بنزین همواره تحریک کننده است از حواس پنجگانه گرفته تا سایر حواس سیاسی و اقتصادی، متاسفانه برخی یا قادر به احساس این تحریک نیستند و یا در نظریه‌پردازی‌های بدون درک واقعیت‌های اجتماعی هنوز درجا مانده‌اند و زمان‌شناسی را در نظر نمی‌گیرند.
در اقتصاد سیاسی جهان هم منابع نفتی و فرآورده‌هایی چون بنزین بی‌تاثیر در روابط بین‌الملل و جامعه درون کشوری نیستند زیرا با اندکی تغییر به سرعت اثرات مختلف آن پدیدار می‌شود و در طول این سال‌های اتکای بشر به این منابع، شاهد چه کشمکش‌ها و زد و بندها و چالش‌ها برای هم دارندگان آن و هم سوداگران و سارقان آن که نمی‌باشیم و همین اتفاق‌هایی را هم که این روزها بر سر کشورمان می آورند همه و همه برای تاراج این سرمایه ملی است که به دلیل عدم بهره‌وری صحیح از آن در توسعه کشور دردسر ساز شده است و خدا می‌داند تا کجا چنین شتابان باید رفت، هرچند که به اقتدار و مدیریت‌های داخلی باید امیدوار بود و اعتماد داشت.
آنچه که این روزها در کنار همه مشکلاتی که کشور ، مدیران و مردم با آن روبرو هستند بوی بدی است که از شایعات بنزین برپا شد و به یکباره شاهد یک دغدغه عجیب اجتماعی در جلوی پمپ‌های بنزین بودیم که هر چند بزودی تکذیب و جو کمی آرام‌تر احساس می‌شود اما بیش از آنکه مشکل، پر کردن چند لیتر بنزین برای باک خودرو آن هم برای مصرف مدت کوتاهی باشد چالشی جدی در بی اعتمادی به آینده و وضعیت برنامه‌ریزی است که در صورت عدم تدبیر صحیح می تواند بسیار عمیق‌تر از آنچه باشد که می‌پنداریم.
شاید در شرایطی که کشور با مشکلات اقتصادی ناشی از کاهش فروش نفت و درآمد‌های محاسبه شده از آن روبروست اجرای برخی سیاست‌ها در راستای جبران در آمدها و کم‌کردن هزینه‌های جاری کشور برغم اقدامات برنامه ریزی شده در مسیر بهره‌وری صحیح از سرمایه‌های ملی اما به دلیل ارتباط قابل لمس آن‌ها در تحولات اقتصادی و اجتماعی و افزایش بار تورمی از روانی و حبابی و واقعی، چندان پسندیده نباشد و این مهم برای چندمین بار در سال‌های پس از پیروزی انقلاب اسلامی که سیاست افزایش قیمت تدریجی را شاهد بوده‌ایم تجربه شده است و سال گذشته هم احساس افزایش قیمت بنزین شعله‌های اعتراضی را افزایش داد تا به جایی رسید که دولت از بن و ریشه آن را تکذیب کرد و طرح آن تا حدودی مسکوت ماند و این بار نیز اخبار افزایش قیمت و سهمیه‌بندی آن در چنین شرایطی می‌تواند موجب افزایش گرانی‌ها و چالش‌های جدی‌تر در حوزه اقتصادی و اجتماعی شود.
دولت در چنین شرایطی بهتر است به اجرای برنامه‌های دیگر برای افزایش درآمدها در زمینه جبران کاستی‌ها برآید زیرا توان اجتماعی قادر به تحمل شرایط تحمیلی از وضعیت موجود که بار روانی بسیاری به همراه خواهد داشت ندارد و بوی بنزین در سایر فضاها نیز خواهد پیچید و این به سود مدیریت کشور نمی‌باشد زیرا در این شرایط عده‌ای هم تلاش خواهند کرد تا با مصادره وضعیت به سود منافع سیاسی خود تمام اقدامات را در مسیر انتقام‌گیری از گذشته هدایت کنند، همان نقدها و انتقادهایی که از وضعیت شرایط دولت پیشین گفتمان دولت فعلی سر برآورد اما امروز برای گریز از دور تسلسل و تکرار آن، نیازمند تدبیر بهتری برای رفع مشکلات کشور و مردم است.
7296/2007
انتهای پیام در اقتصاد سیاسی جهان هم منابع نفتی و فرآورده‌هایی چون بنزین بی‌تاثیر در روابط بین‌الملل و جامعه درون کشوری نیستند زیرا با اندکی تغییر به سرعت اثرات مختلف آن پدیدار می‌شود و در طول این سال‌های اتکای بشر به این منابع، شاهد چه کشمکش‌ها و زد و بندها و چالش‌ها برای هم دارندگان آن و هم سوداگران و سارقان آن که نمی‌باشیم و همین اتفاق‌هایی را هم که این روزها بر سر کشورمان می آورند همه و همه برای تاراج این سرمایه ملی است که به دلیل عدم بهره‌وری صحیح از آن در توسعه کشور دردسر ساز شده است و خدا می‌داند تا کجا چنین شتابان باید رفت، هرچند که به اقتدار و مدیریت‌های داخلی باید امیدوار بود و اعتماد داشت.
آنچه که این روزها در کنار همه مشکلاتی که کشور ، مدیران و مردم با آن روبرو هستند بوی بدی است که از شایعات بنزین برپا شد و به یکباره شاهد یک دغدغه عجیب اجتماعی در جلوی پمپ‌های بنزین بودیم که هر چند بزودی تکذیب و جو کمی آرام‌تر احساس می‌شود اما بیش از آنکه مشکل، پر کردن چند لیتر بنزین برای باک خودرو آن هم برای مصرف مدت کوتاهی باشد چالشی جدی در بی اعتمادی به آینده و وضعیت برنامه‌ریزی است که در صورت عدم تدبیر صحیح می تواند بسیار عمیق‌تر از آنچه باشد که می‌پنداریم.
شاید در شرایطی که کشور با مشکلات اقتصادی ناشی از کاهش فروش نفت و درآمد‌های محاسبه شده از آن روبروست اجرای برخی سیاست‌ها در راستای جبران در آمدها و کم‌کردن هزینه‌های جاری کشور برغم اقدامات برنامه ریزی شده در مسیر بهره‌وری صحیح از سرمایه‌های ملی اما به دلیل ارتباط قابل لمس آن‌ها در تحولات اقتصادی و اجتماعی و افزایش بار تورمی از روانی و حبابی و واقعی، چندان پسندیده نباشد و این مهم برای چندمین بار در سال‌های پس از پیروزی انقلاب اسلامی که سیاست افزایش قیمت تدریجی را شاهد بوده‌ایم تجربه شده است و سال گذشته هم احساس افزایش قیمت بنزین شعله‌های اعتراضی را افزایش داد تا به جایی رسید که دولت از بن و ریشه آن را تکذیب کرد و طرح آن تا حدودی مسکوت ماند و این بار نیز اخبار افزایش قیمت و سهمیه‌بندی آن در چنین شرایطی می‌تواند موجب افزایش گرانی‌ها و چالش‌های جدی‌تر در حوزه اقتصادی و اجتماعی شود.
دولت در چنین شرایطی بهتر است به اجرای برنامه‌های دیگر برای افزایش درآمدها در زمینه جبران کاستی‌ها برآید زیرا توان اجتماعی قادر به تحمل شرایط تحمیلی از وضعیت موجود که بار روانی بسیاری به همراه خواهد داشت ندارد و بوی بنزین در سایر فضاها نیز خواهد پیچید و این به سود مدیریت کشور نمی‌باشد زیرا در این شرایط عده‌ای هم تلاش خواهند کرد تا با مصادره وضعیت به سود منافع سیاسی خود تمام اقدامات را در مسیر انتقام‌گیری از گذشته هدایت کنند، همان نقدها و انتقادهایی که از وضعیت شرایط دولت پیشین گفتمان دولت فعلی سر برآورد اما امروز برای گریز از دور تسلسل و تکرار آن، نیازمند تدبیر بهتری برای رفع مشکلات کشور و مردم است.
7296/2007
کپی شد
