ناامید شدیم، زمین خوردیم، بالا رفتیم و بر زمین افتادیم و دوباره برآمدیم و شعله های امید را در دل هامان روشن کردیم و دوباره زمین خوردیم، بالا رفتیم و بر زمین افتادیم و ... اما هر قدم که جلو رفتیم و هر سالی که بر سال های عمرمان افزوده شد فهمیدیم که این نهال برآمده را نمی توان یک شبه به انتظار میوه نشست.
به گزارش جماران؛ هادی حیدری در کانال تلگرامی خود با انتشار این طرح، نوشت:
شنبه ظهر روز دوم خرداد هفتاد و شش که راهی دانشگاه بودم، فضای شهر را یک سره شادی و امید در برگرفته بود.
برای نسل ما، تاریخ به قبل از دوم خرداد و بعد از دوم خرداد تقسیم می شد. انگار سرآغاز رویشی تازه بود. جوانه های امید در دل هایمان رویید و امیدوار بودیم که فردایی بهتر در انتظارما و نسل پس از ما خواهد بود.
در خیالمان، این تصویر نقش بسته بود که مشکلات برطرف شده و روزهای روشن، پیش روست. گام به گام که جلو رفتیم، یکی یکی شاخه های این امید تازه روییده را زدند و برگ هایش را یک به یک ریختند.
بودند آن هایی که برق شادی امیدواران، چشمشان را می زد و تمام تلاششان را برای زمین کوبیدن این امید به کار گرفتند.
ناامید شدیم، زمین خوردیم، بالا رفتیم و بر زمین افتادیم و دوباره برآمدیم و شعله های امید را در دل هامان روشن کردیم و دوباره زمین خوردیم، بالا رفتیم و بر زمین افتادیم و ... اما هر قدم که جلو رفتیم و هر سالی که بر سال های عمرمان افزوده شد فهمیدیم که این نهال برآمده را نمی توان یک شبه به انتظار میوه نشست. باید خون دل ها خورد و شکیبایی ها به خرج داد؛ تا آن جا که شاید حتی میوه اش را چندین نسل پس از ما بچیند.
امروز پس از گذشت بیست و یک سال از آن روز با خود می اندیشم که شاید میوه این درخت بیست و یک ساله، همین بردباری، شکیبایی و تن های زخمی اما محکم ماست که به نسل های پس از ما خواهد گفت، رنج های پرشماری برده تا میوه امید و شادی را به دستان شما برساند.
امروز، دوم خرداد، بیست و یک ساله شد. دوم خرداد نام کوچک تک تک هم نسلان من است.
