سالهاست حضور پسری دستفروش با چهره ای بشاش و با یک بغل گل و دستمال کاغذی در یکی از چهارراه های شهر شهرکرد خودنمایی می کند. پسری که هرچند با گذر زمان، امروز جوان برومندی شده اما همچنان دستفروشی می کند و به راهی که از 10 سالگی آغاز کرده، پس از گذشت 17 سال وفادار مانده و با لبخندی که همواره بر لب دارد، گویی رضایت خود را از کار و زندگی اش نشان می دهد.
هر بار که پسر دستفروش را می دیدم، در ذهنم سوالات بسیاری نقش می بست؛ آیا فروش تعدادی اندک دستمال کاغذی به خودروهای سرچهارراه توانسته درآمد خوبی برایش داشته باشد که پس از سالها همچنان این کار را ادامه می دهد؟ رفتار و برخورد مردم با پسر دستفروش چگونه است؟ مسئولان تاکنون چند بار مانع کار کردن وی بر سر چهارراه شده اند؟ آیا نمی خواهد به کار بهتری مشغول شود؟ و ...
هفته کار و کارگر را فرصت مناسبی دیدم تا با این جوان دستفروش که هرچند شاید در تعاریف حقوقی نتوان نام کارگر را بر وی نهاد، به گفت و گو بپردازم.
بهنام رحیمی که به گفته خودش به دستفروش چهارراه دامپزشکی معروف است، درحالی که از کار خود ابراز رضایت دارد، می گوید: از دوران کودکی و البته با انتخاب خودم تصمیم گرفتم کار کنم و با آدامس فروشی کار را آغاز کردم و تا امروز که 27 سال سن دارم همچنان دستفروشی می کنم و از شرایط مالی و کاری خود راضی هستم.
وی ادامه داد: با همین دستفروشی هم کمک حال پدر و مادرم هستم و هم 2 خواهرم را به خانه بخت فرستادم.
بهنام دستفروش به برکت رزق و روزی حلال بسیار اعتقاد دارد و می گوید: در زندگی خودم و خانواده ام کم و کسری نیست و این را مدیون پول حلالی می دانم که با زحمت و تلاش خود به دست آورده ام.
وی از اینکه تن سالمی دارد همواره خدا رو شکر کرده و تاکید می کند: هیچگاه به سمت سیگار و مواد مخدر و یا کارهای خلاف گرایش نداشتم و اهل رفیق بازی نیستم، بلکه سرم به کار خودم گرم است و همیشه تلاش کرده ام زندگی سالمی داشته باشم.
وقتی از وی پرسیدم که تاکنون به شغل و حرفه دیگری فکر نکرده و نخواسته شغل دیگری داشته باشد، پاسخ داد: وضعیت اشتغال خیلی خراب است و چندین بار شانس خود را برای پیدا کردن شغل دیگری امتحان کردم اما تاکنون موفق نشده ام.
بهنام که مدرک تحصیلی اش دیپلم است، برخی اوقات نیز به پخش تراکت های تبلیغاتی مشغول است و گاهی نیز با وانت میوه فروشی می کند اما فراتر از این موفق به پیدا کردن کار دیگری نشده است.
وی که فرزند اول خانواده است، آرزو دارد زودتر ازدواج کند و صاحب فرزند شود و در عین حال آرزو می کند، بتواند دکه ای از خود داشته باشد و کسب و کارش را توسعه بدهد.
وی به نحوه برخورد مردم و مسئولان اشاره کرد و گفت: مردم رفتار خوبی دارند و اگر در موارد معدودی رفتار ناشایستی ببینم، سعی می کنم با صبوری از آن عبور کنم.
بهنام ادامه داد: مسئولان هم اگرچه سالهاست من را می شناسند اما همین سال گذشته بود که شهرداری با من برخورد کرد و وسایلم را برد که با التماس توانستم وسایلم را پس بگیرم.
پسر دستفروش با همه سختی هایی که در زندگی خود داشته اما در پایان هر جمله اش یک خدا روشکر می گوید و از زندگی اش راضی است.
وی که به نظر می رسد درآمد بالایی نداشته باشد و از یک امکانات حداقلی برخوردار باشد اما وقتی از شرایط و گذران زندگی خود و خانواده اش سخن می گوید گویی یکی از داراترین و خوشبخت ترین انسان های روی زمین است.
حس خوبی از این گفت و گو داشتم. مناعت طبع، عزت نفس و البته حس خوشبختی پسر دستفروش برایم بسیار خوشایند بود.
هرچند عمیق شدن در زندگی بهنام های سرزمینمان با نوعی تلخند همراه است، اما می تواند الگوی ارزشمندی برای جوانان و مردمان این مرز و بوم باشد تا قدر نعمت هایی که دارند را بدانند و خوشبختی را حتی در سختی های زندگی نیز درک کنند. بی شک جریان زندگی در همه جای این آب و خاک جاری و ساری است، اما کافی است که آن را لمس کنیم.
به گفته رئیس ساماندهی مشاغل شهری و فرآورده های کشاورزی شهرداری شهرکرد؛ هم اکنون 60 دستفروش در سطح این شهر مشغول فعالیت هستند و تا زمانی که مزاحمتی برای شهروندان و کسبه ایجاد نکنند، می توانند به فعالیت خود ادامه دهند.
سیدرضا هاشمی افزود: دستفروشان جزئی از اقتصاد شهر هستند که با رعایت حقوق شهروندی و نظم شهر می توانند کسب و کار خود را داشته باشند و منع قانونی در این خصوص وجود ندارد.
طبق آخرین آمارهای اعلام شده از سوی اداره کل تعاون، کار و رفاه اجتماعی چهارمحال و بختیاری در حدود 135 هزار نفر جمعیت فعال و آماده به کار بیکار در این استان وجود دارد، بنحوی که این استان با نرخ 21 درصد بیکاری بیشترین آمار بیکاران کشور را پس از استان کرمانشاه به خود اختصاص داده است.
برای رفع این مشکل جدای از اینکه دولت باید با ایجاد زیرساخت های لازم گام های اساسی در خصوص رونق بخش تولید و اشتغال این استان بردارد بلکه فراهم کردن بستری برای راه اندازی کسب و کارهای کوچک و گرایش جوانان به مشاغل غیردولتی می تواند نقش مهمی در کاهش نرخ بیکاری استان و جلوگیری از آسیب های اجتماعی مرتبط با آن باشد.
7363/6021
انتهای پیام هر بار که پسر دستفروش را می دیدم، در ذهنم سوالات بسیاری نقش می بست؛ آیا فروش تعدادی اندک دستمال کاغذی به خودروهای سرچهارراه توانسته درآمد خوبی برایش داشته باشد که پس از سالها همچنان این کار را ادامه می دهد؟ رفتار و برخورد مردم با پسر دستفروش چگونه است؟ مسئولان تاکنون چند بار مانع کار کردن وی بر سر چهارراه شده اند؟ آیا نمی خواهد به کار بهتری مشغول شود؟ و ...
هفته کار و کارگر را فرصت مناسبی دیدم تا با این جوان دستفروش که هرچند شاید در تعاریف حقوقی نتوان نام کارگر را بر وی نهاد، به گفت و گو بپردازم.
بهنام رحیمی که به گفته خودش به دستفروش چهارراه دامپزشکی معروف است، درحالی که از کار خود ابراز رضایت دارد، می گوید: از دوران کودکی و البته با انتخاب خودم تصمیم گرفتم کار کنم و با آدامس فروشی کار را آغاز کردم و تا امروز که 27 سال سن دارم همچنان دستفروشی می کنم و از شرایط مالی و کاری خود راضی هستم.
وی ادامه داد: با همین دستفروشی هم کمک حال پدر و مادرم هستم و هم 2 خواهرم را به خانه بخت فرستادم.
بهنام دستفروش به برکت رزق و روزی حلال بسیار اعتقاد دارد و می گوید: در زندگی خودم و خانواده ام کم و کسری نیست و این را مدیون پول حلالی می دانم که با زحمت و تلاش خود به دست آورده ام.
وی از اینکه تن سالمی دارد همواره خدا رو شکر کرده و تاکید می کند: هیچگاه به سمت سیگار و مواد مخدر و یا کارهای خلاف گرایش نداشتم و اهل رفیق بازی نیستم، بلکه سرم به کار خودم گرم است و همیشه تلاش کرده ام زندگی سالمی داشته باشم.
وقتی از وی پرسیدم که تاکنون به شغل و حرفه دیگری فکر نکرده و نخواسته شغل دیگری داشته باشد، پاسخ داد: وضعیت اشتغال خیلی خراب است و چندین بار شانس خود را برای پیدا کردن شغل دیگری امتحان کردم اما تاکنون موفق نشده ام.
بهنام که مدرک تحصیلی اش دیپلم است، برخی اوقات نیز به پخش تراکت های تبلیغاتی مشغول است و گاهی نیز با وانت میوه فروشی می کند اما فراتر از این موفق به پیدا کردن کار دیگری نشده است.
وی که فرزند اول خانواده است، آرزو دارد زودتر ازدواج کند و صاحب فرزند شود و در عین حال آرزو می کند، بتواند دکه ای از خود داشته باشد و کسب و کارش را توسعه بدهد.
وی به نحوه برخورد مردم و مسئولان اشاره کرد و گفت: مردم رفتار خوبی دارند و اگر در موارد معدودی رفتار ناشایستی ببینم، سعی می کنم با صبوری از آن عبور کنم.
بهنام ادامه داد: مسئولان هم اگرچه سالهاست من را می شناسند اما همین سال گذشته بود که شهرداری با من برخورد کرد و وسایلم را برد که با التماس توانستم وسایلم را پس بگیرم.
پسر دستفروش با همه سختی هایی که در زندگی خود داشته اما در پایان هر جمله اش یک خدا روشکر می گوید و از زندگی اش راضی است.
وی که به نظر می رسد درآمد بالایی نداشته باشد و از یک امکانات حداقلی برخوردار باشد اما وقتی از شرایط و گذران زندگی خود و خانواده اش سخن می گوید گویی یکی از داراترین و خوشبخت ترین انسان های روی زمین است.
حس خوبی از این گفت و گو داشتم. مناعت طبع، عزت نفس و البته حس خوشبختی پسر دستفروش برایم بسیار خوشایند بود.
هرچند عمیق شدن در زندگی بهنام های سرزمینمان با نوعی تلخند همراه است، اما می تواند الگوی ارزشمندی برای جوانان و مردمان این مرز و بوم باشد تا قدر نعمت هایی که دارند را بدانند و خوشبختی را حتی در سختی های زندگی نیز درک کنند. بی شک جریان زندگی در همه جای این آب و خاک جاری و ساری است، اما کافی است که آن را لمس کنیم.
به گفته رئیس ساماندهی مشاغل شهری و فرآورده های کشاورزی شهرداری شهرکرد؛ هم اکنون 60 دستفروش در سطح این شهر مشغول فعالیت هستند و تا زمانی که مزاحمتی برای شهروندان و کسبه ایجاد نکنند، می توانند به فعالیت خود ادامه دهند.
سیدرضا هاشمی افزود: دستفروشان جزئی از اقتصاد شهر هستند که با رعایت حقوق شهروندی و نظم شهر می توانند کسب و کار خود را داشته باشند و منع قانونی در این خصوص وجود ندارد.
طبق آخرین آمارهای اعلام شده از سوی اداره کل تعاون، کار و رفاه اجتماعی چهارمحال و بختیاری در حدود 135 هزار نفر جمعیت فعال و آماده به کار بیکار در این استان وجود دارد، بنحوی که این استان با نرخ 21 درصد بیکاری بیشترین آمار بیکاران کشور را پس از استان کرمانشاه به خود اختصاص داده است.
برای رفع این مشکل جدای از اینکه دولت باید با ایجاد زیرساخت های لازم گام های اساسی در خصوص رونق بخش تولید و اشتغال این استان بردارد بلکه فراهم کردن بستری برای راه اندازی کسب و کارهای کوچک و گرایش جوانان به مشاغل غیردولتی می تواند نقش مهمی در کاهش نرخ بیکاری استان و جلوگیری از آسیب های اجتماعی مرتبط با آن باشد.
7363/6021
کپی شد
