دوزادهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری درحالی 29 اردیبهشت ماه برگزار می شود که حدس زدن نام کسی که از صندوق های رای بیرون می آید، کار چندان سختی نیست. سید مصطفی ها (سید مصطفی میرسلیم و سید مصطفی هاشمی طبا) آمدند که فقط حضور داشته باشند، اسحاق جهانگیری و محمدباقر قالیباف هم آمدند تا تنور انتخابات را گرم نگه دارند، شور ایجاد کنند تا مشارکت حداکثری را باعث شوند، اما از حجت الاسلام رییسی که پیش از شروع تبلیغات به عنوان رقیبی جدی برای پرزیدنت روحانی نام می بردند، راهکار پیروزمندانه فوق العاده ای دیده نشد، مناظره ها هم بیش از آنکه باعث سکوی پرتاب وی باشد، صحنه لفاظی های جهانگیری و قالیباف شد، می ماند دکتر حسن روحانی که توانایی و پتانسیلش طی چهار سال گذشته روشن است و نیازی به معرفی نیست، پس پر بیراه نیست که پیش از 29 اردیبهشت حدس بزنیم ریاست جمهوری دوزادهم نیز به نام روحانی رقم خواهد خورد، از همین رو واکاوی انتخابات و فرافکنی در خصوص نتایج آن را به شکاکان می سپاریم و گامی جلوتر بر می داریم تا ببینیم روحانی کابینه دوازدهم خود را چگونه خواهد بست؟ و البته از همه مهمتر جایگاه نخبه گیلان دکتر نوبخت در این دولت کجاست؟
روحانی بعد از جوانگرایی وحشتناکی که احمدی نژاد در کابینه نهم و دهم انجام داده بود و وزرایی زیر سی سال را در بدنه دولت بکار برد. تصمیم گرفت در ترکیب کابینه یازدهم مهندسی معکوس را در پیش بگیرد و با توسل به واژه تجربه، کابینه ای سنگین و وزین و البته با میانگین سنی بسیار بالا شاید در حدود 60 سال بست، اگرچه یاران شصت هفتاد ساله روحانی عملکرد بدی نداشتند اما قطعا در دوره گذار دوم، روحانی دست به تغییراتی در ترکیب کابینه خواهد زد و کمی میانگین سنی را پایین خواهد آورد تا هم از تیغ تیز منتقدان در امان بماند و هم تجربه جدیدی با میانسالان و احتمالاً جوانان تجربه کند.
تا بدین جای کار هم چیز عجیبی نخواهد بود اما آنچه که برای گیلانیان مهم است، نحوه برخورد در دولت آینده با دکتر محمدباقر نوبخت فرزند گیلان زمین است. قطعا این یار غار دکتر روحانی، جزو حذف شدگان نخواهد بود اما آیا مسئولیت های فراوانش در دولت یازدهم در دولت دوازدهم هم تکرار خواهد شد؟ یا اینکه محدودیت هایی برای وی قائل خواهند شد؟
برخی اصلاح طلبان بواسطه خط شکنی و سینه سپر کردن جهانگیری برای روحانی به خصوص در ایام تبلیغات، معتقدند در دولت دوازدهم سهم اصلاح طلبان بیشتر خواهد بود و حضور اعتدالیون نیز رنگ و بوی گذشته را نخواهد داشت.
اما آیا اقبال عمومی نیز راه را برای حضور پرصلابت اصلاح طلبان باز خواهد گذاشت؟ این سئوالی است که شاید پاسخ آن تعیین کننده کفه سنگین ترازوی کابینه دوازدهم باشد. شاید هم رویه چهار سال پیش مجددا در پیش گرفته شود و اصلاح طلبان برای اینکه کابینه آتی را از دست ندهند، باید کمی بنفش شوند.
اینها و مسائلی از این دست، دست اندازهایی است که پیش روی اصلاح طلبان وجود دارد که آیا بتوانند پررنگ بیایند یا نه؟
اما اعتدالیون چنین سرعت گیری پیش روی خود نمی بینند، بنفش هستند و لازم به رنگ گرفتن نیستند، جایگاه و تلاش شان هم مشخص است. از همین رو افرادی مثل دکتر نوبخت که در دولت یازدهم دست راست رییس جمهور در مسائل اقتصادی و تقسیم بودجه بود، قطعا نه تنها جایگاهش را از دست نمی دهد بلکه پررنگ تر نیز خواهد شد.
فرزند گیلان زمین هرجایی که روحانی نیاز به کمک داشت حضوری فعال داشت. قبل از احیا سازمان برنامه و بودجه، دو معاونت حساس ریاست جمهوری را همزمان بر عهده گرفت تا کلید احیای سازمان مدیریت را بزند، وقتی دولت سخنگو نداشت، این مهم را بواسطه فیزیک کلامی و جسمی و صد البته توانایی و تسلطش بر سخن بر عهده گرفت و در بحبوحه همه این مناصب شلوغ ، هرگز نه نقش حیاتی اش در حزب اعتدال و توسعه هم کم رنگ شد و نه نقش GOD FATHER بودنش برای گیلان.
حال شما بفرمایید؛ چرا روحانی یک چنین فردی با چنین کاریزما و توانایی را باید حذف یا محدود کند؟
7294/2007
