عباس محمد مرادی روز شنبه در گفت و گو با خبرنگار ایرنا و با اشاره به فعالیت گروه دوستداران طبیعت در بیجار در زمینه حفظ و گسترش فرهنگ دوستی بیشتر با طبیعت افزود: خودنمایی و شکوفایی رنگ های زیبای شقایق ها در دشت ها و دامنه های وسیع دیار گروس در این روزها به بیشترین اندازه رسیده است.
وی با بیان اینکه فرصت زیادی از عمر کوتاه و زیبای شقایق ها نمانده است ادامه داد: دشت ها و دامنه های متعدد در شهرستان بیجار مملو از شقایق های مختلف است.
مرادیان که خود عضو یکی از گروه های کوهنوردی است افزود: از دشت های حاشیه رودخانه قزل اوزن تا مسیر پایانی این رودخانه در شهرستان بیجار و بویژه منطقه قم چقای و روستای چشمه سنگین شاهد دریایی از رنگ زیبا، شاد و دلنشین شقایق هستیم.
وی گفت: دشت های وسیع منطقه چنگ الماس و حاشیه مزارع گسترده گندم در حومه رودخانه سلامت آباد، منطقه بابارشانی، منطقه خسروآباد تا دشت وسیع خورخوره مملو از مزارعی است که بیش از نصف آنرا گل شقایق پوشانده است.
وی گفت: انسان تصور می کند، پارچه ای مخملی قرمز رنگ بر دشت ها گسترده شده و صحرای این مناطق را در برگرفته است.
به گفته این فعال حفظ طبیعت، دشت های منطقه نجف آباد، بسوی کوه نسار در ضلع جنوب غربی و منطقه وسیع جعفرآباد در ضلع شمالی بیجار از دیگر مناطقی است که سطح وسیعی از روئیدن گل شقایق را به خود می بیند.
مرادیان به همه دوستداران طبیعت توصیه کرد؛ لذت تماشای دشت ها و مزارع روستاهای چوپی و نگارستان را از بالای کوه حمزه عرب از دست ندهند و لختی در یک فضای طبیعی و دلنشین بهاری کوه مرتفع حمزه عرب، به تماشای دامنه های قرمز رنگ این کوه بنشینند.
این فعال عرصه حفظ طبیعت خاطرنشان کرد: متاسفانه بارش کم اواخر اردیبهشت و خرداد ماه موجب تسریع در خشک شدن زمین و پیرو آن خشک شدن گل شقایق خواهد شد.
او خاطر نشان کرد: برخی از فعالان زیست محیطی منطقه می گویند زمانی دشت های حومه بیجار مشهور به منطقه تخت علیا و سفلی پر از شقایق های وحشی و شادابی بود که همچون سفره ای بر سینه خاک خودنمایی می کرد و می توان آنرا قطعه ای از بهشت یاد کرد، اما اکنون در این منطقه تنها لکه هایی از شقایق ها دیده می شوند.
مرادیان با ناخرسندی اظهار کرد: در برخی روزهای تعطیل تعداد زیادی از مردم بدون هیچ گونه نظم و ترحمی وارد دشت می شوند و به خاطر گرفتن عکس یادگاری تا آنجا که امکان دارد خود را به وسط گل ها می رسانند.
وی افزود: این کار باعث می شود تا گل های ظریف شقایق زیر پای انسان ها پراکنده و از ساقه به راحتی جدا شوند و دیگر زمانی برای روئیدن پیدا نمی کنند.
به گفته وی پیاز هر گل شقایق که در کردی به آن 'گلاله سوره' گفته می شود 14 تا 15 سال توان روئیدن دارد و هر سال پیاز جدیدی کنار آن می روید که این باعث زیاد شدن گل در دشت می شود، لذا اگر برای لذت بردن تنها چند دقیقه، پیاز را از خاک بیرون بیاورند در واقع روز مرگ شقایق رقم خورده است.
به نظر این فعال عرصه طبیعت، فعال شدن بیشتر گروه های مردمی و نهادهای غیر دولتی موجب می شود؛ سطح فرهنگ عمومی دوستی با طبیعت گسترش یابد.
شهرستان بیجار با داشتن بیشترین و گسترده ترین مزارع گندم و دشت، در شرق استان کردستان واقع شده است.
7350/6108
**خبرنگار: سید باقر سبحانی
**برای آگاهی از آخرین اخبار استان کردستان به کانال زیر بپیوندید:
@IRNASANANDAJ
https://telegram.me/joinchat/DHygAj7hzZXSBJmWuX3Bvg
انتهای پیام وی با بیان اینکه فرصت زیادی از عمر کوتاه و زیبای شقایق ها نمانده است ادامه داد: دشت ها و دامنه های متعدد در شهرستان بیجار مملو از شقایق های مختلف است.
مرادیان که خود عضو یکی از گروه های کوهنوردی است افزود: از دشت های حاشیه رودخانه قزل اوزن تا مسیر پایانی این رودخانه در شهرستان بیجار و بویژه منطقه قم چقای و روستای چشمه سنگین شاهد دریایی از رنگ زیبا، شاد و دلنشین شقایق هستیم.
وی گفت: دشت های وسیع منطقه چنگ الماس و حاشیه مزارع گسترده گندم در حومه رودخانه سلامت آباد، منطقه بابارشانی، منطقه خسروآباد تا دشت وسیع خورخوره مملو از مزارعی است که بیش از نصف آنرا گل شقایق پوشانده است.
وی گفت: انسان تصور می کند، پارچه ای مخملی قرمز رنگ بر دشت ها گسترده شده و صحرای این مناطق را در برگرفته است.
به گفته این فعال حفظ طبیعت، دشت های منطقه نجف آباد، بسوی کوه نسار در ضلع جنوب غربی و منطقه وسیع جعفرآباد در ضلع شمالی بیجار از دیگر مناطقی است که سطح وسیعی از روئیدن گل شقایق را به خود می بیند.
مرادیان به همه دوستداران طبیعت توصیه کرد؛ لذت تماشای دشت ها و مزارع روستاهای چوپی و نگارستان را از بالای کوه حمزه عرب از دست ندهند و لختی در یک فضای طبیعی و دلنشین بهاری کوه مرتفع حمزه عرب، به تماشای دامنه های قرمز رنگ این کوه بنشینند.
این فعال عرصه حفظ طبیعت خاطرنشان کرد: متاسفانه بارش کم اواخر اردیبهشت و خرداد ماه موجب تسریع در خشک شدن زمین و پیرو آن خشک شدن گل شقایق خواهد شد.
او خاطر نشان کرد: برخی از فعالان زیست محیطی منطقه می گویند زمانی دشت های حومه بیجار مشهور به منطقه تخت علیا و سفلی پر از شقایق های وحشی و شادابی بود که همچون سفره ای بر سینه خاک خودنمایی می کرد و می توان آنرا قطعه ای از بهشت یاد کرد، اما اکنون در این منطقه تنها لکه هایی از شقایق ها دیده می شوند.
مرادیان با ناخرسندی اظهار کرد: در برخی روزهای تعطیل تعداد زیادی از مردم بدون هیچ گونه نظم و ترحمی وارد دشت می شوند و به خاطر گرفتن عکس یادگاری تا آنجا که امکان دارد خود را به وسط گل ها می رسانند.
وی افزود: این کار باعث می شود تا گل های ظریف شقایق زیر پای انسان ها پراکنده و از ساقه به راحتی جدا شوند و دیگر زمانی برای روئیدن پیدا نمی کنند.
به گفته وی پیاز هر گل شقایق که در کردی به آن 'گلاله سوره' گفته می شود 14 تا 15 سال توان روئیدن دارد و هر سال پیاز جدیدی کنار آن می روید که این باعث زیاد شدن گل در دشت می شود، لذا اگر برای لذت بردن تنها چند دقیقه، پیاز را از خاک بیرون بیاورند در واقع روز مرگ شقایق رقم خورده است.
به نظر این فعال عرصه طبیعت، فعال شدن بیشتر گروه های مردمی و نهادهای غیر دولتی موجب می شود؛ سطح فرهنگ عمومی دوستی با طبیعت گسترش یابد.
شهرستان بیجار با داشتن بیشترین و گسترده ترین مزارع گندم و دشت، در شرق استان کردستان واقع شده است.
7350/6108
**خبرنگار: سید باقر سبحانی
**برای آگاهی از آخرین اخبار استان کردستان به کانال زیر بپیوندید:
@IRNASANANDAJ
https://telegram.me/joinchat/DHygAj7hzZXSBJmWuX3Bvg
کپی شد
