« آن‌چه در این میانه سوخت، ایمان مردم مؤمن، اعتماد نسل جوان، سرمایه اجتماعی جبهه انقلاب، و حیثیت دو رجل عزیز مجاهد که از سرمایه‌های نظام و کشور قلمداد می‌شوند بود.»
به گزارش جماران، آیت الله صادقی رشاد طی نامه ای خطاب به آیت الله یزدی و آیت الله آملی لاریجانی نوشت:
أعوذ بالله من الشیطان الرجیم
الَّذِینَ إِذَا أَصَابَتْهُمْ مُصِیبَةٌ قَالُوا إِنَّا لِلَّهِ وَإِنَّا إِلَیهِ رَاجِعُونَ
حضرتَین آیتَین عَلمَین، حاج شیخ محمد یزدی و حاج شیخ صادق آملی لاریجانی (دامت برکاتهما)
سلام الله علیکم و رحمته
مشاجره کلامی ـ کتبی اخیر میان شما دو شخصیت برجسته انقلابی، مایه تاسف و تاثر شدید خیل دلسوزان نظام گشت. توقع نمی‌رفت چنین رفتار خسارتباری از سوی دو مجتهد کاردیده قضا و مصلحت‌شناس صادر شود.
زمینه‌سازان این واقعه تلخ و تاسف‌انگیز، تواماً رسانه‌های فاسد و فاسق برون‌مرزی و رسانه‌های غیرمتخلق و غیرمتشرع درون‌مرزی بودند، که اولی با ساخت خبر دروغ و دومی با پرداخت آن، نقش هیزم‌کش و آتش‌زنه این جهنم جان و جهان‌سوز را ایفاء کردند و آن‌چه در این میانه سوخت، ایمان مردم مؤمن، اعتماد نسل جوان، سرمایه اجتماعی جبهه انقلاب، و حیثیت دو رجل عزیز مجاهد که از سرمایه‌های نظام و کشور قلمداد می‌شوند بود.
این حریق سرمایه‌سوز و حادثه خسارتبار، طی این آنات و ایام، خوراک مطلوب و مطبوعی برای رسانه‌های معاند فراهم آورد، موجب شادمانی دشمنان دین و انقلاب گشت، کام مردم متدین و ولایی را در آستانه عید الله الاکبر تلخ کرد، خواب از چشم خیرخواهان نظام اسلامی ربود، به اعتبار نهادهای عالی کشور لطمه زد؛ و این همه، چیزی نبود که هیچ یک از دو وجود گرانمایه، به ذره‌ای از آن رضا داشته‌اید و دارید.
آیت‌الله محمد یزدی، مبارز شجاع دوران ستم‌شاهی، که برای اقامه عدل و تحقق آرمان‌ها و ارزش‌های الهی و در دفاع از دین و ملت، زمان ممتد و متمادی زندان کشیده، و عمیق‌ترین زخم‌های شلاق و شکنجه جلادان ساواک چشیده، و بارها تبعید شده، و همه عمر به روشنگری و خدمت در سنگرها و میادین خطیر انقلاب و نظام سپری کرده است، سرمایه مغتنم انقلاب و نظام بشمار است و نباید آسیب ببیند و خود آن بزرگوار باید بیش و پیش از دیگران از این سرمایه ثمین صیانت بفرماید.
آیت الله صادق لاریجانی، فاضل فرهیخته، متفکر نواندیش حوزه، پیش‌آهنگ مواجهه با تفکرات معارض، انقلابی متین و محکم، که محضر برکت آثارش مبدا خدمات علمی و فکری فراوان در روزگا حاضر بوده است، سرمایه مغتنم انقلاب و نظام بشمار است و نباید آسیب ببیند، و خود آن بزرگوار باید بیش و پیش از دیگران از این سرمایه ثمین صیانت بفرماید.
این کمترین طلاب از محضر هر دو عزیز ارجمند استدعا می‌کنم: در این اوضاع سرّاء و ضرّاء، انفاق معنوی کنند و تیغ کلام به نیام کظم غیض بکشند و از در معافات درآیند، و آتش تنازع خاموش کرده، شکیبایی پیشه سازند. مباد این روند تداوم یابد و امتداد اجتماعی پیدا کند و بیش از این موجب خسارت گردد. «الّذین ینفقون فی السّرّاء و الضرّاء و الکاظمین الغیظ و العافین عن الناس و الله یحب المحسنین»؛ «وَ أَطیعُوا اللَّهَ وَ رَسُولَهُ وَ لاتَنازَعُوا فَتَفْشَلُوا وَ تَذْهَبَ ریحُکُمْ وَ اصْبِرُوا إِنَّ اللَّهَ مَعَ الصَّابِرینَ». هشدار که وَقود و هیزم این شعله‌های جگرسوز و دلدوز، سرمایه ایمان مردم و اعتماد ملی است.
در فرجامه این مسوده مختصر تذکر صمیمانه‌ای نیز با رسانه‌های دلسوز و دغدغه‌مند مصالح کشور و هوادران و علاقه‌مندان به این دو شخصیت عرض می‌کنم: اخلاق و انصاف، مصالح کشور و نظام، خطورت و حساسیت حوزه و روحانیت در شرایط فعلی را منظور داشته باشید، و فروتنانه تقاضا می‌کنم: دامن به این آتش افروخته نزنید و اجازه بدهید شعله‌ها فروکش کند و موضوع فیصله یابد.
کمترین طلبه ارادتمند هر دو شخصیت خدوم
علی‌اکبر رشاد
هفدهم ذی الحجه ۱۴۴۰قمری، مطابق ۱۷/ ۵/ ۱۳۹۸ شمسی
