امروز در خبرها بود که از سوی قوه قضاییه سند مالکیت جزایر تنب بزرگ و کوچک و ابوموسی صادر شد. این جزایر که جزو خاک ایران است و در اختیار ایران است و همیشه در پاسخ به ادعاهای امارات در همه دولت ها پاسخ قاطع ایران این بوده که در بحث های سرزمینی مذاکره ای با دیگران ندارد. سند صادر کردن برای آن چه که خاک ایران است چه مفهوم حقوقی دارد؟ آنجا چه فرق می کند با بندرعباس و بقیه شهرهای ایران؟
به گزارش جماران؛ سید محمد علی ابطحی در فضای مجازی نوشت:
به این نوشته توجه کنید:
امروز در خبرها بود که از سوی قوه قضاییه سند مالکیت جزایر تنب بزرگ وکوچک و ابوموسی صادر شد.
من به دلیل اینکه سالها روی بحث ابوموسی با امارات مذاکره داشتم، خیلی برایم خبر عجیبی بود.
این جزایر که جزو خاک ایران است و دراختیار ایران است و همیشه در پاسخ به ادعاهای امارات در همه دولت ها پاسخ قاطع ایران این بوده که در بحث های سرزمینی مذاکره ای با دیگران ندارد.
سند صادر کردن برای آن چه که خاک ایران است چه مفهوم حقوقی دارد؟ آنجا چه فرق می کند با بندرعباس و بقیه شهرهای ایران؟
برای آن جاها اگر سند مالکیت صادر نشود، سرزمین ایران نیست؟
این کار نمی تواند پرونده بحث در مورد سرزمین را باز کند؟ و بهانه ای شود که امارات دنیا را به کمک بخواند و در این شرایط حمایت همه جانبه بیشتر دنیا، بحث در مورد سرزمین خودمان را به گفتگو بکشاند؟
حرف من این است چرا سند در مورد این سه جزیره؟ اختلافی بودن را تایید نمی کند؟ماکه سر سرزمین ایران با کسی بحث و اختلاف نداریم.
این کار خائنانه نیست؟
ضمن اینکه وقتی برای مالکیت بخشی از سرزمین سند صادر می شود، حاکمیت را تضعیف می کند. آدم ها می توانند در همه جا مالک زمینی باشند ولی حاکمیتش با کس دیگری باشد.
کسی از تصمیم گیران را پیدا نکردم بپرسم.
