به گزارش ایرنا، هرساله در فصل تابستان در شهرکرد شاهد افزایش حضور متکدیان و بویژه زنان کولی هستیم که با حضور در اطراف پارک ها، معابر اصلی شهر و مطب های پزشکان سر راه مردم قرار می گیرند و در برخی موارد با لحن و چهره معصومانه ای پول طلب می کنند و در پاره ای دیگر با سماجت و رفتارهای خشن که به نوعی به زورگیری شباهت دارد، افراد را مجبور به کمک می کنند.
البته امروزه با انواع مختلفی از گدایان مواجه هستیم، برخی به گدایان نسخه دار معروفند به این طریق که معمولا در مراکز درمانی و بیمارستان ها و حتی در سطح شهر با در دست داشتن نسخه ها و آزمایش های صوری و اعلام ناتوانی در پرداخت هزینه های درمان خود از مردم درخواست پول و کمک می کنند.
برخی دیگر نیز به ظاهر از دیگر گدایان متشخص تر و مرتب تر هستند و با چهره و پوشش موجه سر راه مردم ظاهر می شوند و اظهار می کنند کیف پول خود را گم کرده و برای بازگشت به شهر و روستای خود پول کرایه ماشین ندارند که در اینگونه موارد مردم سریع تر فریب این گدایان را می خورند.
عده ای دیگر نیز با معلول نشان دادن خود و یا بهره کشی از کودکان شیرخوار و خردسال اظهار عجز و ناتوانی می کنند و حس ترحم مردم را بر می انگیزانند.
برخی زنان نیز اظهار می کنند شوهر معتاد دارند و یا شوهرشان فوت شده و چند فرزند یتیم دارند و از پس مخارج زندگی خود بر نمی آیند و محتاج کمک هستند.
و بدین شکل در گوشه و کنار شهر گدایان مختلفی مشاهده می شوند که هر چند در زمان و فصول مختلف سال تعدادشان متغییر است اما جمعیت شان کم هم نیست. این در حالیست که مسئولان مربوطه تعداد متکدیان شناسایی شده در شهر را کمتر از تعداد انگشتان یک دست اعلام کرده اند و عنوان می کنند با این افراد مطابق با قانون برخورد شده است.
تکدی را می توان تحت عنوان دست دراز کردن برای کسب درآمد تعریف کرد. تکدی فرایندی است که به موجب آن، فرد متکدی از دسترنج دیگران بهره مند می شود و زندگی می گذراند.
در واقع هر یک از افراد جامعه را که نه صاحب حرفه هستند و نه در تولید اجتماعی، مشارکتی دارند و همواره با شیوه ها و شگردهای متنوع، طفیلی و زائده اجتماعی هستند، متکدی گفته می شوند.
عموما در خصوص انگیزه های تکدی گری 2 دیدگاه وجود دارد؛ برخی تکدی گری را ناشی از فقر و مسائل اقتصادی و عده ای دیگر ریشه های این پدیده را در مسائل فرهنگی و اجتماعی جامعه جست و جو د و از آن به عنوان یک آسیب یاد می کنند، براین اساس می توان گفت که تکدی گری با ساخت های اجتماعی، اقتصادی هر جامعه در ارتباط مستقیم است و از زمره زشت ترین مناسبات اجتماعی به شمار می رود، از همین رو بسیاری از مردم خواهان برچیده شدن بساط تکدی گری هستند و معتقدند باید شرایطی فراهم شود تا همچون شهرهایی از قبیل تبریز چنین پدیده ای در شهر محل زندگی آنها نیز ریشه کن شود.
یکی از شهروندان شهرکردی در همین خصوص می گوید: اگر چه فقر و ناتوانی در تامین نیازهای اولیه سبب می شود تا برخی افراد به تکدی گری روی آورند اما این موضوع توجیه خوبی برای گدایی و استفاده از دسترنج دیگران بدون کار و تلاش نیست.
وی افزود: افراد بسیاری را می شناسم که وضع اقتصادی نامناسبی دارند و در فقر زندگی می کنند اما هیچگاه تن به تکدی گری نداده اند.
این شهروند شهرکردی تصریح کرد: مردم صرف نظر از اینکه افراد متکدی نیازمند باشند یا بصورت حرفه ای این کار را برگزیده اند، نباید به چنین افرادی کمک کنند چراکه با کمک به متکدیان زمینه برای ترویج چنین فعالیت هایی بیشتر می شود و بدنبال آن بزهکاری و آسیب های اجتماعی بعدی شکل می گیرد.
اما با وجود آسیب های بسیاری که تکدی گری بر جامعه تحمیل کرده است به نظر می رسد تاکنون اقدامات کارآمدی برای مقابله با آن تدبیر نشده و ضروری است تا در این خصوص قوانین و برنامه های موثرتری تدوین و اجرا شود.
آخرین تصمیم مدون برای جمع آوری متکدیان در کشور به سال 87 بازمی گردد، در هشتاد و دومین جلسه شورای اداری در اردیبهشت ماه 87 آئین نامه ای به منظور اصلاح ساختار و ایجاد هماهنگی در فعالیت دستگاه های اجرایی و ارتقا، کارایی و بهبود روش های مربوط به مبارزه با تکدی گری و جمع آوری، شناسایی و تعیین وضعیت افراد بی سرپرست، گمشده، متواری، در راه مانده و موراث به تنظیم و تصویب رسید.
بر اساس این آئین نامه شهرداری موظف است نسبت به شناسایی، جمع آوری و تحویل افراد موضوع این مصوبه اقدام کند و نیروی انتظامی نیز در این مورد همکاری لازم را بعمل آورد.
معاون خدمات شهری شهرداری شهرکرد در خصوص اجرای این آئین نامه به خبرنگار ایرنا گفت: متکدیان دائمی شهرکرد 5 مورد بیشتر نیستند که ساماندهی و جمع آوری شده اند.
محمدرضا محمدیان ادامه داد: علاوه بر آن متکدیان سازماندهی شده نیز در شهرکرد مشاهده شده بود که با ورود نیروی انتظامی و دادستانی جمع آوری و تحویل مقامات قضایی شدند.
وی تصریح کرد: مشکلی در خصوص متکدیان در شهرکرد وجود ندارد و همه چیز تحت کنترل دستگاه های متولی است.
اما کارشناس مسئول امور آسیب دیدگان اجتماعی اداره کل بهزیستی چهارمحال و بختیاری به جوانب دیگری از پدیده تکدی گری اشاره می کند.
فرزانه حیدری در همین خصوص به خبرنگار ایرنا گفت: در شهرهای بزرگ در پوشش متکدی به کارهای خلاف از قبیل قاچاق مواد مخدر، قاچاق انسان و کودک پرداخته می شود که آسیب های متعددی را به دنبال دارد.
وی ادامه داد: در برخی موارد نیز مشاهده شده که در استان ما نیز از کودکان برای قاچاق مواد مخدر در پوشش متکدی بهره کشی می شود.
حیدری با بیان اینکه در فصل تابستان حضور متکدیان در استان بیشتر می شود، تصریح کرد: این متکدیان که بیشتر نیز زنان و کودکان هستند از استان خوزستان، کرمان و کرمانشاه بر سرچهارراه ها، پارک ها و اماکن عمومی در قالب گل فروشی به تکدی گری می پردازند و سیمای شهر را نازیبا می کنند.
این کارشناس مسائل اجتماعی با بیان اینکه بسیاری از کودکان و زنان متکدی جذب گروه های فساد و قاچاق می شوند، افزود: از آنجا که این افراد با انگیزه های مالی وارد عرصه تکدی گری می شوند برای کسب درآمد بیشتر تن به انجام اقدامات خلاف دیگر می دهند.
حیدری با انتقاد از نبود قوانین مشخص در خصوص مقابله با پدیده تکدی گری ، اظهار داشت: برنامه هایی که تاکنون در این خصوص اجرا شده مقطعی و موقتی بوده و نتوانسته نقش موثری ایفا کند.
وی افزود: باید ساماندهی ها منسجم تر و برنامه ریزی ها دقیق تر و متناسب با شرایط روز جامعه باشد تا بتوان در مقابله با چنین پدیده هایی که خود منشا آسیب های فرهنگی و اجتماعی متعددی است، موفق عمل کرد.
آنچه مسلم است برای کمک به زیبایی چهره شهر، تضعیف روحیه گداپروری و حفظ عزت نفس جامعه ضمن آنکه نهادها و دستگاه های متولی باید همکاری بهتر و بیشتری داشته باشند بلکه مردم نیز باید بدانند بسیاری از متکدیان نه تنها وضع نامناسب اقتصادی ندارند بلکه آن را بعنوان یک شغل بی دردسر انتخاب کرده اند تا با سوء استفاده از احساسات مردم کسب درآمد کنند که در صورت مواجهه با این افراد بهتر است به جای پول دادن، آنها را به سازمان های متولی معرفی کنند.
گزارش از: خاطره حسین زاده
7363//6021
انتهای پیام البته امروزه با انواع مختلفی از گدایان مواجه هستیم، برخی به گدایان نسخه دار معروفند به این طریق که معمولا در مراکز درمانی و بیمارستان ها و حتی در سطح شهر با در دست داشتن نسخه ها و آزمایش های صوری و اعلام ناتوانی در پرداخت هزینه های درمان خود از مردم درخواست پول و کمک می کنند.
برخی دیگر نیز به ظاهر از دیگر گدایان متشخص تر و مرتب تر هستند و با چهره و پوشش موجه سر راه مردم ظاهر می شوند و اظهار می کنند کیف پول خود را گم کرده و برای بازگشت به شهر و روستای خود پول کرایه ماشین ندارند که در اینگونه موارد مردم سریع تر فریب این گدایان را می خورند.
عده ای دیگر نیز با معلول نشان دادن خود و یا بهره کشی از کودکان شیرخوار و خردسال اظهار عجز و ناتوانی می کنند و حس ترحم مردم را بر می انگیزانند.
برخی زنان نیز اظهار می کنند شوهر معتاد دارند و یا شوهرشان فوت شده و چند فرزند یتیم دارند و از پس مخارج زندگی خود بر نمی آیند و محتاج کمک هستند.
و بدین شکل در گوشه و کنار شهر گدایان مختلفی مشاهده می شوند که هر چند در زمان و فصول مختلف سال تعدادشان متغییر است اما جمعیت شان کم هم نیست. این در حالیست که مسئولان مربوطه تعداد متکدیان شناسایی شده در شهر را کمتر از تعداد انگشتان یک دست اعلام کرده اند و عنوان می کنند با این افراد مطابق با قانون برخورد شده است.
تکدی را می توان تحت عنوان دست دراز کردن برای کسب درآمد تعریف کرد. تکدی فرایندی است که به موجب آن، فرد متکدی از دسترنج دیگران بهره مند می شود و زندگی می گذراند.
در واقع هر یک از افراد جامعه را که نه صاحب حرفه هستند و نه در تولید اجتماعی، مشارکتی دارند و همواره با شیوه ها و شگردهای متنوع، طفیلی و زائده اجتماعی هستند، متکدی گفته می شوند.
عموما در خصوص انگیزه های تکدی گری 2 دیدگاه وجود دارد؛ برخی تکدی گری را ناشی از فقر و مسائل اقتصادی و عده ای دیگر ریشه های این پدیده را در مسائل فرهنگی و اجتماعی جامعه جست و جو د و از آن به عنوان یک آسیب یاد می کنند، براین اساس می توان گفت که تکدی گری با ساخت های اجتماعی، اقتصادی هر جامعه در ارتباط مستقیم است و از زمره زشت ترین مناسبات اجتماعی به شمار می رود، از همین رو بسیاری از مردم خواهان برچیده شدن بساط تکدی گری هستند و معتقدند باید شرایطی فراهم شود تا همچون شهرهایی از قبیل تبریز چنین پدیده ای در شهر محل زندگی آنها نیز ریشه کن شود.
یکی از شهروندان شهرکردی در همین خصوص می گوید: اگر چه فقر و ناتوانی در تامین نیازهای اولیه سبب می شود تا برخی افراد به تکدی گری روی آورند اما این موضوع توجیه خوبی برای گدایی و استفاده از دسترنج دیگران بدون کار و تلاش نیست.
وی افزود: افراد بسیاری را می شناسم که وضع اقتصادی نامناسبی دارند و در فقر زندگی می کنند اما هیچگاه تن به تکدی گری نداده اند.
این شهروند شهرکردی تصریح کرد: مردم صرف نظر از اینکه افراد متکدی نیازمند باشند یا بصورت حرفه ای این کار را برگزیده اند، نباید به چنین افرادی کمک کنند چراکه با کمک به متکدیان زمینه برای ترویج چنین فعالیت هایی بیشتر می شود و بدنبال آن بزهکاری و آسیب های اجتماعی بعدی شکل می گیرد.
اما با وجود آسیب های بسیاری که تکدی گری بر جامعه تحمیل کرده است به نظر می رسد تاکنون اقدامات کارآمدی برای مقابله با آن تدبیر نشده و ضروری است تا در این خصوص قوانین و برنامه های موثرتری تدوین و اجرا شود.
آخرین تصمیم مدون برای جمع آوری متکدیان در کشور به سال 87 بازمی گردد، در هشتاد و دومین جلسه شورای اداری در اردیبهشت ماه 87 آئین نامه ای به منظور اصلاح ساختار و ایجاد هماهنگی در فعالیت دستگاه های اجرایی و ارتقا، کارایی و بهبود روش های مربوط به مبارزه با تکدی گری و جمع آوری، شناسایی و تعیین وضعیت افراد بی سرپرست، گمشده، متواری، در راه مانده و موراث به تنظیم و تصویب رسید.
بر اساس این آئین نامه شهرداری موظف است نسبت به شناسایی، جمع آوری و تحویل افراد موضوع این مصوبه اقدام کند و نیروی انتظامی نیز در این مورد همکاری لازم را بعمل آورد.
معاون خدمات شهری شهرداری شهرکرد در خصوص اجرای این آئین نامه به خبرنگار ایرنا گفت: متکدیان دائمی شهرکرد 5 مورد بیشتر نیستند که ساماندهی و جمع آوری شده اند.
محمدرضا محمدیان ادامه داد: علاوه بر آن متکدیان سازماندهی شده نیز در شهرکرد مشاهده شده بود که با ورود نیروی انتظامی و دادستانی جمع آوری و تحویل مقامات قضایی شدند.
وی تصریح کرد: مشکلی در خصوص متکدیان در شهرکرد وجود ندارد و همه چیز تحت کنترل دستگاه های متولی است.
اما کارشناس مسئول امور آسیب دیدگان اجتماعی اداره کل بهزیستی چهارمحال و بختیاری به جوانب دیگری از پدیده تکدی گری اشاره می کند.
فرزانه حیدری در همین خصوص به خبرنگار ایرنا گفت: در شهرهای بزرگ در پوشش متکدی به کارهای خلاف از قبیل قاچاق مواد مخدر، قاچاق انسان و کودک پرداخته می شود که آسیب های متعددی را به دنبال دارد.
وی ادامه داد: در برخی موارد نیز مشاهده شده که در استان ما نیز از کودکان برای قاچاق مواد مخدر در پوشش متکدی بهره کشی می شود.
حیدری با بیان اینکه در فصل تابستان حضور متکدیان در استان بیشتر می شود، تصریح کرد: این متکدیان که بیشتر نیز زنان و کودکان هستند از استان خوزستان، کرمان و کرمانشاه بر سرچهارراه ها، پارک ها و اماکن عمومی در قالب گل فروشی به تکدی گری می پردازند و سیمای شهر را نازیبا می کنند.
این کارشناس مسائل اجتماعی با بیان اینکه بسیاری از کودکان و زنان متکدی جذب گروه های فساد و قاچاق می شوند، افزود: از آنجا که این افراد با انگیزه های مالی وارد عرصه تکدی گری می شوند برای کسب درآمد بیشتر تن به انجام اقدامات خلاف دیگر می دهند.
حیدری با انتقاد از نبود قوانین مشخص در خصوص مقابله با پدیده تکدی گری ، اظهار داشت: برنامه هایی که تاکنون در این خصوص اجرا شده مقطعی و موقتی بوده و نتوانسته نقش موثری ایفا کند.
وی افزود: باید ساماندهی ها منسجم تر و برنامه ریزی ها دقیق تر و متناسب با شرایط روز جامعه باشد تا بتوان در مقابله با چنین پدیده هایی که خود منشا آسیب های فرهنگی و اجتماعی متعددی است، موفق عمل کرد.
آنچه مسلم است برای کمک به زیبایی چهره شهر، تضعیف روحیه گداپروری و حفظ عزت نفس جامعه ضمن آنکه نهادها و دستگاه های متولی باید همکاری بهتر و بیشتری داشته باشند بلکه مردم نیز باید بدانند بسیاری از متکدیان نه تنها وضع نامناسب اقتصادی ندارند بلکه آن را بعنوان یک شغل بی دردسر انتخاب کرده اند تا با سوء استفاده از احساسات مردم کسب درآمد کنند که در صورت مواجهه با این افراد بهتر است به جای پول دادن، آنها را به سازمان های متولی معرفی کنند.
گزارش از: خاطره حسین زاده
7363//6021
کپی شد
