در این یادداشت آمده است: نمی دانم این چه اسرار و اصراری است که چاه را نکنده منار روی دستشان مانده و دنبال چاه می گردند.
عادت عجیبی شده است بعضی مسئولان وقتی دور هم نشسته اند و از هر دری سخن می گویند فکر بکری به سرشان می زند و یکسره و بی مطالعه برملا و رسانه ای اش می کنند.
به نظر می رسد نوعی خودنمایی و تبلیغات برای خودشان باشد چه عملی بشود و چه نشود به هرحال حرفش را می زنند و سر و صدای تبلیغاتی اش را هم به راه می اندازند بدون آنکه به مسایل کارشناسی، تشریفات اداری، تامین اعتبارات و احیانا موافقت سازمان ها را در نظرگرفته باشند.
به همین دلیل است که متاسفانه با نویدهایی که داده می شود و بعضا از نظر تشریفاتی هم کلنگی به زمین زده می شود و بعد کلنگ در همانجا روی زمین می ماند و پروژه هم بلاتکلیف و بدون نتیجه.
یکی از پروژه های عظیمی که حتی می توانست در ردیف صنایع مادر قرار گیرد و موجب تحول شگرفی در غرب کشور باشد، پروژه پالایشگاه آناهیتا است که بیش از یک دهه از تصویب آن گذشته و محل احداث آن هم مشخص شده و با زدن کلنگ در محل پروژه تابلوی بلند بالایی هم بالای زمین نصب گردید.
در اصل، به دلیل قدمت پالایشگاه فعلی کرمانشاه که قریب یک صد سال از احداث آن می گذرد و پس از پالایشگاه آبادان دومین پالایشگاه ایران محسوب می شود.
با توجه به گسترش شهر کرمانشاه از زمان احداث پالایشگاه تاکنون که این واحد در میانه شهر قرار گرفته و معمولا باید چنین صنایعی در حاشیه و محدوده بیرون شهر قرار بگیرد، دولت به جای آنکه در تدارک اصلاح زیر ساختارها و تجهیزات فرسوده و تقریبا نیمه کاره افتاده پالایشگاه کرمانشاه باشد.
از طرفی با توجه به نیاز گسترده تر مواد نفتی و لزوم احداث پالایشگاهی با توان تولیدات بیشتر، بحث پالایشگاه جدیدی در کرمانشاه مطرح و به تصویب هم رسید و اعتبار مورد نیاز آن هم مشخص و تصویب شد .
اما در مصوبه مذکور چگونگی تامین آن از سهم دولت و یا منابع داخلی وزارت نفت معلوم نگردید که به این ترتیب بلاتکلیفی محل اعتباری موجب شد تا هزینه مورد نیاز آن به سرمایه گذاری بخش خصوصی واگذار گردد.
اگر چه در فاصله تصویب پروژه تا زمان تصمیم گیری برای تامین اعتبار فرصت از دست رفته ای شد و نباید این فترت را برای پروژه ای که تاثیرگذاری اقتصادی بالایی را در غرب کشور می داشت متحمل می شدیم ولی وقتی برنامه ریزی های اولیه درست نیست، این پیامدها را هم باید پیش بینی می کردیم.
به هرحال پس از گذشت چند سال بلاتکلیفی، سخن پراکنی های بعضی نمایندگان استان در مجلس شورای اسلامی خبر از آن داد که مقرر گردیده سرمایه گذاران خصوصی اعتبارات مورد نیاز را تامین کنند.
اگر چه این موضوع بطور کلی پس از مدت ها فترت و سکوت در مورد تامین هزینه اجرایی شدن پروژه آناهیتا بدنبال حرف و نقل های قبلی که تقریبا بر همین سیاق و تکرار وعده و وعیدهای مشابه بود اما تصور می شد حال که پای سرمایه گذاران بخش خصوصی به میان آمده شاید روزنه امیدی پس از مدتها به فراموشی سپردن پروژه به مردم داده شد.
باز هم در یک بازه زمانی و فرصت تقریبا نسبتا طولانی معلوم نشد که کدام بخش خصوصی و سرمایه گذاران قصد ورود به این پروژه را دارند که یکی 2 نفر از نمایندگان استان در مجلس شورای اسلامی اعلام داشتند که شرکت سرمایه گذاری تامین اجتماعی «شستا» کانون بازنشستگی کشوری و کانون بازنشستگان صنعت نفت هر کدام با سهم مساوی 33/3 درصد در انجام این پروژه مشارکت خواهند کرد.
باز هم بارقه امیدی را به مردم هدیه دادند، اما شاید یکی دو بار در این موضوع و بحث گفتگو با عوامل سه گانه سرمایه گذاری از سوی نمایندگان مجلس شورای اسلامی رسانه ای شد که فقط سر و صدا و گزارش های تبلیغاتی بود چرا که با گذشت زمان دیگری از نشست و گفتگو با سه بخش سرمایه گذار و مشخص شدن حساب برای واریز بهای سهام، دوباره با سکوت ابهام برانگیزی روبرو شدیم اما گفته می شد که سهامداران برخلاف تعهد خود سهم تعهد شده خود را به حساب واریزنکرده اند «بسته شدن پنجره نیمه باز امید»
اما از نظر اجرایی در کرمانشاه سازمان و تشکیلاتی به نام مدیریت پالایشگاه آناهیتا تشکیل و مسوولیت آن هم به مدیر منصوب شده واگذار گردید.
ولی باز هم کار در همین مقطع قفل شد و باز هم فراموشی تعیین تکلیف پروژه پالایشگاه آناهیتا تا… اینکه سید عماد حسینی رئیس هیات مدیره شرکت سرمایه گذاری نفت و گاز و پتروشیمی تامین «تاپیکو» در روزهای پایان تیر ماه 1396 دست به اعلام خبر جدیدی زد.
وی با بیان اینکه پروژه ساخت پالایشگاه آناهیتا آغاز شده است گفت: برای ساخت این پالایشگاه به دنبال جذب سرمایه هستیم و در این راستا با چند شرکت خارجی نیز مذاکره شده که هنوز به نتیجه قطعی نرسیده ایم.«نقل خبر: باختر شماره 2470- شنبه 31 تیر ماه 96»
باز هم این خبر که این بار از قول یک مقام مسئول نفتی اعلام می شد و تقریبا می توان به درستی آن تا حدودی اطمینان داشت – البته نه صددرصد- ابهاماتی وجود دارد که می توان این خبر را هم به خبرهای منتشر شده قبلی که از سوی نمایندگان استان در مجلس شورای اسلامی مطرح می شد. پیوند داد چرا که آنها هم بدنبال سرمایه گذار بخش خصوصی بودند و همانگونه که در متن این نوشتار اشاره شد، سرمایه گذاران هم مشخص و میزان درصد سهام آنها هم تعیین گردید ولی از حرف بیرون نیامد و پولی هم به حساب شرکت واریز نکردند در حالی که در قانون شرکت ها سهامداران میزان تعیین و تعهد شده سهام را باید به حساب واریز می کردند که چنین نشد.
اما چرایی و چگونگی اینکه سرمایه گذاران مشخص و متعهد شده چرا بی خبر کنار رفتند و هیچ دلیل و برهانی برای عدم حضورشان در این مشارکت مطرح نکردند جای پرسش و ابهام دارد.
از طرفی اینکه این مقام مسئول نفتی، برای سرمایه گذاری دست به دامن سرمایه گذاران خارجی شده است باز هم پرسش ابهام برانگیز دیگری است.
این در حالی است که از اقدام های احتمالی وزارت نفت برای جلب سرمایه گذار داخلی سخنی به میان نیامده چرا ناچار شدیم پای سرمایه گذار خارجی را به این پروژه بکشیم و باز هم اینکه چرا مذاکره با چند شرکت سرمایه گذاری خارجی به نتیجه نرسیده است؟
آیا شرایط واگذاری بخشی از تامین سرمایه این پروژه به گونه ای است که رغبت سرمایه گذاری را در سرمایه گذاران خارجی برانگیخته نمی کند؟!
باز هم سید عماد حسینی تاکید می کند بر اینکه وضعیت ساخت پالایشگاه آناهیتا در حال تعیین تکلیف است و ساخت این پالایشگاه به صورت مشارکتی صورت خواهد گرفت، زیرا این پروژه عظیم است و «تاپیکو» به تنهایی برای ساخت آن اقدام نخواهد کرد و چند شرکت سرمایه گذار برای مشارکت وارد مذاکره شده اند.
البته به گفته رئیس هیات مدیره شرکت سرمایه گذاری نفت و گاز و پتروشیمی تامین «تاپیکو» در واقع اولویت درساخت پالایشگاه آناهیتا مشارکت است البته این پروژه آغاز شده و مذاکره برای جذب سرمایه گذار به صورت موازی در حال انجام است.
در این راستا با چند شرکت خارجی نیز مذاکره هایی صورت گرفته که هنوز به نتیجه خاصی نرسیده ایم و بعد از اینکه نتیجه مذاکرات مشخص شد نام شرکتها اعلام می گردد.
باز هم بلاتکلیفی و نمک پاشیدن به زخم کهنه آناهیتا به جای درمان! «هدف اول مشارکت است آن هم مشارکت موازی!»«فعلا از مذاکرات به جایی نرسیده ایم و هنوز شرکت های خارجی سرمایه گذار مشخص نشده است، اگر مشخص شد نام شرکت ها را اعلام می کنیم»
**در اینجا باز سوال ابهام برانگیزی مطرح می شود
اگر هیچ فرد یا شرکت سرمایه گذاری چه داخلی و چه خارجی، حاضر به مشارکت در انجام این پروژه نشد باز پروژه را می خوابانیم تا سوژه جدیدی برای معرفی چندین و چند باره ولی بی نتیجه اش پیدا کنیم!
بر اساس گزارش اعلام شده آناهیتا یک پالایشگاه 150 هزار بشکه ای در منطقه است که ساخت آن کاملا توسط بخش خصوصی انجام می شود و تقریبا 1.5 تا 2 میلیارد دلار برآورد اولیه برای ساخت آن است.
اما این مقام مسئول در ابتدای مصاحبه رسانه ای خود که به آن هم اشاره گردید می گوید: «پروژه ساخت پالایشگاه آناهیتا آغاز شده است..»
اما در پایان این مصاحبه می گوید:«ساخت این پالایشگاه در مرحله مذاکره برای تامین منابع مالی است» کدام را باید باور کرد اینکه «پروژه ساخت پالایشگاه آناهیتا آغاز شده است» یا…
«ساخت این پالایشگاه در مرحله مذاکره برای تامین منابع مالی است؟»
لازم است اشاره کنیم که پالایشگاه آناهیتا اگر احداث بشود بدون نفت کوره خواهد بود و تولیدات آن حداقل محصولات سنگین و حداکثر محصولات سبک تولید خواهد شد.
چه لزومی دارد هرازگاهی از پالایشگاه آناهیتا که هنوز بلاتکلیف است و سرانجام آن معلوم نیست حرف بزنیم، اجازه بدهید هم چون گذشته، آرام به خواب فراموشی برود.
3209/8066 دریافت کننده: عباداله آذرگون** انتشاردهنده: علی مولوی
انتهای پیام عادت عجیبی شده است بعضی مسئولان وقتی دور هم نشسته اند و از هر دری سخن می گویند فکر بکری به سرشان می زند و یکسره و بی مطالعه برملا و رسانه ای اش می کنند.
به نظر می رسد نوعی خودنمایی و تبلیغات برای خودشان باشد چه عملی بشود و چه نشود به هرحال حرفش را می زنند و سر و صدای تبلیغاتی اش را هم به راه می اندازند بدون آنکه به مسایل کارشناسی، تشریفات اداری، تامین اعتبارات و احیانا موافقت سازمان ها را در نظرگرفته باشند.
به همین دلیل است که متاسفانه با نویدهایی که داده می شود و بعضا از نظر تشریفاتی هم کلنگی به زمین زده می شود و بعد کلنگ در همانجا روی زمین می ماند و پروژه هم بلاتکلیف و بدون نتیجه.
یکی از پروژه های عظیمی که حتی می توانست در ردیف صنایع مادر قرار گیرد و موجب تحول شگرفی در غرب کشور باشد، پروژه پالایشگاه آناهیتا است که بیش از یک دهه از تصویب آن گذشته و محل احداث آن هم مشخص شده و با زدن کلنگ در محل پروژه تابلوی بلند بالایی هم بالای زمین نصب گردید.
در اصل، به دلیل قدمت پالایشگاه فعلی کرمانشاه که قریب یک صد سال از احداث آن می گذرد و پس از پالایشگاه آبادان دومین پالایشگاه ایران محسوب می شود.
با توجه به گسترش شهر کرمانشاه از زمان احداث پالایشگاه تاکنون که این واحد در میانه شهر قرار گرفته و معمولا باید چنین صنایعی در حاشیه و محدوده بیرون شهر قرار بگیرد، دولت به جای آنکه در تدارک اصلاح زیر ساختارها و تجهیزات فرسوده و تقریبا نیمه کاره افتاده پالایشگاه کرمانشاه باشد.
از طرفی با توجه به نیاز گسترده تر مواد نفتی و لزوم احداث پالایشگاهی با توان تولیدات بیشتر، بحث پالایشگاه جدیدی در کرمانشاه مطرح و به تصویب هم رسید و اعتبار مورد نیاز آن هم مشخص و تصویب شد .
اما در مصوبه مذکور چگونگی تامین آن از سهم دولت و یا منابع داخلی وزارت نفت معلوم نگردید که به این ترتیب بلاتکلیفی محل اعتباری موجب شد تا هزینه مورد نیاز آن به سرمایه گذاری بخش خصوصی واگذار گردد.
اگر چه در فاصله تصویب پروژه تا زمان تصمیم گیری برای تامین اعتبار فرصت از دست رفته ای شد و نباید این فترت را برای پروژه ای که تاثیرگذاری اقتصادی بالایی را در غرب کشور می داشت متحمل می شدیم ولی وقتی برنامه ریزی های اولیه درست نیست، این پیامدها را هم باید پیش بینی می کردیم.
به هرحال پس از گذشت چند سال بلاتکلیفی، سخن پراکنی های بعضی نمایندگان استان در مجلس شورای اسلامی خبر از آن داد که مقرر گردیده سرمایه گذاران خصوصی اعتبارات مورد نیاز را تامین کنند.
اگر چه این موضوع بطور کلی پس از مدت ها فترت و سکوت در مورد تامین هزینه اجرایی شدن پروژه آناهیتا بدنبال حرف و نقل های قبلی که تقریبا بر همین سیاق و تکرار وعده و وعیدهای مشابه بود اما تصور می شد حال که پای سرمایه گذاران بخش خصوصی به میان آمده شاید روزنه امیدی پس از مدتها به فراموشی سپردن پروژه به مردم داده شد.
باز هم در یک بازه زمانی و فرصت تقریبا نسبتا طولانی معلوم نشد که کدام بخش خصوصی و سرمایه گذاران قصد ورود به این پروژه را دارند که یکی 2 نفر از نمایندگان استان در مجلس شورای اسلامی اعلام داشتند که شرکت سرمایه گذاری تامین اجتماعی «شستا» کانون بازنشستگی کشوری و کانون بازنشستگان صنعت نفت هر کدام با سهم مساوی 33/3 درصد در انجام این پروژه مشارکت خواهند کرد.
باز هم بارقه امیدی را به مردم هدیه دادند، اما شاید یکی دو بار در این موضوع و بحث گفتگو با عوامل سه گانه سرمایه گذاری از سوی نمایندگان مجلس شورای اسلامی رسانه ای شد که فقط سر و صدا و گزارش های تبلیغاتی بود چرا که با گذشت زمان دیگری از نشست و گفتگو با سه بخش سرمایه گذار و مشخص شدن حساب برای واریز بهای سهام، دوباره با سکوت ابهام برانگیزی روبرو شدیم اما گفته می شد که سهامداران برخلاف تعهد خود سهم تعهد شده خود را به حساب واریزنکرده اند «بسته شدن پنجره نیمه باز امید»
اما از نظر اجرایی در کرمانشاه سازمان و تشکیلاتی به نام مدیریت پالایشگاه آناهیتا تشکیل و مسوولیت آن هم به مدیر منصوب شده واگذار گردید.
ولی باز هم کار در همین مقطع قفل شد و باز هم فراموشی تعیین تکلیف پروژه پالایشگاه آناهیتا تا… اینکه سید عماد حسینی رئیس هیات مدیره شرکت سرمایه گذاری نفت و گاز و پتروشیمی تامین «تاپیکو» در روزهای پایان تیر ماه 1396 دست به اعلام خبر جدیدی زد.
وی با بیان اینکه پروژه ساخت پالایشگاه آناهیتا آغاز شده است گفت: برای ساخت این پالایشگاه به دنبال جذب سرمایه هستیم و در این راستا با چند شرکت خارجی نیز مذاکره شده که هنوز به نتیجه قطعی نرسیده ایم.«نقل خبر: باختر شماره 2470- شنبه 31 تیر ماه 96»
باز هم این خبر که این بار از قول یک مقام مسئول نفتی اعلام می شد و تقریبا می توان به درستی آن تا حدودی اطمینان داشت – البته نه صددرصد- ابهاماتی وجود دارد که می توان این خبر را هم به خبرهای منتشر شده قبلی که از سوی نمایندگان استان در مجلس شورای اسلامی مطرح می شد. پیوند داد چرا که آنها هم بدنبال سرمایه گذار بخش خصوصی بودند و همانگونه که در متن این نوشتار اشاره شد، سرمایه گذاران هم مشخص و میزان درصد سهام آنها هم تعیین گردید ولی از حرف بیرون نیامد و پولی هم به حساب شرکت واریز نکردند در حالی که در قانون شرکت ها سهامداران میزان تعیین و تعهد شده سهام را باید به حساب واریز می کردند که چنین نشد.
اما چرایی و چگونگی اینکه سرمایه گذاران مشخص و متعهد شده چرا بی خبر کنار رفتند و هیچ دلیل و برهانی برای عدم حضورشان در این مشارکت مطرح نکردند جای پرسش و ابهام دارد.
از طرفی اینکه این مقام مسئول نفتی، برای سرمایه گذاری دست به دامن سرمایه گذاران خارجی شده است باز هم پرسش ابهام برانگیز دیگری است.
این در حالی است که از اقدام های احتمالی وزارت نفت برای جلب سرمایه گذار داخلی سخنی به میان نیامده چرا ناچار شدیم پای سرمایه گذار خارجی را به این پروژه بکشیم و باز هم اینکه چرا مذاکره با چند شرکت سرمایه گذاری خارجی به نتیجه نرسیده است؟
آیا شرایط واگذاری بخشی از تامین سرمایه این پروژه به گونه ای است که رغبت سرمایه گذاری را در سرمایه گذاران خارجی برانگیخته نمی کند؟!
باز هم سید عماد حسینی تاکید می کند بر اینکه وضعیت ساخت پالایشگاه آناهیتا در حال تعیین تکلیف است و ساخت این پالایشگاه به صورت مشارکتی صورت خواهد گرفت، زیرا این پروژه عظیم است و «تاپیکو» به تنهایی برای ساخت آن اقدام نخواهد کرد و چند شرکت سرمایه گذار برای مشارکت وارد مذاکره شده اند.
البته به گفته رئیس هیات مدیره شرکت سرمایه گذاری نفت و گاز و پتروشیمی تامین «تاپیکو» در واقع اولویت درساخت پالایشگاه آناهیتا مشارکت است البته این پروژه آغاز شده و مذاکره برای جذب سرمایه گذار به صورت موازی در حال انجام است.
در این راستا با چند شرکت خارجی نیز مذاکره هایی صورت گرفته که هنوز به نتیجه خاصی نرسیده ایم و بعد از اینکه نتیجه مذاکرات مشخص شد نام شرکتها اعلام می گردد.
باز هم بلاتکلیفی و نمک پاشیدن به زخم کهنه آناهیتا به جای درمان! «هدف اول مشارکت است آن هم مشارکت موازی!»«فعلا از مذاکرات به جایی نرسیده ایم و هنوز شرکت های خارجی سرمایه گذار مشخص نشده است، اگر مشخص شد نام شرکت ها را اعلام می کنیم»
**در اینجا باز سوال ابهام برانگیزی مطرح می شود
اگر هیچ فرد یا شرکت سرمایه گذاری چه داخلی و چه خارجی، حاضر به مشارکت در انجام این پروژه نشد باز پروژه را می خوابانیم تا سوژه جدیدی برای معرفی چندین و چند باره ولی بی نتیجه اش پیدا کنیم!
بر اساس گزارش اعلام شده آناهیتا یک پالایشگاه 150 هزار بشکه ای در منطقه است که ساخت آن کاملا توسط بخش خصوصی انجام می شود و تقریبا 1.5 تا 2 میلیارد دلار برآورد اولیه برای ساخت آن است.
اما این مقام مسئول در ابتدای مصاحبه رسانه ای خود که به آن هم اشاره گردید می گوید: «پروژه ساخت پالایشگاه آناهیتا آغاز شده است..»
اما در پایان این مصاحبه می گوید:«ساخت این پالایشگاه در مرحله مذاکره برای تامین منابع مالی است» کدام را باید باور کرد اینکه «پروژه ساخت پالایشگاه آناهیتا آغاز شده است» یا…
«ساخت این پالایشگاه در مرحله مذاکره برای تامین منابع مالی است؟»
لازم است اشاره کنیم که پالایشگاه آناهیتا اگر احداث بشود بدون نفت کوره خواهد بود و تولیدات آن حداقل محصولات سنگین و حداکثر محصولات سبک تولید خواهد شد.
چه لزومی دارد هرازگاهی از پالایشگاه آناهیتا که هنوز بلاتکلیف است و سرانجام آن معلوم نیست حرف بزنیم، اجازه بدهید هم چون گذشته، آرام به خواب فراموشی برود.
3209/8066 دریافت کننده: عباداله آذرگون** انتشاردهنده: علی مولوی
کپی شد
