حرف از تعطیلات که می‌زنیم بدون شک اولین قشری که قند در دلشان آب می‌شود محصلان و دانش آموزان هستند مسلما نه به این دلیل که از کتاب، درس و مدرسه بدشان می‌آید بلکه به این خاطر که تعطیلات یادآور بازی، دورهمی های دوستانه، شیطنت های اقتضای سن و شادی است.
رسیدن سرمای پاییز، بارش برف و یخبندان زمستان و ایام نوروز و بهار برای هر دانش آموز ایرانی مژده تعطیلاتی پر از شور، شوق و خاطره است به طوری که بزرگترها خاطرات شیرین نشستن زیر کرسی‌های خانه مادر بزرگ و رفتن به دنیای قصه‌ها در شب‌های پر از رمز و راز پاییز و ساختن آدم برفی و بازی‌های چون برف بازی و سر سر بازی در زمستان و گرفتن اولین هدیه از عمو، دایی، عمه و خاله در ایام نوروز را مدیون همین تعطیلات هستند.
اما سال ۹۸ این تعطیلات بجای خاطرات شیرین و به یاد ماندنی پر شد از ترس و اضطرابی فراموش نشدنی برای هر خانواده ایرانی طوری که در پرس و جوی کوتاه از آنها می‌شود رنگ باخته شادی در این ایام را به وضوح دید.
شیوع آنفولانزا
شیوع ویروس آنفولانزا واگیر N۱H۱ در پاییز و زمستان امسال موجب کشته شدن ۱۱۰ نفر از هموطنان و به تبع آن تعطیلی بسیاری از مدارس و مراکز علمی کشور شد تا رنگ این تعطیلات مانند همیشه برای مردم کشور رنگین کمانی نباشد و زردی رخسارش خبر از سر درونش دهد.
با این حال کشور پاییز و زمستانی آغشته به استرس و نگرانی را سپری کرد تا اینکه در آخرین روز از بهمن ماه با ورود عضوی دیگر از خانواده ویروس N۱H۱ به نام کرونا به کشور تب این قائله داغ‌تر شد و بسیاری از فعالیت‌های کشور از جمله خدمات آموزشی در مدارس و حتی دانشگاه‌ها را تحت تاثیر قرار داد.
خطرناک‌تر از آنفلوآنزا
کرونا با نام علمی (COVID-۱۹) هم خانواده ویروس‌هایی همچون سارس (سندروم تنفسی حاد) و مرس و سایر سرماخوردگی‌های معمولی مرتبط است، این ویروس از طریق تماس مستقیم با قطره‌های تنفسی فرد آلوده (از طریق سرفه و عطسه) و تماس با سطوح آلوده به ویروس منتقل می‌شود.
ویروس COVID-۱۹ می‌تواند ساعت‌ها روی سطوح زنده بماند، ولی یک ضدعفونی ساده می‌تواند آن را از بین ببرد.
تاکنون ۷۵ هزار نفر را در کشور چین مبتلا کرده و جان ۲ هزار و ۲۳۳ تن را گرفته است. ایران بعد از چین دومین آمار فوتی کرونا در جهان را دارد و تعداد تلفات بیماری کرونا در ایران به ۳۴ نفر و تعداد مبتلایان به ۳۸۸ تن در ۲۴ استان رسیده است که ۷۳ نفر نیز با تلاش کادر پزشکی بهبود یافته‌اند.
آخرین روزهای بهمن شوق رسیدن نوروز در دل دانش آموزان را در حالی مژده می‌داد که خبر تعطیلی مدارس به دلیل جلوگیری از شیوع ویروس کرونا در کشور آنها را به یغما برد.
هم اکنون بسیاری از مدارس و دانشگاه‌های و مهدهای کودک‌ها تعطیل شده و طبق اعلام وزیر بهداشت، درمان و آموزش پزشکی این تعطیلی تا ۱۲ بهمن تمدید شده تا جامعه هدف این تصمیم با وجود اینکه در خانه نشسته‌اند اما استرس بر آنان و خانوادهایشان سایه افکنده باشد.
مدارس و دانشگاه‌های کردستان نیز از روز یکشنبه به دنبال هشدارهای وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی با وجود اینکه استانی پاک در ابتلا به بیماری کرونا است از سوی مدیریت بحران تعطیل شد.
خانواده‌های بی ملاحظه
دولت برای جلوگیری از شیوع ابتلا به بیماری کرونا تصمیم بر تعطیلی مدارس گرفت اما برخی خانواده‌ها در اوج نگرانی خیلی‌ها برای خود برنامه سفر به استان های شمالی و برخی استان‌های گردشگر پذیر از جمله کردستان چیدند تا از آب گل آلودی ماهی بگیرند که اولین طعمه قلاب آن خودشان هستند.
با وجود اینکه پویش‌های مختلفی از جمله "من ۱۴ روز در خانه می‌مانم" از سوی کاربران فضای مجازی راه اندازی شده تا شرکت کنندگان آن به نوبه خود گامی در کاهش درصد شیوع این بیماری برداشته باشند مسافران وقت نشناس در استان‌های مختلف تبدیل به نگرانی‌های جدیدی شده‌اند.
برای کاهش سفر در این مدت دستگاه های اجرایی برخی استان از مردم خواسته اند به علت گسترش شیوع کرونا مردم از سفر به مناطق مختلف کشور خودداری کنند و به نظر می‌رسد در این دوران ماندن در خانه و پیش خانواده بودن بهتر از هر کار دیگری باشد.
تعطیلی باید دلچسب باشد
شاید این مطلب را بشود با دلنوشته‌ی از معلمی دلسوز به پایان برد که نوشته است: "امروز فهمیدم که چقدر دوستشان دارم، هیاهوی مدرسه را، دانش آموزان را، شیطنت‌ها و حتی شلوغی‌ایشان را، امروز فهمیدم چه چقدر خوشبخت بوده ایم ما که دوران طاعون و وبا را به چشم ندیدیم و فقط در کتاب‌ها خوانده‌ایم.
این روزها طعم تعطیلات مدرسه چه تلخ بود و ناخوش‌آیند، این تطعیلی نچسب‌ترین تعطیلی است که به عمر تجربه کرده‌ام و فهمیدم که تعطیلی باید شیرین و دلچسب باشد مثل تعطیلی روزهای آخر اسفند ماه که باد بوی تازگی‌ها را به مشام جانمان می‌رساند و آوای شلوغی بازارها، شوق خرید، عطر چای و پایان خانه تکانی و هیجان دید و بازدید هوش از سرمان می‌رباید.
و اینجاست که لذت دارد لحظه شماری بچه ها برای فارغ شدن از مدرسه و شنیدنی است صدای شوق آور خدا حافظی آنها به شوق روزهای بی خیالی هنگامی با شادمانی به طرف خانه پر می کشند.
پرودگارا، فرزندان سرزمینم، پدران و ماداران این دیار را در این روزهای پرخطر در پناهت به سلامت دار تا دوباره طنین اشتیاقشان فضای مدرسه را پر کند".
