به گزارش خبرنگار ایرنا، حبیب سلیمانی روز چهارشنبه در مراسم بزرگداشت هنرمند بزرگ کُرد حسین عثمانی (مشهور به حسین کوه کن) در تالار مولوی این دانشگاه اظهار داشت: برای تحقق این شعار، دانشگاه کردستان با برگزاری همایش هایی با موضوع اجتماعی آغازگر حرکت در این مسیر خواهد بود.
وی هدف اصلی دانشگاه در موضوع اجتماعی را توجه به نمادهای فرهنگی کردستان و مناطق کُردنشین عنوان کرد و افزود: سرمایه های اجتماعی مشهور به سرمایه های نمادین هر جامعه تبدیل می شوند که «خالو حسین کوه کن» از جمله آنها است.
سلیمانی با تاکید بر اینکه هر نظام اجتماعی که بخواهد حرکتی رو به پیشرفت داشته باشد، باید به سرمایه های اقتصادی، اجتماعی، انسانی و نمادی خود توجه کند، گفت: سرمایه انسانی منجر به خلق سرمایه اجتماعی می شود که مرحوم «حسین کوه کن» از جمله این سرمایه های اجتماعی است.
وی وجود یک فرد در خانواده، جمع و اجتماع که موجب گرد آمدن عده ای دور هم شود را سرمایه ای اجتماعی دانست و یادآور شد: همایش امروز حول محور «حسین کوه کن» است که با هنر خود توانسته سرمایه ای نمادین برای کُردها باشد.
این عضو هیات علمی دانشگاه کردستان اضافه کرد: خانه سنگی به جای مانده از «خالو حسین کوه کن» تنها دارایی او بود اما خود سرمایه ای برای جامعه شد که ارزشمند است.
به گزارش خبرنگار ایرنا، حسین عثمانی متولد سال 1309 در دورستای دروله سفلی از توابع بخش باینگان در شهرستان پاوه در سن 34 سالگی و در حین شکار با رها شدن گلوله ای از تفنگ خود، یک پایش را برای همیشه از دست داد.
وی بعد از مدتی خانه‌اش در روستای دروله را هم از دست می دهد و در خانه ای گلی ساکن می شود و در اتفاقات بعدی همه دارایی و احشام هم از بین می رود.
بدبیاری های این مرد کُرد به اینجا خلاصه نمی شود و وی سه پسر و همسرش را به دلایل مختلف از دست می‌دهد و فقط سه دختر همراه او می‌مانند.
حسین بعد از این اتفاق ها به منطقه کوهستانی و خالی از سکنه «می گوره» از توابع شهرستان پاوه می‌رود و با جسم معلولش تصمیم به کندن کوه و صخرها می‌گیرد.
در سال 57 با جسمی معلول، یک کلنگ و بیل شروع به تراشیدن صخره می‌کند و 19 سال از عمرش در این راه صرف می شود.
غار او، 9 اتاق دارد و از چهار خانه مجزا تشکیل شده که در بعضی نقاط نسبت به سطح زمین ارتفاع کمتری دارد.
خالو حسین در یکی از خانه‌های تک اتاقی بطور مجزا مقبره خود را نیز با دستان خود کنده تا پس از مرگش او را در آنجا دفن کنند.
این غار دست‌ساز یکی از نقاط گردشگری اورامانات است.
9937/9102
انتهای پیام وی هدف اصلی دانشگاه در موضوع اجتماعی را توجه به نمادهای فرهنگی کردستان و مناطق کُردنشین عنوان کرد و افزود: سرمایه های اجتماعی مشهور به سرمایه های نمادین هر جامعه تبدیل می شوند که «خالو حسین کوه کن» از جمله آنها است.
سلیمانی با تاکید بر اینکه هر نظام اجتماعی که بخواهد حرکتی رو به پیشرفت داشته باشد، باید به سرمایه های اقتصادی، اجتماعی، انسانی و نمادی خود توجه کند، گفت: سرمایه انسانی منجر به خلق سرمایه اجتماعی می شود که مرحوم «حسین کوه کن» از جمله این سرمایه های اجتماعی است.
وی وجود یک فرد در خانواده، جمع و اجتماع که موجب گرد آمدن عده ای دور هم شود را سرمایه ای اجتماعی دانست و یادآور شد: همایش امروز حول محور «حسین کوه کن» است که با هنر خود توانسته سرمایه ای نمادین برای کُردها باشد.
این عضو هیات علمی دانشگاه کردستان اضافه کرد: خانه سنگی به جای مانده از «خالو حسین کوه کن» تنها دارایی او بود اما خود سرمایه ای برای جامعه شد که ارزشمند است.
به گزارش خبرنگار ایرنا، حسین عثمانی متولد سال 1309 در دورستای دروله سفلی از توابع بخش باینگان در شهرستان پاوه در سن 34 سالگی و در حین شکار با رها شدن گلوله ای از تفنگ خود، یک پایش را برای همیشه از دست داد.
وی بعد از مدتی خانه‌اش در روستای دروله را هم از دست می دهد و در خانه ای گلی ساکن می شود و در اتفاقات بعدی همه دارایی و احشام هم از بین می رود.
بدبیاری های این مرد کُرد به اینجا خلاصه نمی شود و وی سه پسر و همسرش را به دلایل مختلف از دست می‌دهد و فقط سه دختر همراه او می‌مانند.
حسین بعد از این اتفاق ها به منطقه کوهستانی و خالی از سکنه «می گوره» از توابع شهرستان پاوه می‌رود و با جسم معلولش تصمیم به کندن کوه و صخرها می‌گیرد.
در سال 57 با جسمی معلول، یک کلنگ و بیل شروع به تراشیدن صخره می‌کند و 19 سال از عمرش در این راه صرف می شود.
غار او، 9 اتاق دارد و از چهار خانه مجزا تشکیل شده که در بعضی نقاط نسبت به سطح زمین ارتفاع کمتری دارد.
خالو حسین در یکی از خانه‌های تک اتاقی بطور مجزا مقبره خود را نیز با دستان خود کنده تا پس از مرگش او را در آنجا دفن کنند.
این غار دست‌ساز یکی از نقاط گردشگری اورامانات است.
9937/9102
کپی شد
