به گزارش ایرنا، این بانوی آموزگار و کنشگر اجتماعی با کمک انسانهای نیک اندیش دیگر در مدت سه سال یک تن ، در بطری پلاستیکی را برای کمک به محیط زیست و فروش آن جهت کمک به نیازمندان جمع آوری کرده است .
غله زاری می گوید : تلنگر این کار اردیبهشت سال 93 در اردوی دانش آموزان با یک جمله همکار عزیزم خانم حسین آبادی زده شد که گفت : بچه ها ،درب های پلاستیکی آب معدنی و نوشابه هایتان را دور نریزید ، جمع کنید و به من بدهید .
برایم جالب بود بدانم چرا و او پاسخ داد اینها را جمع می کنند و سازمان های خیریه در ازای آن ویلچر به نیازمندان می دهند .بلند شدم و از گوشه کنار اردوگاه یک پلاستیک فریزر پر درب پلاستیکی جمع کردم و به ایشان دادم .
بعد از بازگشت به خانه با جستجو در شبکه اینترنت اطلاعات بیشتری کسب کردم و این شعر عطار را با خودم تکرار کردم : تو پای به راه در نه و هیچ مپرس خود راه بگویدت که چون باید کرد.
همان شب در گروه استان گیلان این کمپین عضو شدم و به مرور دوستان را هم عضو کردم و چون در این گروه اولین نفر در انزلی بودم همه در بطری ها را به من می دادند .کم کم فضای خانه دیگر جوابگو نبود و اگر همکاری خانم میرزاپور مدیر دبیرستان مجاهدین اسلام نبود من هرگز موفق نمی شدم این یک تن در بطری را انبار کنم .
وی با قدردانی از حمایت هسمرش خاطرنشان کرد : مدارس مهم ترین بازوی من بودند . خانواده ها ، شناگران استخر بندر و استخر بانوان ، کارمندان اداره تربیت بدنی . بعضی سوپر مارکت ها و تعمیرگاه ها نیز در این کار کمکم کردند. بعد از سه سال موفق شدیم یک تن در بطری جمع کنیم .
اردیبهشت امسال بچه های مدرسه محل تدریسش در حالی به اردو رفتند که صفورا غله زاری به خاطر قراری که با خریدار برای فروش یک تن در پلاستیکی نتوانست همراهشان باشد .
من با همراهی آقای صابری ، که قبلا در قسمت بازیافت از مبدا انزلی کار می کردند توانستم یک خریدار منصف پیدا کنم .
البته پولی که بابت این یک تن در بطری دریافت شد هرگز ارزش این زحمت را جبران نمی کرد اما چون هدف ما فقط پول نبود بلکه یک شروع برای تفکیک زباله از مبدا و جلوگیری از پخش شدن این ماده مضر در طبیعت و همچنین صرف آن برای امور خیریه بود ارزش داشت .
این کنشگر اجتماعی اظهار کرد : انشالله به زودی با مشورت اعضای کمپین در انزلی از این پول برای تهیه ویلچر یا کار عام المنفعه دیگری استفاده می شود .
غله زاری با این کار به دانش آموزانش و دیگران درس تلاش برای ساختن جهانی بهتر برای همگان را داد . او به ما آموخت که کارهای بزرگ از اقدامات کوچک و استمرار در کار آغاز می شود . معلمانی چون او و انسانهای نیک اندیش و تلاشگر همراهش ، افزون باد .
خبرنگار : گیتی بابایی
6030
انتهای پیام غله زاری می گوید : تلنگر این کار اردیبهشت سال 93 در اردوی دانش آموزان با یک جمله همکار عزیزم خانم حسین آبادی زده شد که گفت : بچه ها ،درب های پلاستیکی آب معدنی و نوشابه هایتان را دور نریزید ، جمع کنید و به من بدهید .
برایم جالب بود بدانم چرا و او پاسخ داد اینها را جمع می کنند و سازمان های خیریه در ازای آن ویلچر به نیازمندان می دهند .بلند شدم و از گوشه کنار اردوگاه یک پلاستیک فریزر پر درب پلاستیکی جمع کردم و به ایشان دادم .
بعد از بازگشت به خانه با جستجو در شبکه اینترنت اطلاعات بیشتری کسب کردم و این شعر عطار را با خودم تکرار کردم : تو پای به راه در نه و هیچ مپرس خود راه بگویدت که چون باید کرد.
همان شب در گروه استان گیلان این کمپین عضو شدم و به مرور دوستان را هم عضو کردم و چون در این گروه اولین نفر در انزلی بودم همه در بطری ها را به من می دادند .کم کم فضای خانه دیگر جوابگو نبود و اگر همکاری خانم میرزاپور مدیر دبیرستان مجاهدین اسلام نبود من هرگز موفق نمی شدم این یک تن در بطری را انبار کنم .
وی با قدردانی از حمایت هسمرش خاطرنشان کرد : مدارس مهم ترین بازوی من بودند . خانواده ها ، شناگران استخر بندر و استخر بانوان ، کارمندان اداره تربیت بدنی . بعضی سوپر مارکت ها و تعمیرگاه ها نیز در این کار کمکم کردند. بعد از سه سال موفق شدیم یک تن در بطری جمع کنیم .
اردیبهشت امسال بچه های مدرسه محل تدریسش در حالی به اردو رفتند که صفورا غله زاری به خاطر قراری که با خریدار برای فروش یک تن در پلاستیکی نتوانست همراهشان باشد .
من با همراهی آقای صابری ، که قبلا در قسمت بازیافت از مبدا انزلی کار می کردند توانستم یک خریدار منصف پیدا کنم .
البته پولی که بابت این یک تن در بطری دریافت شد هرگز ارزش این زحمت را جبران نمی کرد اما چون هدف ما فقط پول نبود بلکه یک شروع برای تفکیک زباله از مبدا و جلوگیری از پخش شدن این ماده مضر در طبیعت و همچنین صرف آن برای امور خیریه بود ارزش داشت .
این کنشگر اجتماعی اظهار کرد : انشالله به زودی با مشورت اعضای کمپین در انزلی از این پول برای تهیه ویلچر یا کار عام المنفعه دیگری استفاده می شود .
غله زاری با این کار به دانش آموزانش و دیگران درس تلاش برای ساختن جهانی بهتر برای همگان را داد . او به ما آموخت که کارهای بزرگ از اقدامات کوچک و استمرار در کار آغاز می شود . معلمانی چون او و انسانهای نیک اندیش و تلاشگر همراهش ، افزون باد .
خبرنگار : گیتی بابایی
6030
کپی شد
