در این شرایط، فارس پنجه در رخ قهرمان می‌کشد! و ناراحتی یک قهرمان را بی‌اخلاقی تیتر می‌کند! بفرض هم یک قهرمان که بعداز ۴سال تمرین و فشار انتظارت مردم در ثانیه‌های پایانی مدال طلا را از دست داده، با چشمانی اشکبار کمی تلخی کند و با مشت بر زمین بکوبد، آیا رواست او را بی‌اخلاق بنامیم؟
به گزارش جماران؛ جواد موگویی مستندساز در صفحه اینستاگرام خود نوشت:
درست ۵۷ سال پیش بود. در همین توکیو، آقاتختی اسطوره ورزش ایران وقتی در المپیک ۱۹۶۴ توکیو دستش از مدال بازماند. اما مردم باز در خیابان‌های تهران قلم دوشش کردند و بر روی تابلوها نوشتند «برای آنکه تختی نگرید، همه بخندیم». پهلوان که این همه شور را می‌دید، دستش را می‌گرفت جلو چشم‌هایش و می‌گریست.
به گمان بسیاری، دلاوری‌های حسن یزدانی یادآور پهلوان تختی است تا فیلا نیز او را محبوبترین کشتی‌گیر جهان در سال ۲۰۲۰ اعلام کند. یزدانی بااخلاق‌ترین کشتی‌گیر این سالهای اخیر است؛ محجوب، سربه‌زیر، بی‌حاشیه و همیشه خندان.
کشتی امروز یزدانی با دیوید تیلور بِرند مسابقات کشتی جهان بود. فیلا تیزری اختصاصی برای این جدال ساخت.
یزدانی اما در ۲۰ ثانیه آخر بازی را واگذار کرد؛ بدترین باخت در ثانیه‌های آخر. اشک بر چشمان میلیون‌ها ایرانی جاری شد.
آقا هادی عامل گفت: «حسن داره با مشت روی تشک می‌کوبه. باید بلند بشه...»
جردن باروز قهرمانِ آمریکایی توییت زد: «برنامه و عملکرد خیلی خوبی از یزدانی بود. هیچ نیازی برای شرمندگی‌اش نیست. او سخت و هوشمندانه کشتی گرفت و یکی از بهترین کشتی‌های ممکن را برایمان به نمایش گذاشت. امروز ولی قرار نبود روزش باشد.»
تیلور نیز مردانه لب به تحسین از یزدانی گشود: «او قویترین مردی است که تا به حال دیده‌ام. ثانیه‌های آخر شانسم را امتحان کردم و پیروز شدم.»
اما در ایران، خبرگزاری فارس تیتر زد: «رفتار غیراخلاقی یزدانی بعد از ناکامی!» فارس با انتشار عکس‌های از یزدانی نوشت: «او از فرط ناراحتی موقع خروج از تشک کشتی به اطراف خود لگد هم زد.».
این المپیک سخترین میدان‌گاه ورزشی تاریخ انقلاب بود. در شرایط سخت تحریم‌ها و قطعی‌های برق و آب، جریانی سیاسی هم‌دست با فدراسیون‌های جهانی ورزش، همه کار کردند که با «دوقطبی‌سازی در ورزش» تنها خوشی‌های این روزهای مردم ایران را بستانند.
حال در این شرایط، فارس پنجه در رخ قهرمان می‌کشد! و ناراحتی یک قهرمان را بی‌اخلاقی تیتر می‌کند! بفرض هم یک قهرمان که بعداز ۴سال تمرین و فشار انتظارت مردم در ثانیه‌های پایانی مدال طلا را از دست داده، با چشمانی اشکبار کمی تلخی کند و با مشت بر زمین بکوبد، آیا رواست او را بی‌اخلاق بنامیم؟
کاش قدر جردن بارز و تیلور آمریکایی، فهم درک اشک‌های یک قهرمان را داشتیم، او را در آغوش می‌گرفتیم و پابه‌پای او اشک می‌ریختیم. واقعا در کدام کشور با قهرمان خود اینگونه می‌کنند؟!
