را بر امواج به حرکت در می آورند تا کالاهای مورد نیاز را حمل کنند، زیتون را از شاخساران جدا می کنند یا ابریشم را به هنر سرانگشت از پیله ها بیرون می کشند ، از نی های تالاب و ساقه های خشک برنج حصیر می بافند و رمه ها را در کوره راه های جنگل به چرا می برند.
دیگرانی که برگ های معطر را از تپه های سبزمملو از بوته های چای می چییند و ریشه های بادام را از زمین بیرون می کشند، همان ها که چرخ کارخانجات را به حرکت در می آورند و آنان که چراغ دانش را در مراکز علمی و دانشگاهی بر می افروزند یا در اداره ها به ارائه خدمات دولتی مشغولند.
میراث داران مشروطه خواهان گیلان که پدرانشان نهضت جنگل را در این خطه سبز بنا نهاده بودند و برای استقلال میهن از بیگانگان، رهایی از یوغ زورمداران و اربابان جنگیده و برای جمهوریتی با جوهره اسلامی جنگیده بودند، می آیند.
از سپیدرود تا دیناچال، از درفک تا سماموس، از تالاب انزلی تا تالاب استیل آستارا، از دیلمان تا تپه های تاریخی مارلیک، مردان و زنانی از اقوام گوناگون ساکن گیلان از گیلک و گالش، تات و تالش همدل و هم آوا در این آیین ملی شرکت می کنند.
مردان و زنانی از تبار میرزای بزرگ با پرچم هایی به رنگ شقایق دشت های تالش ، سبزی شالیزاران و سپیدی قله های به برف نشسته گیلان در هر شهر و روستا بار دیگر به پا می خیزند.
کودکان و نوجوانان با صورت های منقوش به پرچم سه رنگ ایران یا این درفش ملی در دست، راه می پیمایند. جوانانی با لباس و هیبت میرزا و دکتر حشمت و یاران نهضت جنگل آمده اند تا بگویند گیلانی همواره تاریخ، پرچم آزادمنشی را در دست نگاه داشته است.
دختران دانش آموز با لباس زیبای محلی چون گل های الوان جمعیت را همراهی می کنند تا بگویند رنگین کمان اقوام در کنار هم کامل می شود و در این میان خانواده هشت هزار شهید سرافراز، 22 هزار جانباز و 2700 آزاده و هزاران ایثارگر آمده اند تا بگویند، سیمرغ با جمع شدن و یک هدف گشتن مرغان است که به قله ها پر خواهد گشود.
گیلان که در اوستا از آن به نام 'وارنا' نام برده می‌شود، مرکز باستانی اقوام مختلفی است که معروف‌ترین آنان دو نوع گیل و دیلم هستند؛ یونانیان این سرزمین را کادوسیان می‌نامند، بعضی از محققین کادوسیان را از بومی‌های ایران قبل از آمدن آریایی‌ها به این سرزمین می‌دانند.
گیلان در اواخر دوره قاجاریه، به دروازه اروپا مشهور شد. مردم گیلان همواره مردمی آزاده بوده‌اند و گیلک‌ها در پیروزی نهضت مشروطیت نیز سهم مهمی داشتند. نقش مردم گیلان در نهضت میرزا کوچک خان جنگلی نیز از نمونه‌های درخشان تاریخ این سرزمین است. آنان در دوران مبارزات انقلاب اسلامی همگام با دیگر هموطنان در پیروزی آن تلاش کردند تا این سرزمین آزاد و آباد باشد.
پنج مسیر در شهر رشت مرکز گیلان برای برگزاری راهپیمایی 22 بهمن سال 1396 مشخص شده و در دیگر شهرهای استان نیز، میدان های مرکزی شهر محل گردهمایی یاران انقلاب است.
گزارش از: گیتی بابایی**انتشاردهنده:کبیری
7296/2007
انتهای پیام روزشمار انقلاب ورق خورد و به دوازدهمین روز از بهمن سال 1357 رسید؛ مردم از شوق دیدار یار سفر کرده شان غبار از خیابان ها زدودند و مسیر سفر را با شاخه های گل میخک و گلایل آراستند و سرانجام طایر خوش خبر از طرف صبا باز آمد و امام خمینی (ره) به میهن بازگشت.
فردای آن روز امام خمینی در مدرسه علوی رحل اقامت گزید تا به همگان این پیام را برساند که هر تغییر ساختاری را باید از نظام آموزشی کشور آغاز کرد. مشتاقان دیدار امام، گروه گروه به مدرسه علوی شتافتند و پیوند بین مریدان با مرادشان مستحکم تر شد.
اعتصاب عمومی همچون نه بزرگی به نظام شاهنشاهی، کشور را فرا گرفت و مردم مدیران مراکز دولتی را از تکیه زدن دوباره بر مسند قدرت باز داشتند. چهار روز پس از ورود به ایران، امام خمینی دولت انقلاب را تعیین کرد، در حالی که بختیار آخرین نخست وزیر شاه، همچنان خود را دولت قانونی می دانست!
نیروی هوایی برای بیعت با امام پیشگام شد و مردم را برای دفاع در مقابل حکومت نظامی مسلح کرد. حکومت نظامی در مقابل قاطعیت امام و حکم ایشان به این که مردم اعتنایی به این خدعه نکنند، تاب نیاورد و توطئه کودتا در آستانه پیروزی نهضت در نطفه خفه شد.
با تسلیم ارتش و سقوط پی در پی پاسگاه ها و مراکز نظامی و تسخیر کامل رادیو و تلویزیون از سوی انقلابیون، پیروزی انقلاب اسلامی اعلام شد.
مردم در جای جای میهن هم دل و هم صدا با انقلابیون مرکز و سران انقلاب در مقابل ستم ایستادند و شهید دادند. قطار انقلاب در بیست و دومین روز از بهمن 1357 در میان شور و شعف مردم میهن به ایستگاه پیروزی رسید.
با گذشت 39 سال از آن دوران، قطار انقلاب گردنه ها و فراز و فرودها را پیمود و به بیست و دومین روز از بهمن 1396 رسید. مردم گیلان زمین ارزش همبسته بودن و یکپارچگی را از قطرات کوچک باران که دریای کاسپین را و از برگ برگ درختان جنگل های باستانی هیرکانی، شکل داده اند؛ اینک در آستانه چهلمین سال پیروزی انقلابشان عازم میعادگاه های راهپیمایی 22 بهمن در شهرهای مختلف استان شدند.
آنان که نشاءهای برنج را در خاک حاصلخیز این دیار می نشانند تا قوت مردمان شود، همانان که ماهی های نقره ای را از دل سرد امواج بیرون می کشند یا کشتی ها را بر امواج به حرکت در می آورند تا کالاهای مورد نیاز را حمل کنند، زیتون را از شاخساران جدا می کنند یا ابریشم را به هنر سرانگشت از پیله ها بیرون می کشند ، از نی های تالاب و ساقه های خشک برنج حصیر می بافند و رمه ها را در کوره راه های جنگل به چرا می برند.
دیگرانی که برگ های معطر را از تپه های سبزمملو از بوته های چای می چییند و ریشه های بادام را از زمین بیرون می کشند، همان ها که چرخ کارخانجات را به حرکت در می آورند و آنان که چراغ دانش را در مراکز علمی و دانشگاهی بر می افروزند یا در اداره ها به ارائه خدمات دولتی مشغولند.
میراث داران مشروطه خواهان گیلان که پدرانشان نهضت جنگل را در این خطه سبز بنا نهاده بودند و برای استقلال میهن از بیگانگان، رهایی از یوغ زورمداران و اربابان جنگیده و برای جمهوریتی با جوهره اسلامی جنگیده بودند، می آیند.
از سپیدرود تا دیناچال، از درفک تا سماموس، از تالاب انزلی تا تالاب استیل آستارا، از دیلمان تا تپه های تاریخی مارلیک، مردان و زنانی از اقوام گوناگون ساکن گیلان از گیلک و گالش، تات و تالش همدل و هم آوا در این آیین ملی شرکت می کنند.
مردان و زنانی از تبار میرزای بزرگ با پرچم هایی به رنگ شقایق دشت های تالش ، سبزی شالیزاران و سپیدی قله های به برف نشسته گیلان در هر شهر و روستا بار دیگر به پا می خیزند.
کودکان و نوجوانان با صورت های منقوش به پرچم سه رنگ ایران یا این درفش ملی در دست، راه می پیمایند. جوانانی با لباس و هیبت میرزا و دکتر حشمت و یاران نهضت جنگل آمده اند تا بگویند گیلانی همواره تاریخ، پرچم آزادمنشی را در دست نگاه داشته است.
دختران دانش آموز با لباس زیبای محلی چون گل های الوان جمعیت را همراهی می کنند تا بگویند رنگین کمان اقوام در کنار هم کامل می شود و در این میان خانواده هشت هزار شهید سرافراز، 22 هزار جانباز و 2700 آزاده و هزاران ایثارگر آمده اند تا بگویند، سیمرغ با جمع شدن و یک هدف گشتن مرغان است که به قله ها پر خواهد گشود.
گیلان که در اوستا از آن به نام 'وارنا' نام برده می‌شود، مرکز باستانی اقوام مختلفی است که معروف‌ترین آنان دو نوع گیل و دیلم هستند؛ یونانیان این سرزمین را کادوسیان می‌نامند، بعضی از محققین کادوسیان را از بومی‌های ایران قبل از آمدن آریایی‌ها به این سرزمین می‌دانند.
گیلان در اواخر دوره قاجاریه، به دروازه اروپا مشهور شد. مردم گیلان همواره مردمی آزاده بوده‌اند و گیلک‌ها در پیروزی نهضت مشروطیت نیز سهم مهمی داشتند. نقش مردم گیلان در نهضت میرزا کوچک خان جنگلی نیز از نمونه‌های درخشان تاریخ این سرزمین است. آنان در دوران مبارزات انقلاب اسلامی همگام با دیگر هموطنان در پیروزی آن تلاش کردند تا این سرزمین آزاد و آباد باشد.
پنج مسیر در شهر رشت مرکز گیلان برای برگزاری راهپیمایی 22 بهمن سال 1396 مشخص شده و در دیگر شهرهای استان نیز، میدان های مرکزی شهر محل گردهمایی یاران انقلاب است.
گزارش از: گیتی بابایی**انتشاردهنده:کبیری
7296/2007
کپی شد
