فیلم لاتاری که درام سیاسی - پلیسی را با خود یدک می کشد، جدا از تکیه کلام هایی که نباید در سینمای ایران رایج باشد، اثری است که از منظر روانشناسی سینمایی قابل بحث و گفت وگوست.
نخستین بحثی که این درام سیاسی - پلیسی با خود به همراه دارد، مبحث روانشناختی 'من برتر ' یک نسل است که در بین دو نسل ماقبل خود به دنبال اثبات این من برتر اجتماعی سیاسی است.
'من برتر ' قسمتی از 'من اجتماعی ' است که در برابر 'نهاد ' در برخورد با محدودیت ها و ممانعت های اجتماعی تغییر شکل یافته است و از واقعیت اجتماعی پیروی می کند.
من برتر ، بر خلاف نهاد به کمال توجه دارد و نه به لذت و نمودار ارزش های مطلوب اجتماعی و وجدان اخلاقی اجتماعی را به واکنش در برابر یک پدیده وا می دارد و این من می خواهد خوب را از بد، درست را از نادرست، زشت را از زیبا ، اخلاقی را از غیر اخلاقی به صورتی در جامعه مورد پذیرش عمومی قرار دهد.
براساس نظریه روانشناسان ، من برتر فرد را وادار می کند تا رفتار خود را با موازین اخلاقی و اصول حاکم بر اجتماع منطبق کند از این رو در فیلم سینمایی لاتاری نیز کارگردان خواسته یا ناخواسته که البته ناخواستگی آن محتمل تر است دچار این من برتر در روایت و پیرنگ داستانی اثر شده است.
در فیلم محمد حسین مهدویان برندها و مارک ها جای نشانه را نمی گیرد به طور مثال از مارک و برند معروف خودروها یا برند سرزمینی و حتی تبلیغ پشت پیراهن مربی تیم فوتبال که نقش آن را هادی حجازی فر بازی می کند بسان یک نماد یا سمبل کارکرد دارد و اگر این برندها به نشانه ها تبدیل می شد در زیبایی شناسی فیلم اثر گذار بود.
مهدویان در دیالکتیک روشنگری فیلم خود به دنبال 'جبران ' است و ساعد سهیلی قهرمان این داستان در مواجه با جامعه ای که برای رفتن به سرزمین رویایی خود ' که کسی به کسی کاری ندارد' به دنبال شرکت در مسابقه لاتاری است ، اما در یکی از سکانس ها در دیالوگ خود با مربی فوتبال (موسی) از نرفتن به خارج خود با حیرت حرف می زند.
اما در نگاه جامعه شناسی این فیلم ، دیالکتیک و جدال دورن نسلی و درون گرایی بین دو نماد یک نسل باعث می شود روایت داستان دچار یک چالش جدی شود و اثر را از ریتم بیندازد و در نتیجه از نیمه دوم فیلم یک روایت تخت در میانه فیلم کشکش های داستانی را فروکش کند.
مهدویان در روایت پنهان و لایه نامریی کار، با زیرکی به مخاطب اعلام می کند که دو شخصیت اصلی کار فاقد مادر هستند و مشکل اصلی از زمان آغاز می شود که پدر خانواده دچار ورشکستگی اقتصادی شده است و این کدها مهمترین بار تماتیک اثر را بردوش می کشند و تا شاید مخاطب او باور کند این فیلم درباره 'غیرت ' در برابر سیاست خارجی و مصحلت اندیشی ژئوپلتیک است.
فیلمبرداری این اثر مانند آثار دیگر مهدویان مبنی بر مستند خبری است اما ' اور شولدر ' او در صحنه مترو تبدیل قالب در لحظه به مدیوم کلوز آپ (M.C.U) از مهمترین مشکلات این نوع فیلمبرداری بود.
یکی دیگر از ضعف این اثر، نبود منطق روایی در بخشی از فیلمنامه است به گونه ای که در پایان بندی کار این ضعف بیش از سکانس های دیگر خودنمایی می کند.
به گزارش ایرنا، فیلم لاتاری آخرین ساخته محمد حسین مهدویان و تهیه کنندگی محمود رضوی در سی و ششمین جشنواره فیلم فجر در شهرستانها و تهران به صورت همزمان به نمایش درآمد.
گزارش : محمود رئیسی**انتشاردهنده:جهانبخش صفری
2097/6021
انتهای پیام نخستین بحثی که این درام سیاسی - پلیسی با خود به همراه دارد، مبحث روانشناختی 'من برتر ' یک نسل است که در بین دو نسل ماقبل خود به دنبال اثبات این من برتر اجتماعی سیاسی است.
'من برتر ' قسمتی از 'من اجتماعی ' است که در برابر 'نهاد ' در برخورد با محدودیت ها و ممانعت های اجتماعی تغییر شکل یافته است و از واقعیت اجتماعی پیروی می کند.
من برتر ، بر خلاف نهاد به کمال توجه دارد و نه به لذت و نمودار ارزش های مطلوب اجتماعی و وجدان اخلاقی اجتماعی را به واکنش در برابر یک پدیده وا می دارد و این من می خواهد خوب را از بد، درست را از نادرست، زشت را از زیبا ، اخلاقی را از غیر اخلاقی به صورتی در جامعه مورد پذیرش عمومی قرار دهد.
براساس نظریه روانشناسان ، من برتر فرد را وادار می کند تا رفتار خود را با موازین اخلاقی و اصول حاکم بر اجتماع منطبق کند از این رو در فیلم سینمایی لاتاری نیز کارگردان خواسته یا ناخواسته که البته ناخواستگی آن محتمل تر است دچار این من برتر در روایت و پیرنگ داستانی اثر شده است.
در فیلم محمد حسین مهدویان برندها و مارک ها جای نشانه را نمی گیرد به طور مثال از مارک و برند معروف خودروها یا برند سرزمینی و حتی تبلیغ پشت پیراهن مربی تیم فوتبال که نقش آن را هادی حجازی فر بازی می کند بسان یک نماد یا سمبل کارکرد دارد و اگر این برندها به نشانه ها تبدیل می شد در زیبایی شناسی فیلم اثر گذار بود.
مهدویان در دیالکتیک روشنگری فیلم خود به دنبال 'جبران ' است و ساعد سهیلی قهرمان این داستان در مواجه با جامعه ای که برای رفتن به سرزمین رویایی خود ' که کسی به کسی کاری ندارد' به دنبال شرکت در مسابقه لاتاری است ، اما در یکی از سکانس ها در دیالوگ خود با مربی فوتبال (موسی) از نرفتن به خارج خود با حیرت حرف می زند.
اما در نگاه جامعه شناسی این فیلم ، دیالکتیک و جدال دورن نسلی و درون گرایی بین دو نماد یک نسل باعث می شود روایت داستان دچار یک چالش جدی شود و اثر را از ریتم بیندازد و در نتیجه از نیمه دوم فیلم یک روایت تخت در میانه فیلم کشکش های داستانی را فروکش کند.
مهدویان در روایت پنهان و لایه نامریی کار، با زیرکی به مخاطب اعلام می کند که دو شخصیت اصلی کار فاقد مادر هستند و مشکل اصلی از زمان آغاز می شود که پدر خانواده دچار ورشکستگی اقتصادی شده است و این کدها مهمترین بار تماتیک اثر را بردوش می کشند و تا شاید مخاطب او باور کند این فیلم درباره 'غیرت ' در برابر سیاست خارجی و مصحلت اندیشی ژئوپلتیک است.
فیلمبرداری این اثر مانند آثار دیگر مهدویان مبنی بر مستند خبری است اما ' اور شولدر ' او در صحنه مترو تبدیل قالب در لحظه به مدیوم کلوز آپ (M.C.U) از مهمترین مشکلات این نوع فیلمبرداری بود.
یکی دیگر از ضعف این اثر، نبود منطق روایی در بخشی از فیلمنامه است به گونه ای که در پایان بندی کار این ضعف بیش از سکانس های دیگر خودنمایی می کند.
به گزارش ایرنا، فیلم لاتاری آخرین ساخته محمد حسین مهدویان و تهیه کنندگی محمود رضوی در سی و ششمین جشنواره فیلم فجر در شهرستانها و تهران به صورت همزمان به نمایش درآمد.
گزارش : محمود رئیسی**انتشاردهنده:جهانبخش صفری
2097/6021
کپی شد
