نماینده مردم بانه و سقز در مجلس شورای اسلامی گفت: اظهارات وزیر کشور مبنی بر ممنوعیت کولبری، نگران‌کننده است؛ چرا که چند و چون راهکار جایگزین برای ارتزاق کولبران مشخص نشده است.
محسن بیگلری نماینده مردم بانه و سقز در مجلس در گفت‌وگو با خبرنگار ایلنا در ارتباط با اظهارات وزیر کشور مبنی بر ممنوعیت کولبری و لزوم جایگزینی آن با بازارچه‌های مرزی و کارت پیله‌وری گفت: این که کولبری با شان انسانی تناقض دارد، نکته درستی است؛ ولی وزیر کشور بایستی وضعیت را روشن کند.
وی ادامه داد: ما از این اظهارات نگران هستیم. با توجه به این که جایگزین خوبی در منطقه کردستان وجود نداشته، متاسفانه کولبری به راه ارتزاق بسیاری از مردم مرزنشین تبدیل شده است. ترس‌مان از این است که به اسم کارت پیله‌وری، همین راه ارتزاق هم سد شود؛ نگرانیم که کارت پیله‌وری را یک مدت محدود اجرا کنند ولی ضمانت اجرایی نداشته باشد و آن وقت فردی که با اتکا به جسم خودش و توانایی‌های بدنی خودش، نان در می‌آورده، بی‌روزی بماند.
این نماینده مجلس در ادامه گفت: اگر به جای ممنوعیت کولبری و جایگزینی کارت پیله‌وری، اشتغال پایدار در مرزها ایجاد می‌کردند، شرکت‌های شستا یا دولت در این مناطق سرمایه‌گذاری می‌کردند تا فرصت اشتغال شایسته به همراه مزد مناسب و بیمه وجود داشت، خیلی بهتر بود.
بیگلری در پاسخ به این پرسش که آیا این نگرانی وجود دارد که با ممنوعیت کولبری برخوردها شدیدتر شود؛ گفت: نمی‌گویم برخوردها شدیدتر می‌شود؛ اما وزیر کشور بایستی به صورت صریح در این رابطه اظهارنظرکند و دستور کار را مشخص نماید تا کولبران و ما به عنوان نماینده کولبران، دیگر نگرانی نداشته باشیم؛ در حال حاضر از ممنوعیت کولبری خوشحال نیستیم، چون نگرانیم.
نماینده مردم بانه در مجلس افزود: اگر این راهکارها، ضمانت اجرایی داشته باشد و کولبران سر و سامان‌بگیرند و دیگر شاهد آن اتفاقات گذشته مثل سقوط بهمن و گیر افتادن در کوهستان و دستگیری کولبران و شلیک به سمت آنها نباشیم، خوشحال خواهیم شد؛ ولی باید درآمد راهکار جایگزین در یک حد قابل قبولی باشد و همچنین این درآمد، مداوم باشد.
بیگلری ادامه داد: در حال حاضر، وزیر کشور موضوع را باز نکرده‌اند و فقط گفته‌اند کولبری با شان انسانی منافات دارد و باید حذف شود و کارت پیله‌وری جایگزین شود. به هیچ‌وجه، چند و چون قضیه مشخص نشده است. مخلص کلام این که نگرانیم کولبرانی که در حال حاضر با نان بخور و نمیر روزگار را سر می‌کنند، از همین حداقل هم باز بمانند و اوضاع بدتر شود.
