محمد شهابی معلم عشایری منطقه بافت استان کرمان گفت: ۲۶ سال سابقه تدریس در مقطع ابتدایی مدارس چند پایه ی اسفندقه جیرفت و بافت استان کرمان را دارم طی این مدت پس از شیوع کرونا در ایران اولین بار بود که دوری از بچه ها را تجربه میکردم و واقعا نگران آن ها بودم.
وی با بیان اینکه در دامنه ی کوه سیاهکوه مشرف به صوغان در فاصله ی ۳۱۰ کیلومتری جنوب غرب کرمان زندگی می کنم، افزود: بعد از تعطیلات و ۱۴ روز قرنطینه شدن در خانه آموزش کلاس درس را به صورت حضوری با رعایت تمام پروتکل های بهداشتی شروع کردیم.
شهابی در ادامه افزود: در مدرسه ۲۲ نفر دانش آموز داریم که ۹ نفر از آن ها پسر و ۱۳ نفر دختر هستند که از این تعداد یک چهارم آن ها در اسفندماه از طریق گوشی آموزش های لازم را کسب می کردند و اما سه چهارم دیگر گوشی همراهی که بتوان با آن ها ارتباط برقرار کرد نداشتند که تنها با تماس تلفنی و رساندن بسته های آموزشی به بچه ها تکالیف آن ها را پیگیری می کردیم.
این معلم عشایری تصریح کرد: بعد از تعطیلات سال جاری به دلیل اینکه ۱۵ درصد کتاب ها تدریس نشده بود و برخی از دانش آموزان یا نت و یا گوشی نداشتند و یا اصلا سواد رسانه ای نداشتند بنابراین با درخواست اولیا و دانش آموزان و رضایت کتبی آن ها در اقدامی خودجوش با رعایت دستورالعمل های بهداشتی کلاس های درس را به صورت حضوری با تخته سفید و ماژیک به صورت تک نفری و خانوادگی یا آموزش خانه به خانه شروع کردیم و دروس در فاصله ی دو متری با صدای بلند آموزش داده می شد.
وی همچنین گفت: روزی یک ساعت تنها برای رفع اشکال عمومی و مسائل پیشگیری از شیوع ویروس کرونا اختصاص دادیم و دانش آموزان نیز در کلاس با دستکش و تخته پاک کن و ماژیک مخصوص به خود و اسپری ضد عفونی کننده به فاصله دو متر در کلاس حاضر می شدند.
شهابی با تاکید بر اینکه فضای مجازی و یا همان شبکه شاد هیچ وقت نمی تواند خلاء معلم را پر کند گفت: بچه ها خیلی خوشحال و ذوق زده بودند که دوباره توانسته بودیم آموزش را به صورت عادی شروع کنیم.
وی از عشایر به عنوان خانواده بزرگش یاد کرد و گفت: دانش آموزان به اندازه خانواده برای من مهم هستند و آموزش به آن ها مهم تر است آنقدر مهم که بعد از ۱۴ روز قرنطینه شدن در خانه و مطمئن شدن از صحت و سلامت خود ۱۶۰ کیلومتر از خانواده دور شدم تا بتوانم به بچه های معصوم را از انتظار به در آرم و با آن ها دروس را کار کنم تا عقب نیافتند.
این معلم عشایری دانش آموزان عشایر را با هوش بالا دانست و گفت: اگر تنها بتوان امکانات و تجهیزات این مناطق را حداقل برای آموزش در اختیار این بچه ها بگذارند مطمئنا قدر خواهند دانست و تک تک آن ها باعث افتخار ملت خواهند بود.
وی تدریس را در این شرایط بسیار سخت عنوان کرد و گفت: کسی که صبر و حوصله، دلسوزی و مهربانی نداشته باشد نمی تواند بر این شرایط فائق آید و موفق نخواهد شد و باید برای آموزش هرگونه سختی را تحمل کند.
شهابی استفاده از شبکه شاد را در تابستان برای آموزش بچه ها لازم دانست و گفت: باید برای جبران این مدتی که دانش آموزان در کلاس حضور ندارند از برنامه هایی چون شبکه شاد استفاده کرد.
وی نبود مدرسه یا ساختمان را بزرگترین بی عدالتی در حق بچه های سخت کوش و قدردان عشایر دانست و گفت: البته کانکس هست اما اگر اقدامی در زمینه ساخت مدرسه انجام شود بسیار بهتر خواهد بود.
این معلم عشایری با اشاره به یکی از صحبت های شهید مطهری مبنی بر اینکه من ستایشگر آن معلمی هستم که اندیشیدن را به من آموخت نه اندیشه ها را افزود: در طول این دوران همیشه سعی ما معلمان عشایر این بوده که اندیشه کردن را به بچه ها بیاموزیم و تعریف من از معلم عشایر این است که معلم چه کانونی از آتش است / همه کار او سوزش و سازش است.
