در این یادداشت آمده است: کرمانشاه شهری سرشار از شعر و قصه‌های انسانی است. حداقل از 150 سال اخیر، ناموران کرمانشاهی کار خود را با شعر و رمان‌های معروف آغاز کرده‌اند. مطبوعات بهترین منبع و محل برای انتشار اندیشه در بروز کلمات و ابیات نغز شعر به‌شمار رفته‌اند.
روزنامه‌های کرمانشاهی از جمله مطبوعات پر‌اهمیت کشور است که کار خود را با آثار بزرگانی متعهد به واژگانی عمیق و رسا با شعر و نثر در وصف آزادی و مشروطیت کرده‌اند. سلسله جنبان حیات اجتماعی شعر را می‌توان در آثار شاعری ارزنده چون میرزا احمد الهامی کرمانشاهی(پدر ابوالقاسم‌خان لاهوتی شاعر و مدیر روزنامه بیستون) و مولف مثنوی «باغ فردوس» در وصف امام حسین(ع) و ائمه اطهار حدود 145 سال پیش دانست.
سیدعبدالکریم غیرت شاعر، خوشنویس و از نخستین روزنامه‌نگاران استان از 1325 قمری (1285 شمسی) با اشعاری نغز و رویکردی اجتماعی شروع به نوشتن کرد. آثار او را در روزنامه‌های عصر مشروطیت در نشریات بیستون، اخوت، غرب ایران دانش منتشر شده در کرمانشاه می‌توان یافت.
در همین دوره است که محمدباقر میرزای خسروی مولف رمان بلند«شمس و طغرا» نخستین رمان ایرانی به سال 1325 قمری در آغاز نهضت مشروطیت به عزلت روی آورده و بر‌اساس مقدمه نویسنده به یکی از مزارع ماهیدشت رفته و در مزرعه «جوگره» به تالیف این اثر گرانسنگ همت گماشته است.
خسروی از ادیبان و منشیان برجسته از عظمت قلم چنان بهره‌ای داشته که مقدمه کتاب او را 30 سال بعد از وفاتش استاد غلامرضا رشید یاسمی و نوه دختری او نگاشته است. چون و چند مقام بلند‌مرتبه دانش او چنان بوده که پس از فقدان آن صاحب قلم؛ ملک‌الشعرای بهار در رثای قامت بلند اختر او شعری سرود که بر سنگ مزارش در«ابن بابویه» در شهر ری نگاشته شده است. مطلع این شعر چنین است: «دریغ و درد که شهزاده خسروی ز جهان/ برفت و از پس او آه و ناله بی‌ادبی است». چند تن از جمعیت حدود 2 میلیون نفری استان کرمانشاه از وجود چنین شخصیت برجسته‌ای آگاهی دارند و چند تن رمان شمس و طغرای او را مطالعه کرده‌اند؟ به گواه تاریخ و صفحات انتشار‌یافته در نشریات کرمانشاهی، هیچ‌گاه حیات اجتماعی شعر و داستان‌نویسی در این استان غروب نکرده است.
در شعری کُردی به گویش کرمانشاهی که در روزنامه «رستخیز» به مدیریت حاج تقی یزدی و قلم استاد پورداوود در زمانه جنگ جهانی اول منتشر می‌شد، یکصد سال پیش در نفی و نقد ظلم اشغالگران شعری به گویش کُردی منتشرکرده است. دهه چهل شمسی دهه رمان و ترانه‌سرایی سخنوران کرمانشاهی است. رمان شوهر آهو خانم، شادکامان دره قره‌سو نوشته علی‌محمد افغانی مولف نخستین رمان بلند کشور پس از شمس و طغرا دوباره به نام کرمانشاه ثبت و بارها بازنشر می‌شود.
نام این شهر با نام علی‌اشرف درویشیان، منصور یاقوتی، رحیم معینی کرمانشاهی، شهرام ناظری، دوباره سر زبان‌ها می‌افتد و عرصه ترانه و موسیقی به این مجموعه افتخار اضافه می‌شود.
کلمات محدود این یادداشت نمی‌تواند فهرست بلند‌بالای فرهنگ وسیع سخنوران و نویسندگان و هنرمندان را بنگارد. همین چند نام، سرسلسله جلال و شکوه کرمانشاه باشد باید استانش چون ستاره بدرخشد؛ اگر نه چه باید کرد!
8066
انتهای پیام روزنامه‌های کرمانشاهی از جمله مطبوعات پر‌اهمیت کشور است که کار خود را با آثار بزرگانی متعهد به واژگانی عمیق و رسا با شعر و نثر در وصف آزادی و مشروطیت کرده‌اند. سلسله جنبان حیات اجتماعی شعر را می‌توان در آثار شاعری ارزنده چون میرزا احمد الهامی کرمانشاهی(پدر ابوالقاسم‌خان لاهوتی شاعر و مدیر روزنامه بیستون) و مولف مثنوی «باغ فردوس» در وصف امام حسین(ع) و ائمه اطهار حدود 145 سال پیش دانست.
سیدعبدالکریم غیرت شاعر، خوشنویس و از نخستین روزنامه‌نگاران استان از 1325 قمری (1285 شمسی) با اشعاری نغز و رویکردی اجتماعی شروع به نوشتن کرد. آثار او را در روزنامه‌های عصر مشروطیت در نشریات بیستون، اخوت، غرب ایران دانش منتشر شده در کرمانشاه می‌توان یافت.
در همین دوره است که محمدباقر میرزای خسروی مولف رمان بلند«شمس و طغرا» نخستین رمان ایرانی به سال 1325 قمری در آغاز نهضت مشروطیت به عزلت روی آورده و بر‌اساس مقدمه نویسنده به یکی از مزارع ماهیدشت رفته و در مزرعه «جوگره» به تالیف این اثر گرانسنگ همت گماشته است.
خسروی از ادیبان و منشیان برجسته از عظمت قلم چنان بهره‌ای داشته که مقدمه کتاب او را 30 سال بعد از وفاتش استاد غلامرضا رشید یاسمی و نوه دختری او نگاشته است. چون و چند مقام بلند‌مرتبه دانش او چنان بوده که پس از فقدان آن صاحب قلم؛ ملک‌الشعرای بهار در رثای قامت بلند اختر او شعری سرود که بر سنگ مزارش در«ابن بابویه» در شهر ری نگاشته شده است. مطلع این شعر چنین است: «دریغ و درد که شهزاده خسروی ز جهان/ برفت و از پس او آه و ناله بی‌ادبی است». چند تن از جمعیت حدود 2 میلیون نفری استان کرمانشاه از وجود چنین شخصیت برجسته‌ای آگاهی دارند و چند تن رمان شمس و طغرای او را مطالعه کرده‌اند؟ به گواه تاریخ و صفحات انتشار‌یافته در نشریات کرمانشاهی، هیچ‌گاه حیات اجتماعی شعر و داستان‌نویسی در این استان غروب نکرده است.
در شعری کُردی به گویش کرمانشاهی که در روزنامه «رستخیز» به مدیریت حاج تقی یزدی و قلم استاد پورداوود در زمانه جنگ جهانی اول منتشر می‌شد، یکصد سال پیش در نفی و نقد ظلم اشغالگران شعری به گویش کُردی منتشرکرده است. دهه چهل شمسی دهه رمان و ترانه‌سرایی سخنوران کرمانشاهی است. رمان شوهر آهو خانم، شادکامان دره قره‌سو نوشته علی‌محمد افغانی مولف نخستین رمان بلند کشور پس از شمس و طغرا دوباره به نام کرمانشاه ثبت و بارها بازنشر می‌شود.
نام این شهر با نام علی‌اشرف درویشیان، منصور یاقوتی، رحیم معینی کرمانشاهی، شهرام ناظری، دوباره سر زبان‌ها می‌افتد و عرصه ترانه و موسیقی به این مجموعه افتخار اضافه می‌شود.
کلمات محدود این یادداشت نمی‌تواند فهرست بلند‌بالای فرهنگ وسیع سخنوران و نویسندگان و هنرمندان را بنگارد. همین چند نام، سرسلسله جلال و شکوه کرمانشاه باشد باید استانش چون ستاره بدرخشد؛ اگر نه چه باید کرد!
8066
کپی شد
