به گزارش روز پنجشنبه ایرنا ، جلسه با حضور جمعی از اهالی فرهنگ در حوزه ترانه و شعر و موسیقی و دوستداران ترانه های خوشدل و آنها که سالها با وی و ترانه هایش آشنا و مانوس بودند همراه بود.
شماری از دوستان خوشدل به بیان خاطراتی از این هنرمند مردمی پرداختند . هنرمندی که گرچه ترانه هایش تا رادیو سراسری و صحنه های سطح اول موسیقی کشور راه یافت از رنج و سختی زندگی کارگران و ماهی گیران و شالیکاران نوشت و موسیقی اش را به میان ساکنان تهی دست اما سختکوش کومه های تالاب و آلاچیق های ساحل خزر برد .
هنرمندی که موسیقی را نزد استاد عشق آموخت و با وجود این که از نوجوانی در بینایی مشکل داشت همچنان در مورد تالاب انزلی و دریای خزر و زیست بومش ترانه می سرود و با سوز دل برای مردم گارمان می نواخت . او از مردم ، و برای آنها سرود و این گونه بود که ترانه های ماندگاری چون « عبدو » ، « زنگالو » ، « حسن زنگی » ، «مُل»، « بوشو بوشو ترا نخوام » ، «ملوان » ، «بوزای نیمیر بهار آیه» ، «کپور» ، «وِرنیشین» ، «گولِه مار»، «می دیل تره تنگه» را خلق کرد . از اواخر دهه 60 به دلیل ابتلا به سرطان حنجره صدایش را تقریبا از دست داد ولی عشق به سرودن برای زادبومش را هرگز از یاد نبرد.
امین حق ره پژوهشگر حوزه موسیقی که کتابی نیز در مورد زندگی و آثار حسن خوشدل با نام ' ورنیشین' تالیف کرده از وی بعنوان یک هنرمند متعهد به زادبوم و فرهنگی که از آن برخاسته یاد کرد.
وی اظهار داشت : با ان که ترانه های خوشدل از لحاظ ساختار موسیقایی کیفیت بالایی ندارد ملودی هایی را انتخاب می کند که به دل مخاطب می نشیند ترانه هایی که از زندگی مردم برآمده است .
وی ،مدل ترانه های خوشدل را بسیار نزدیک به سبک بلوز دانست که مبتنی بر ریتم و ضرب است و نیاز چندانی به موسیقی نداردو می توان در قایق و شالیزار و هنگام کار اجرا کرد مثل موسیقی سیاهان افریقا که روی حلبی هم می شود نواخت .
حق ره خاطرنشان کرد : محتوای اکثر ترانه های وی نیز زندگی کارگران و صیادان بود.
در این نشست ترانه های خوشدل با ترانه خوانهای پر اوازه تر گیلان همچون عاشورپور، مسعودی ،پوررضا ،زیباکناری ،خانی شمس ،تحویلداری ، دعایی و عذرخواه به اجمال مقایسه شد.
حق ره گفت : با این که در میان این خوانندگان چهره ای مثل عاشورپور است که در دوره پهلوی مبارزه کرد و حبس هم کشید اما تقریبا می توان گفت همه ترانه های این هنرمندان عرصه موسیقی عاشقانه است .
وی تصریح کرد: انگار در ترانه قوم گیلک مسائل اجتماعی حداقل در 100 ساله اخیر بازتاب نداشته اما چهره ای مثل خوشدل ماجرا را وارونه می کند ترانه هایی می گوید که از بطن جامعه و مسائل و مشکلات مردم منطقه خود برخاسته است .
وی بها دادن و پرداختن به موضوعات زیست بومی و محیط زیستی
را از ویژگی های منحصر به فرد ترانه های خوشدل دانست و خاطرنشان کرد : حتی در موسیقی نواحی ما دیده نمی شود که در مورد مثلا دریاچه ارومیه ترانه ای ساخته شده باشد و حتی در ترانه های فارسی هم کم داریم اما او از دریا و تالاب انزلی سرود و خواند.
در ادامه این نشست این که چرا از حدود 40 سال پیش ترانه ای به گیلکی ساخته نمی شود که مثل بسیاری از ترانه های خوشدل بین مردم زمزمه زمزمه و ماندگار مورد بحث قرار گرفت .
برخی از حاضران در این نشست فقدان دغدغه نسبت به زبان مادری را علت کمبود ترانه های گیلکی عنوان کردند .
بعضی نیز نبود ارتباط با زبان مادری و کاهش گویشوران به این زبان و قطع ارتباط با این فرهنگ را از علل نبود یا کمبود ترانه های گیلکی مردمی دانستند .
آنها چنین استدلال کردند که اگر قرار بود جامعه ایرانی به موسیقی نواحی و گویشها توجه نداشته باشد پس چرا موسیقی بندرعباس و جنوب پویا است موسیقی الترناتیو با گویش و ضرب جنوبی و در حوزه پاپ کار می کنند.
این دسته زنده یاد ناصر عبداللهی و گروه هایی نظیر دال را به عنوان نمونه ذکر و اظهار کردند که این ظرفیتهای فرهنگی وجود دارد اما منفک شدن گیلانیان از زبان و فرهنگ بومی و عدم حمایت متولیان موسیقی و نگاه ویژه موجود در این منطقه موجب کاهش توجه ترانه سرایان به سرودن ترانه های گیلکی است .
حسن خوشدل 28 آذر 1314 دیده به جهان گشود . 27 اردی بهشت 1395 پس از سال ها مبارزه با بیماری سرانجام بادبان های کشتی زندگی اش را پایین کشید و آرام گرفت.
این آهنگساز ، ترانه سرا ، نوازنده و خواننده گیلانی سال ها با گلوی خونین از زندگی مردمان گیلان زمین ، از اشکها و لبخندهای ماهی گیران و شالیکاران و کارگران سرود.
آثار خوشدل هویت فرهنگی گیلان و بندرانزلی بود . او از مردم ، و برای آنها سرود و این گونه بود که ترانه هایش به دل نشست و ماندگار شد .
خوشدل هنرمندی بود که فولکلور گیلان را استخراج کرد و در جوانی با خواندن ترانه هایش دررادیو ملی ، زبان گیلکی را به ایران شناساند.
حسن خوشدل آذر سال 1314 به دنیا آمده بود و پس از یک دوره مبارزه سخت با بیماری، روز 27اردیبهشت ماه سرانجام در انزلی شهر محبوبش زندگی را بدرود گفت ، اما ترانه هایش همچنان زنده و ماندگار است.
6030
انتهای پیام شماری از دوستان خوشدل به بیان خاطراتی از این هنرمند مردمی پرداختند . هنرمندی که گرچه ترانه هایش تا رادیو سراسری و صحنه های سطح اول موسیقی کشور راه یافت از رنج و سختی زندگی کارگران و ماهی گیران و شالیکاران نوشت و موسیقی اش را به میان ساکنان تهی دست اما سختکوش کومه های تالاب و آلاچیق های ساحل خزر برد .
هنرمندی که موسیقی را نزد استاد عشق آموخت و با وجود این که از نوجوانی در بینایی مشکل داشت همچنان در مورد تالاب انزلی و دریای خزر و زیست بومش ترانه می سرود و با سوز دل برای مردم گارمان می نواخت . او از مردم ، و برای آنها سرود و این گونه بود که ترانه های ماندگاری چون « عبدو » ، « زنگالو » ، « حسن زنگی » ، «مُل»، « بوشو بوشو ترا نخوام » ، «ملوان » ، «بوزای نیمیر بهار آیه» ، «کپور» ، «وِرنیشین» ، «گولِه مار»، «می دیل تره تنگه» را خلق کرد . از اواخر دهه 60 به دلیل ابتلا به سرطان حنجره صدایش را تقریبا از دست داد ولی عشق به سرودن برای زادبومش را هرگز از یاد نبرد.
امین حق ره پژوهشگر حوزه موسیقی که کتابی نیز در مورد زندگی و آثار حسن خوشدل با نام ' ورنیشین' تالیف کرده از وی بعنوان یک هنرمند متعهد به زادبوم و فرهنگی که از آن برخاسته یاد کرد.
وی اظهار داشت : با ان که ترانه های خوشدل از لحاظ ساختار موسیقایی کیفیت بالایی ندارد ملودی هایی را انتخاب می کند که به دل مخاطب می نشیند ترانه هایی که از زندگی مردم برآمده است .
وی ،مدل ترانه های خوشدل را بسیار نزدیک به سبک بلوز دانست که مبتنی بر ریتم و ضرب است و نیاز چندانی به موسیقی نداردو می توان در قایق و شالیزار و هنگام کار اجرا کرد مثل موسیقی سیاهان افریقا که روی حلبی هم می شود نواخت .
حق ره خاطرنشان کرد : محتوای اکثر ترانه های وی نیز زندگی کارگران و صیادان بود.
در این نشست ترانه های خوشدل با ترانه خوانهای پر اوازه تر گیلان همچون عاشورپور، مسعودی ،پوررضا ،زیباکناری ،خانی شمس ،تحویلداری ، دعایی و عذرخواه به اجمال مقایسه شد.
حق ره گفت : با این که در میان این خوانندگان چهره ای مثل عاشورپور است که در دوره پهلوی مبارزه کرد و حبس هم کشید اما تقریبا می توان گفت همه ترانه های این هنرمندان عرصه موسیقی عاشقانه است .
وی تصریح کرد: انگار در ترانه قوم گیلک مسائل اجتماعی حداقل در 100 ساله اخیر بازتاب نداشته اما چهره ای مثل خوشدل ماجرا را وارونه می کند ترانه هایی می گوید که از بطن جامعه و مسائل و مشکلات مردم منطقه خود برخاسته است .
وی بها دادن و پرداختن به موضوعات زیست بومی و محیط زیستی
را از ویژگی های منحصر به فرد ترانه های خوشدل دانست و خاطرنشان کرد : حتی در موسیقی نواحی ما دیده نمی شود که در مورد مثلا دریاچه ارومیه ترانه ای ساخته شده باشد و حتی در ترانه های فارسی هم کم داریم اما او از دریا و تالاب انزلی سرود و خواند.
در ادامه این نشست این که چرا از حدود 40 سال پیش ترانه ای به گیلکی ساخته نمی شود که مثل بسیاری از ترانه های خوشدل بین مردم زمزمه زمزمه و ماندگار مورد بحث قرار گرفت .
برخی از حاضران در این نشست فقدان دغدغه نسبت به زبان مادری را علت کمبود ترانه های گیلکی عنوان کردند .
بعضی نیز نبود ارتباط با زبان مادری و کاهش گویشوران به این زبان و قطع ارتباط با این فرهنگ را از علل نبود یا کمبود ترانه های گیلکی مردمی دانستند .
آنها چنین استدلال کردند که اگر قرار بود جامعه ایرانی به موسیقی نواحی و گویشها توجه نداشته باشد پس چرا موسیقی بندرعباس و جنوب پویا است موسیقی الترناتیو با گویش و ضرب جنوبی و در حوزه پاپ کار می کنند.
این دسته زنده یاد ناصر عبداللهی و گروه هایی نظیر دال را به عنوان نمونه ذکر و اظهار کردند که این ظرفیتهای فرهنگی وجود دارد اما منفک شدن گیلانیان از زبان و فرهنگ بومی و عدم حمایت متولیان موسیقی و نگاه ویژه موجود در این منطقه موجب کاهش توجه ترانه سرایان به سرودن ترانه های گیلکی است .
حسن خوشدل 28 آذر 1314 دیده به جهان گشود . 27 اردی بهشت 1395 پس از سال ها مبارزه با بیماری سرانجام بادبان های کشتی زندگی اش را پایین کشید و آرام گرفت.
این آهنگساز ، ترانه سرا ، نوازنده و خواننده گیلانی سال ها با گلوی خونین از زندگی مردمان گیلان زمین ، از اشکها و لبخندهای ماهی گیران و شالیکاران و کارگران سرود.
آثار خوشدل هویت فرهنگی گیلان و بندرانزلی بود . او از مردم ، و برای آنها سرود و این گونه بود که ترانه هایش به دل نشست و ماندگار شد .
خوشدل هنرمندی بود که فولکلور گیلان را استخراج کرد و در جوانی با خواندن ترانه هایش دررادیو ملی ، زبان گیلکی را به ایران شناساند.
حسن خوشدل آذر سال 1314 به دنیا آمده بود و پس از یک دوره مبارزه سخت با بیماری، روز 27اردیبهشت ماه سرانجام در انزلی شهر محبوبش زندگی را بدرود گفت ، اما ترانه هایش همچنان زنده و ماندگار است.
6030
کپی شد
