در برخی از شهرهای ایران با وجود نام های زیبای فارسی، اما واژگان انگلیسی و لاتین در بین نوشتارها و کلمات خودنمایی می کند، بی آنکه مفهوم و مقصودی داشته باشند.
تعدادی از این واژگان ریشه در تاریخ و تمدن کشورهای آسیای جنوبی و خاور دور دارند و هیچ سنخیتی با پارسی زبانان ندارند.
پذیرش عمومی این واژگان به دلیل اینکه نشانه ای جهانی هستند در محیط پارسی چیزی جز، ناگریزپذیری نیست، اما مساله این است که حتی دکه کوچک کلیدسازی نیز از بزرگترین ترکیب واژگان لاتین بهره می برد که جای تعامل دارد.
تعدادی از مغازه ها در انتخاب اسم سردرب یا ویترین خود بی اساس اسم هایی را انتخاب کرده اند که هیچ ربطی به نوع خدمات و کالای ارائه شده آنان ندارد، مانند بقالی 'نگاه نو' و یا میوه فروشی اسم 'فلورانس' را برگزیده است.
مکانیکی 'حقیقت'، زیربند سازی ' گلها ' یا تعویض روغنی'چشمان آبی' یا حتی لوله بازکنی 'تهران بزرگ' این ها اسامی است که در برخی از شهرهای ایران از قدیم به همین نام بوده است و کسی دلیل این انتخاب را نمی داند.
از صاحب مغازه ای که پنجرگیری 'رخش' نام تابلو مغازه اوست درباره نام و عنوان مغازه می پرسم، که هیچ شناختی نسبت به اسب اسطوره ای پهلوان ایرانی ندارد و می گوید: مغازه را حدود 25سال پیش از کسی خریده که به همین نام بوده است.
یک مغازه دار نیز که لباس های مد عرضه می کند درباره نام ترکیبی مغازه اش می گوید: برای اسم مغازه به عنوان یک نشانه از تیم کارشناسی استفاده کرده است و در نهایت پس از تایید نهایی، اسم مورد نظر مغازه آن را انتخاب و سردرب کرده است.
زبان پارسی آنچنان شیرین و شیواست که همواره از این جریان جاری با نام ' قند پارسی ' یاد می کنند و بهره گیری از آن بسان 'شکر شکنی' است.
ادبیات پارسی به بیانی گفته می‌شود که به زبان پارسی گفتار یا نوشتار شود، حال آنکه ادبیات پارسی تاریخی هزاران ساله و به دو گونه نظم و نثر ارائه می شود.
تاریخ شفاهی ادبیات پارسی در ایران به سروده‌های اوستا در حدود یک هزار سال پیش از میلاد مسیح باز می‌گردد و این سروده‌ها بخشی از سنت شفاهی ایرانیان باستان بوده‌اند که سینه به سینه به نسل امروز منتقل شده اند.
خنیاگران سرودهای محلی را زبان به زبان با شیوایی هرچه تمام تر می خواندند و پس از آن در دوران تاریخی، نگارش ادبیات پارسی منسجم تر شد و آثار بی بدیلی چون 'درخت آسوریک' با بهره گیری از ادبیات نوشتاری جاودان شد.
در دوران پس از اسلام نیز ادبیات پارسی مورد توجه قرار گرفت و بسیاری از کتاب های علمی آن زمان به زبان پارسی برگردانده شد تا هم زبان پارسی و زبان علمی در کنار هم زنده بمانند.
در دوران معاصر نیز ادبیات پارسی با وجود ابزارهای گسترده ارتباطی، اصالت خود را حفظ کرده و توانسته است همان شیوایی تاریخی را برای خود داشته باشد.
در همه دوران ادیبان پاک سرشت، بر سر زلف واژگان شانه زنده اند تا عروس حرف به صحبت آید و کمال کلمات از زبان گفتار در تنفس کلام به پرواز درآید.
آنان چونان مس گران بازار زرگری، کیمیای عشق را در مس دان سخن می ریزند و کلام را زر می کنند تا مطاع سخنوری بی مشتری نماند.
در این بین زبان فارسی بزرگترین عامل اتحاد و وحدت ملی است و ادبیات و زبان فارسی همچون شاهنامه فردوسی، مثنوی معنوی مولوی، خمسه نظامی، دیوان عطار، حافظ و سعدی و دیگر شاعران و ادیبان استحکام بخش این وحدت ملی است.
در دوارن معاصر واژگان غیر فارسی که با علوم دیگر مرتبط هستند به سرعت وارد زبان فارسی شدند و فرهنگستان زبان فارسی برای جایگزین کردن واژگان فارسی به جای این کلمات از رسانه های جمعی، مطبوعات و کتب استفاده کرده است.
اما کاربرد اشتباه برخی از واژگان ادبی به صورت ویترینی در بخشی از جامعه مشهود است، به گونه ای که برخی از واژگان، شیوایی خود را در دایره مینایی ادبیات پارسی از دست می دهد و دور از معنای حقیقی یا مجازی به کار برده می شود.
یک محقق ادبیات و زبان پارسی می گوید: ویترین مغازه ها بسان یک رسانه است و باید ادبیات پارسی در انتخاب نام ها بیشترین کاربرد را داشته باشد.
اعظم معصومی در گفت و گو با ایرنا افزود: اشتباه کاربردی برای واژگان نه تنها ماهیت شکلی آنها را مخدوش می کند بلکه معنای آنان را نیز از تاویل پذیری می اندازد.
به گفته وی، اگر قرار است واژه ها و اسامی که ویترین شهری هستند نا مرتبط یا اشتباه باشند، ادبیات دستخوش فرهنگ غیر رسمی می شود و مانند آنچه شبکه های اجتماعی بر سر زبان معیار آورده اند نیز این ویترین ها نیز همان کارکرد را خواهند داشت.
ویترین مغازه ها به مثابه رسانه ای شهری باید از آبشخور گنجینیه ادبیات پارسی بیشترین بهره را ببرند در حالی که توجه به اسمی پارسی در برخی از روستاها نیز کمرنگ شده است.
مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی چهارمحال و بختیاری می گوید: برای انتخاب اسامی مغازه ها و سر درب آنها، سامانه ای از سوی معاونت مطبوعات و تبلیغات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی دایر شده است و در استانها نیز باید این اسامی در سامانه ثبت، سپس تایید شود.
جواد کارگران دهکردی در گفت وگو با ایرنا افزود: این اسامی باید از نام هایی که فرهنگستان زبان و ادبیات پارسی اعلام کرده است، انتخاب شود.
وی در پاسخ به این سوال که برخی از مغازه ها زیر بار اسامی پارسی نمی روند به ایرنا افزود: برخی از جوانان اصرار بر انتخاب اسامی با عنوان لاتین دارند، درحالی که این با فرهنگ کشور همخوانی ندارد.
کارگران افزود: تنها اسامی مغازه هایی که برند بین المللی هستند و در تهران نمایندگی دارند، می توانند با این نام ها فعالیت کنند و بقیه اسم ها باید به تایید سامانه برسد.
به گفته وی، صدور پروانه صنفی برای اصناف نیز منوط به تایید اسم مغازه از سوی اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی در استان است.
کارگران گفت: برخی از اسم ها ترکیبی هستند و باید این اسامی نیز در حوزه ادبیات پارسی ریشه داشته باشد و نمی توان از ترکیب یک اسم فارسی و لاتین استفاده کرد.
مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان یکی دیگر از شرایط انتخاب نام برای مغازه ها را همسویی اسم و صنف و خدمات کالایی دانست و گفت: در این زمینه انتخاب برخی اسامی مقدس و انتخاب برخی از نام ها برای مغازه ها مورد تایید نمی باشد و باید تقدس این نام ها حفظ شود.
به گفته وی، برخی از جوانان به شدت علاقه دارند که از اسامی غریب و عجیب استفاده کنند، درحالی که باید این اسامی پوشش دهنده نوع خدمات و کالای عرضه شده در بازار باشد.
رئیس اداره اصناف سازمان صنعت، معدن و تجارت چهارمحال و بختیاری نیز می گوید: متولی اخذ مجوز نام تابلوهای سردرب مغازه ها، اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی است.
رحمت الله صفری دهکردی در گفت وگو با ایرنا افزود: تمام مغازه داران چهارمحال و بختیاری از اسامی فارسی برای مغازه خود استفاده می کنند و در این بین شاید تعداد انگشت شماری از مغازه داران از اسامی خارجی استفاده کرده باشند.
به گفته وی، اداره اصناف سازمان صنعت، معدن و تجارت استان و اداره نظارت بر اماکن عمومی بر فارسی نیز سردرب مغازه ها تاکید دارند.
وی تصریح کرد: اکنون مغازه ها برای نوشتن حروف نام مغازه ها نیز باید حدود 80 درصد فارسی باشد و باید بازاریان این نسبت را در نوشتن نام مغازه ها رعایت کنند.
به گزارش ایرنا، 30 هزار و 538 واحد صنفی شامل 6 هزار و 207 واحد تولیدی، 16 هزار و 33 واحد توزیعی و هشت هزار و 298 واحد خدماتی در چهارمحال و بختیاری فعال است.
اکنون توجه به ادبیات ویترینی بسیار با ارزش است و باعث می شود مردم هم به اقتصاد توجه ویژه داشته باشند و هم از خوانش نام ها و واژگان ادبی لذت ببرند.
گزارش: محمود رئیسی**انتشار:جهانبخش صفری
2097/6021
انتهای پیام تعدادی از این واژگان ریشه در تاریخ و تمدن کشورهای آسیای جنوبی و خاور دور دارند و هیچ سنخیتی با پارسی زبانان ندارند.
پذیرش عمومی این واژگان به دلیل اینکه نشانه ای جهانی هستند در محیط پارسی چیزی جز، ناگریزپذیری نیست، اما مساله این است که حتی دکه کوچک کلیدسازی نیز از بزرگترین ترکیب واژگان لاتین بهره می برد که جای تعامل دارد.
تعدادی از مغازه ها در انتخاب اسم سردرب یا ویترین خود بی اساس اسم هایی را انتخاب کرده اند که هیچ ربطی به نوع خدمات و کالای ارائه شده آنان ندارد، مانند بقالی 'نگاه نو' و یا میوه فروشی اسم 'فلورانس' را برگزیده است.
مکانیکی 'حقیقت'، زیربند سازی ' گلها ' یا تعویض روغنی'چشمان آبی' یا حتی لوله بازکنی 'تهران بزرگ' این ها اسامی است که در برخی از شهرهای ایران از قدیم به همین نام بوده است و کسی دلیل این انتخاب را نمی داند.
از صاحب مغازه ای که پنجرگیری 'رخش' نام تابلو مغازه اوست درباره نام و عنوان مغازه می پرسم، که هیچ شناختی نسبت به اسب اسطوره ای پهلوان ایرانی ندارد و می گوید: مغازه را حدود 25سال پیش از کسی خریده که به همین نام بوده است.
یک مغازه دار نیز که لباس های مد عرضه می کند درباره نام ترکیبی مغازه اش می گوید: برای اسم مغازه به عنوان یک نشانه از تیم کارشناسی استفاده کرده است و در نهایت پس از تایید نهایی، اسم مورد نظر مغازه آن را انتخاب و سردرب کرده است.
زبان پارسی آنچنان شیرین و شیواست که همواره از این جریان جاری با نام ' قند پارسی ' یاد می کنند و بهره گیری از آن بسان 'شکر شکنی' است.
ادبیات پارسی به بیانی گفته می‌شود که به زبان پارسی گفتار یا نوشتار شود، حال آنکه ادبیات پارسی تاریخی هزاران ساله و به دو گونه نظم و نثر ارائه می شود.
تاریخ شفاهی ادبیات پارسی در ایران به سروده‌های اوستا در حدود یک هزار سال پیش از میلاد مسیح باز می‌گردد و این سروده‌ها بخشی از سنت شفاهی ایرانیان باستان بوده‌اند که سینه به سینه به نسل امروز منتقل شده اند.
خنیاگران سرودهای محلی را زبان به زبان با شیوایی هرچه تمام تر می خواندند و پس از آن در دوران تاریخی، نگارش ادبیات پارسی منسجم تر شد و آثار بی بدیلی چون 'درخت آسوریک' با بهره گیری از ادبیات نوشتاری جاودان شد.
در دوران پس از اسلام نیز ادبیات پارسی مورد توجه قرار گرفت و بسیاری از کتاب های علمی آن زمان به زبان پارسی برگردانده شد تا هم زبان پارسی و زبان علمی در کنار هم زنده بمانند.
در دوران معاصر نیز ادبیات پارسی با وجود ابزارهای گسترده ارتباطی، اصالت خود را حفظ کرده و توانسته است همان شیوایی تاریخی را برای خود داشته باشد.
در همه دوران ادیبان پاک سرشت، بر سر زلف واژگان شانه زنده اند تا عروس حرف به صحبت آید و کمال کلمات از زبان گفتار در تنفس کلام به پرواز درآید.
آنان چونان مس گران بازار زرگری، کیمیای عشق را در مس دان سخن می ریزند و کلام را زر می کنند تا مطاع سخنوری بی مشتری نماند.
در این بین زبان فارسی بزرگترین عامل اتحاد و وحدت ملی است و ادبیات و زبان فارسی همچون شاهنامه فردوسی، مثنوی معنوی مولوی، خمسه نظامی، دیوان عطار، حافظ و سعدی و دیگر شاعران و ادیبان استحکام بخش این وحدت ملی است.
در دوارن معاصر واژگان غیر فارسی که با علوم دیگر مرتبط هستند به سرعت وارد زبان فارسی شدند و فرهنگستان زبان فارسی برای جایگزین کردن واژگان فارسی به جای این کلمات از رسانه های جمعی، مطبوعات و کتب استفاده کرده است.
اما کاربرد اشتباه برخی از واژگان ادبی به صورت ویترینی در بخشی از جامعه مشهود است، به گونه ای که برخی از واژگان، شیوایی خود را در دایره مینایی ادبیات پارسی از دست می دهد و دور از معنای حقیقی یا مجازی به کار برده می شود.
یک محقق ادبیات و زبان پارسی می گوید: ویترین مغازه ها بسان یک رسانه است و باید ادبیات پارسی در انتخاب نام ها بیشترین کاربرد را داشته باشد.
اعظم معصومی در گفت و گو با ایرنا افزود: اشتباه کاربردی برای واژگان نه تنها ماهیت شکلی آنها را مخدوش می کند بلکه معنای آنان را نیز از تاویل پذیری می اندازد.
به گفته وی، اگر قرار است واژه ها و اسامی که ویترین شهری هستند نا مرتبط یا اشتباه باشند، ادبیات دستخوش فرهنگ غیر رسمی می شود و مانند آنچه شبکه های اجتماعی بر سر زبان معیار آورده اند نیز این ویترین ها نیز همان کارکرد را خواهند داشت.
ویترین مغازه ها به مثابه رسانه ای شهری باید از آبشخور گنجینیه ادبیات پارسی بیشترین بهره را ببرند در حالی که توجه به اسمی پارسی در برخی از روستاها نیز کمرنگ شده است.
مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی چهارمحال و بختیاری می گوید: برای انتخاب اسامی مغازه ها و سر درب آنها، سامانه ای از سوی معاونت مطبوعات و تبلیغات وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی دایر شده است و در استانها نیز باید این اسامی در سامانه ثبت، سپس تایید شود.
جواد کارگران دهکردی در گفت وگو با ایرنا افزود: این اسامی باید از نام هایی که فرهنگستان زبان و ادبیات پارسی اعلام کرده است، انتخاب شود.
وی در پاسخ به این سوال که برخی از مغازه ها زیر بار اسامی پارسی نمی روند به ایرنا افزود: برخی از جوانان اصرار بر انتخاب اسامی با عنوان لاتین دارند، درحالی که این با فرهنگ کشور همخوانی ندارد.
کارگران افزود: تنها اسامی مغازه هایی که برند بین المللی هستند و در تهران نمایندگی دارند، می توانند با این نام ها فعالیت کنند و بقیه اسم ها باید به تایید سامانه برسد.
به گفته وی، صدور پروانه صنفی برای اصناف نیز منوط به تایید اسم مغازه از سوی اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی در استان است.
کارگران گفت: برخی از اسم ها ترکیبی هستند و باید این اسامی نیز در حوزه ادبیات پارسی ریشه داشته باشد و نمی توان از ترکیب یک اسم فارسی و لاتین استفاده کرد.
مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی استان یکی دیگر از شرایط انتخاب نام برای مغازه ها را همسویی اسم و صنف و خدمات کالایی دانست و گفت: در این زمینه انتخاب برخی اسامی مقدس و انتخاب برخی از نام ها برای مغازه ها مورد تایید نمی باشد و باید تقدس این نام ها حفظ شود.
به گفته وی، برخی از جوانان به شدت علاقه دارند که از اسامی غریب و عجیب استفاده کنند، درحالی که باید این اسامی پوشش دهنده نوع خدمات و کالای عرضه شده در بازار باشد.
رئیس اداره اصناف سازمان صنعت، معدن و تجارت چهارمحال و بختیاری نیز می گوید: متولی اخذ مجوز نام تابلوهای سردرب مغازه ها، اداره کل فرهنگ و ارشاد اسلامی است.
رحمت الله صفری دهکردی در گفت وگو با ایرنا افزود: تمام مغازه داران چهارمحال و بختیاری از اسامی فارسی برای مغازه خود استفاده می کنند و در این بین شاید تعداد انگشت شماری از مغازه داران از اسامی خارجی استفاده کرده باشند.
به گفته وی، اداره اصناف سازمان صنعت، معدن و تجارت استان و اداره نظارت بر اماکن عمومی بر فارسی نیز سردرب مغازه ها تاکید دارند.
وی تصریح کرد: اکنون مغازه ها برای نوشتن حروف نام مغازه ها نیز باید حدود 80 درصد فارسی باشد و باید بازاریان این نسبت را در نوشتن نام مغازه ها رعایت کنند.
به گزارش ایرنا، 30 هزار و 538 واحد صنفی شامل 6 هزار و 207 واحد تولیدی، 16 هزار و 33 واحد توزیعی و هشت هزار و 298 واحد خدماتی در چهارمحال و بختیاری فعال است.
اکنون توجه به ادبیات ویترینی بسیار با ارزش است و باعث می شود مردم هم به اقتصاد توجه ویژه داشته باشند و هم از خوانش نام ها و واژگان ادبی لذت ببرند.
گزارش: محمود رئیسی**انتشار:جهانبخش صفری
2097/6021
کپی شد
