جیب خالی و زیبایی اجباری

در این مطلب آمده است: یک ارتباط مستقیمی وجود دارد، بین زنانه شدن و فقر یعنی عده زنانی که استقلال مالی ندارند و به منابع ثروت دسترسی بسیار کمتری دارند، به شکل قابل توجهی از مردان بیشتر است این تفاوت در جنس کاملا معنادار است و تصادفی رخ نداده و الگوهای مد و زیبایی که سلطه شدید و مستحکمی در فرهنگ جامعه و باور افراد دارد که زنان «باید» زیبا باشند.
از آنجایی که زنان و مردان، به شکل طبیعی، تفاوت‌های جزیی در فیزیک و بدنشان دارند اما مردان با همان فیزیک کاملا پذیرفته شده و کامل اند اما زنان با فیزیکی که خلق می‌شوند در هر دوره‌ای از تاریخ و فرهنگ، الگویی برای زیبایی داشته‌اند که می‌بایست خود را یا به آن الگو نزدیک کنند و یا اگر نکنند به تمامه زن نیستند، یا زن ایده‌آلی نیستند؛ سنگینی بار این زیبایی بر دوش زنان همیشه بسیار زیاد بوده و البته که کاملا تبعیض آمیز.
در واقع این انگارەهای مردسالار جامعه است که زن خوب و کامل را زن زیبا می‌داند و همین است که به زنان فشار مضاعفی برای زیبا شدن می‌آورد؛ اما موقع روایت کردن و انتقاد از این فشارها، مردان (که آنها هم مانند زنان تسلیم الگوهای مردسالارند و البته از زیبایی زنان، در همسرگزینی و در تصاحب این زنان زیبا سود می‌برند) در حاشیه امنی می‌ایستند و می‌گویند: خب شما زنان چرا این کارها را با خودتان می‌کنید؟
مساله اینجاست که زنان بقدر کافی از ثروت و استقلال مالی محروم هستند اما فشار جامعه برای رعایت الگوی مد و زیبایی، همان اندک منابع محدود آنها را هم می‌بلعد و مجبورشان می‌کند پولی که ندارند را خرج کاری کنند که موقع فکر کردن به آن مدام از خودتان می‌پرسید، واقعا که چی؟.
دقت کنید که من فقط از آرایش مو و صورت، در این یادداشت بسیار طولانی گفتم به لباس (می‌نویسم لباس، اما شما بخوانید پوشاکی که حتی جورابش ممکن است قیمت‌های عجیبی داشته باشد)، به کفش، به کیف، به جواهرات، به خدمات مختلف دیگر برای زیبایی، مثل لاغری و سولاریوم و کاشت ناخن و دەها چیز دیگر که فکر کنید، می‌بینید چقدر هولناک، ما زنان عروسک هایی هستیم در دست نظام سرمایه‌داری که می‌گذارندمان آن وسط و به مثابه یک «بدن» (بدنی که گویی خرد و ذهن و احساسی ندارد) به ما چیزهای مختلفی می‌آویزد و رنگ به رنگ از ما زن خوب و ایدەآل می‌سازد.
منبع هفته نامه دیار کهن