در کشورهای پیشرفته همه دانشگاه نمی‌روند!

وی ادامه داد: در کشورهای پیشرفته سیستم تربیت نیروی انسانی و نظام احراز شغل فرق می کند. نرخ بیکاری پایین باعث شده که بیشتر نرخ بیکاری از نوع اصطحکاکی باشد یعنی فرد بیکار شغل خود را برای یافتن شغل بهتر رها می‌کند لدا بیمه بیکاری را دریافت و فورا آن را قطع می‌کند تا به اشتغال می‌پردازد.

 ممتاز قمشه‌ای تصریح کرد: تربیت نیروی انسانی در کشورهای پیشرفته به گونه‌ای است که همه به دانشگاه نمی‌روند. در این کشورها آمال و آرزوی هر شخص در به دانشگاه رفتن خلاصه نمی‌شود و نظام صلاحیت حرفه‌ای برای مشاغل از صدر تا ذیل در حال اجراست.

کارشناس حوزه کار افزود: آنها در سالهای اولیه مدرسه، فرهنگ کار و تلاش را می‌آموزند و سپس در پروسه آموزش استعدادیابی می‌شوند و تحت نظام آموزشی مهارت محور آموزش می‌بینند. در کشورهای پیشرفته به بحثهای خلاقیت و کارآفرینی توجه خاصی می‌شود، نیاز بازار کار به طور مداوم از سوی وزارت کار بررسی و لیست مشاغل مورد نیاز اعلام می‌شود. سپس هر کسی بر اساس علاقه، شغل مورد نظر خود را انتخاب می‌کند و به دوره یکساله کالج (فنی و حرفه‌ای) می‌رود و همزمان می‌تواند در بازار کار هم به شکل پاره وقت مشغول کار شود.

ممتاز قمشه‌ای به نظام رصد و پایش صلاحیت حرفه‌ای در کشورهای دیگر اشاره کرد و گفت: این نظام تحت نظارت موسسات غیردولتی عمومی مانند سازمان آموزش فنی و حرفه‌ای کار سنجش صلاحیت و آموزش دوره‌های کوتاه مدت، اهدای مدارک شغلی و گواهینامه‌های حرفه‌ای را برعهده دارند، سطح مهارت را هر سال مشخص کرده و مرز و حیطه کار را برای هر فرد بسته به میزان توانانیی و تجربه تعریف می‌کنند.

وی ادامه داد: در این نظام‌ها دستمزد برای همه یکسان نیست و بر حسب مهارت و پیچیدگی کار یا بر اساس سطحی که اتحادیه شغل مربوطه تعیین می‌کند مشخص می‌شود.

کارشناس حوزه کار با بیان اینکه آموزش مادام العمر برای سنجش و پایش تا سن بازنشستگی ادامه دارد، خاطرنشان کرد: اگر فردی در کنار کار، به درس خواندن در دانشگاه هم علاقه داشته باشد برای افزایش مبانی علمی خود به دانشگاه رفته و مجددا سطح صلاحیت حرفه‌ای او تعیین و درجه (گِرِید) شغلی به وی اعطا می‌شود.

به گفته ممتاز، در نظام‌های دارای صلاحیت حرفه‌ای داشتن سواد دانشگاهی مساوی با شغل دولتی و پشت میزنشینی نیست.