دانشجو در آن سالها خط مقدم اصلاحات بودند. کوبیدن سر مار یعنی دولت اصلاحات مقصود بود. بعد از دو سه روز مقاومت دانشجویان، و حمایت دولت اصلاحات از آن ها و حضور چهره های اصلی اصلاحات برای همبستگی با آنان، شهر از همه طرف به آتش کشیده شد تا جنبش دانشجویی وبه تبع آنها اصلاحات نفس گیر و لوث شود.
به گزارش جماران؛ سید محمد علی ابطحی نوشت: به این تحلیل من از ١٨ تیر دقت فرمایید. واقعه دردناک ١٨ تیر ١٣٧٨ عمدا به فراموشی سپرده می شود.
نسل دانشجوی این روزها را آن قدر دور از سیاست کرده اند که به سختی باور می کنند در آن سال دانشجویان به اندازه ای در سیاست حساس بودند که وقتی خبر تعطیلی روزنامه سلام رسید، در کوی دانشگاه تظاهرات کردند. آزادی مطبوعات این قدر پر ارزش بود.
در اوج شروع جامعه مدنی و آزادی‌های اجتماعی و آغاز عصر اصلاحات. نیروی انتظامی و لباس شخصی ها به دانشجویان کوی دانشگاه یورش بردند.
دانشجو در آن سالها خط مقدم اصلاحات بودند. کوبیدن سر مار یعنی دولت اصلاحات مقصود بود. بعد از دو سه روز مقاومت دانشجویان، و حمایت دولت اصلاحات از آن ها و حضور چهره های اصلی اصلاحات برای همبستگی با آنان، شهر از همه طرف به آتش کشیده شد تا جنبش دانشجویی وبه تبع آنها اصلاحات نفس گیر و لوث شود.
شروع مقابله فعال حاکمیت دوگانه از آنجا بود. اینها را نسل فعلی کمتر می دانند.
میزان مظلومیت دانشجویان به حدی بود که رهبر انقلاب هم در پشت میکروفون از درد آن حادثه اشک ریختند.
فراموش کردنش دردی دوا نمی کند. گاهی باید تاریخ را واقعی دید.
