به گزارش ایرنا، کتاب 'پشت فرودگاه' مجموعه 14 داستان به هم پیوسته از زندگی رسول شخصیتی ساکن منطقه حاشیه شهر رشت است .
رضایی در این اثر که نخستین کتاب اوست داستان های طنز جذابی خلق کرده که در عین این که در بسیاری صحنه ها مخاطب را می خنداند اما دل او را نیز از فاصله طبقاتی ، فقر، کمبودها ، آرزوهای بر باد رفته و زندگی های تباه شده به درد می آورد و او را به فکر وا می دارد.
داستان نویس، جغرافیای داستانی خود را با مهارت ساخته و شخصیتهایی که خلق کرده باورپذیر و قابل هم ذات پنداری اند. داستان ها علاوه بر این که در رویه بیرونی سرگرم کننده و دارای قصه اند در لایه های درونی تر به خوبی ریشه بسیاری از مشکلات مردم ساکن حاشیه شهرها را نشان می دهد.
اعتیاد، سرقت و سایر ناهنجاری های اجتماعی که از فقر ، فقدان عدالت اجتماعی و شرایط نامناسب زندگی سرچشمه می گیرد. شخصیتها قربانی شرایط موجودند.
محمود رضایی متولد 1370، شهر رشت و دانش آموخته روانشناسی در مقطع کارشناسی است. داستان‌نویسی را با «کانون داستان چهارشنبه رشت»زیر نظر کیهان خانجانی آغاز کرده .اولین داستانش با عنوان «تو هم پیش ما دفن می‌شوی» سال 91 در روزنامه گلچین امروز چاپ شد.سال 96 در جشنواره کشوری داستان کوتاه طنزِ «چهارگاه» با داستانِ«ذکرخیر حسین ناطق» به عنوان نفر دوم برگزیده شد.
*ادبیات پناهگاهی برای جان های ناخرسند
رضایی در مصاحبه با خبرنگار ایرنا به مناسبت انتشار کتابش گفت: مانند همه‌ی شیفتگانی که مطالعه ادبیات برایشان لذت بخش است و نوشتن؛ برای من نیز همین طور بود و هست. ادبیات برای جان‌های عاصی و ناخرسند است و پناهگاهی است برای آن دسته از کسانی که از جهان میرای واقع تن‌زده‌اند و می‌خواهند در جهانی نامیرا باقی بمانند.
وی اظهار داشت : مجموعه داستان به‌هم پیوسته‌ی «پشت فرودگاه» اولین کتابم محسوب می‌شود که با نشر چشمه راهی بازار کتاب شد . این مجموعه 14 داستان دارد وزندگی آدم‌هایی به متن کشیده شده است که در حاشیه‌ی شهر، پشت فرودگاه رشت، زندگی می‌کنند. در این مجموعه حاشیهنشینان شهری، حاشیه را انتخاب نکرده‌اند، حاشیه برای آنان انتخاب شده است و آنان برای حاشیه؛ با تمامی معضلات و تناقضاتش. انسان‌های این مجموعه مانند سایر انسان‌ها به عنوان عناصر بیولوژیک،علاوه بر نیازهای مادی نیازهای غیرمادی هم دارند که به هر طریقی در صدد رفع این کمبودها هستند که گاه قادرند و گاه غادر.
وی خاطرنشان کرد: پدیده‌ی حاشیه نشینی از منظر ساختاری یک ریشه‌اش در نظام سرمایه داری است که با سبک معیوبش «تولید و توزیع و مصرف و الگوی نامناسب توسعه شهری» باعث می‌شود عده‌ای جنوبی‌ترین محله آشیانه شان باشد و عده‌ای شمالی‌ترین محله؛ و نیز همین تضاد باعث می‌شود این دو محله به جان هم بیفتند و از محله‌‌ی سوم که ناظر و سودجوی این جدال است غافل بمانند. برخی مواقع حاشیه نشین‌هابه سود اُتوریته کارکرد پیدا می‌کنند، چنانچه که در تاریخ ایران، در ماجرای مصدق، «شعبان بی‌مخ»ها هموارکننده‌ی مسیر مقاصد اتوریته بودند. و اگر تاریخ را همین‌طور واکاوی کنیم پشتاپشت به چنین مواردی برمی‌خوریم.
رضایی افزود: به نظرم برخی کتاب‌ها باید مدام جلو چشم باشند. مانند رمان«تهران، شهر بی آسمان»نوشته امیرحسن چهلتن. این دست از آثار هشداری هستند برای جوامع بشری که از نو تاریخ خود را تکرار نکنند. دچارشعارهای عجیب و غریب نشوند. به پدیده‌ی بناپارتیسم «لمپن پرولتاریا» که لوئی هجدهم با جمعیتِ 10 دسامبر سرآمدش است، مبتلا نشوند. چه بسا که در تاریخ خودمان بسیار دیده ایم رجالی را که کم از لوئی هجدهم بناپارت نداشتند.
این داستان نویس جوان تصریح کرد: در کتاب «پشت فرودگاه» سعیم بر این بود که هشداری بدهم که شخصیت‌های برخاسته از حاشیه‌ی شهر بی‌مهابا و بی‌اندیشه ورزی می‌توانند جذب دسته و ایدئولوژی شوند و اتفاقاتی را رقم بزنند و چون همه چیزشان را در زندگی از دست داده‌اند در اقدام به هر عملی هیچ ابایی ندارد.
در این مجموعه رسول،راوی کودکی تا جوانی داستانهای کتاب است درپی تغییر موقعیت‌ها که گاه ناآگاهانه است، وگاه آگاهانه،آه نمیکشد و زبانی طنازانه دارد تا وضعیت را تبدیل به مصیبت نکند.رسول مرکز، حاشیه است خانواده‌ای چهار نفره که مرکز حاشیه اند در محله‌ای پشت فرودگاه رشت که مرکز حاشیه ایران است.
6030
انتهای پیام رضایی در این اثر که نخستین کتاب اوست داستان های طنز جذابی خلق کرده که در عین این که در بسیاری صحنه ها مخاطب را می خنداند اما دل او را نیز از فاصله طبقاتی ، فقر، کمبودها ، آرزوهای بر باد رفته و زندگی های تباه شده به درد می آورد و او را به فکر وا می دارد.
داستان نویس، جغرافیای داستانی خود را با مهارت ساخته و شخصیتهایی که خلق کرده باورپذیر و قابل هم ذات پنداری اند. داستان ها علاوه بر این که در رویه بیرونی سرگرم کننده و دارای قصه اند در لایه های درونی تر به خوبی ریشه بسیاری از مشکلات مردم ساکن حاشیه شهرها را نشان می دهد.
اعتیاد، سرقت و سایر ناهنجاری های اجتماعی که از فقر ، فقدان عدالت اجتماعی و شرایط نامناسب زندگی سرچشمه می گیرد. شخصیتها قربانی شرایط موجودند.
محمود رضایی متولد 1370، شهر رشت و دانش آموخته روانشناسی در مقطع کارشناسی است. داستان‌نویسی را با «کانون داستان چهارشنبه رشت»زیر نظر کیهان خانجانی آغاز کرده .اولین داستانش با عنوان «تو هم پیش ما دفن می‌شوی» سال 91 در روزنامه گلچین امروز چاپ شد.سال 96 در جشنواره کشوری داستان کوتاه طنزِ «چهارگاه» با داستانِ«ذکرخیر حسین ناطق» به عنوان نفر دوم برگزیده شد.
*ادبیات پناهگاهی برای جان های ناخرسند
رضایی در مصاحبه با خبرنگار ایرنا به مناسبت انتشار کتابش گفت: مانند همه‌ی شیفتگانی که مطالعه ادبیات برایشان لذت بخش است و نوشتن؛ برای من نیز همین طور بود و هست. ادبیات برای جان‌های عاصی و ناخرسند است و پناهگاهی است برای آن دسته از کسانی که از جهان میرای واقع تن‌زده‌اند و می‌خواهند در جهانی نامیرا باقی بمانند.
وی اظهار داشت : مجموعه داستان به‌هم پیوسته‌ی «پشت فرودگاه» اولین کتابم محسوب می‌شود که با نشر چشمه راهی بازار کتاب شد . این مجموعه 14 داستان دارد وزندگی آدم‌هایی به متن کشیده شده است که در حاشیه‌ی شهر، پشت فرودگاه رشت، زندگی می‌کنند. در این مجموعه حاشیهنشینان شهری، حاشیه را انتخاب نکرده‌اند، حاشیه برای آنان انتخاب شده است و آنان برای حاشیه؛ با تمامی معضلات و تناقضاتش. انسان‌های این مجموعه مانند سایر انسان‌ها به عنوان عناصر بیولوژیک،علاوه بر نیازهای مادی نیازهای غیرمادی هم دارند که به هر طریقی در صدد رفع این کمبودها هستند که گاه قادرند و گاه غادر.
وی خاطرنشان کرد: پدیده‌ی حاشیه نشینی از منظر ساختاری یک ریشه‌اش در نظام سرمایه داری است که با سبک معیوبش «تولید و توزیع و مصرف و الگوی نامناسب توسعه شهری» باعث می‌شود عده‌ای جنوبی‌ترین محله آشیانه شان باشد و عده‌ای شمالی‌ترین محله؛ و نیز همین تضاد باعث می‌شود این دو محله به جان هم بیفتند و از محله‌‌ی سوم که ناظر و سودجوی این جدال است غافل بمانند. برخی مواقع حاشیه نشین‌هابه سود اُتوریته کارکرد پیدا می‌کنند، چنانچه که در تاریخ ایران، در ماجرای مصدق، «شعبان بی‌مخ»ها هموارکننده‌ی مسیر مقاصد اتوریته بودند. و اگر تاریخ را همین‌طور واکاوی کنیم پشتاپشت به چنین مواردی برمی‌خوریم.
رضایی افزود: به نظرم برخی کتاب‌ها باید مدام جلو چشم باشند. مانند رمان«تهران، شهر بی آسمان»نوشته امیرحسن چهلتن. این دست از آثار هشداری هستند برای جوامع بشری که از نو تاریخ خود را تکرار نکنند. دچارشعارهای عجیب و غریب نشوند. به پدیده‌ی بناپارتیسم «لمپن پرولتاریا» که لوئی هجدهم با جمعیتِ 10 دسامبر سرآمدش است، مبتلا نشوند. چه بسا که در تاریخ خودمان بسیار دیده ایم رجالی را که کم از لوئی هجدهم بناپارت نداشتند.
این داستان نویس جوان تصریح کرد: در کتاب «پشت فرودگاه» سعیم بر این بود که هشداری بدهم که شخصیت‌های برخاسته از حاشیه‌ی شهر بی‌مهابا و بی‌اندیشه ورزی می‌توانند جذب دسته و ایدئولوژی شوند و اتفاقاتی را رقم بزنند و چون همه چیزشان را در زندگی از دست داده‌اند در اقدام به هر عملی هیچ ابایی ندارد.
در این مجموعه رسول،راوی کودکی تا جوانی داستانهای کتاب است درپی تغییر موقعیت‌ها که گاه ناآگاهانه است، وگاه آگاهانه،آه نمیکشد و زبانی طنازانه دارد تا وضعیت را تبدیل به مصیبت نکند.رسول مرکز، حاشیه است خانواده‌ای چهار نفره که مرکز حاشیه اند در محله‌ای پشت فرودگاه رشت که مرکز حاشیه ایران است.
6030
کپی شد
