پایگاه خبری جماران: امروز یکی از دوستان فیلم کوتاهی برایم فرستاد که در آن دو مجری مطرح صدا و سیما درباره دوران مدیریت آیت الله صادق آملی لاریجانی سخن می گفتند و از کم تحملی وی داد سخن می دادند و نقل می کردند که به سبب یک انتقاد ساده به نفوذی بودن متهم شده اند و تا مرز دستگیری پیش رفته اند.
در این باره چند نکته را می توان گوشزد کرد.
نخستین مطلب آنکه دوستان صدا و سیما چرا امروز که اصطلاحا این شیر پیر شده است، یاد خاطرات خود افتاده اند. اگر کار قوه قضاییه در آن روزگار درست بود، چرا امروز آن را به سخره می گیرند؟ و اگر در همان زمان هم کار غلط بوده، آیا بهتر نبود همان روز صدا و سیما در مقابل آن می ایستاد تا رویه برخورد با رسانه ها اصلاح شود؟
نکته دوم این وجیزه، اما خطاب به سیاسون اصولگراست. جریان اصیل اصولگرایی تا کی باید توجیه گر هر کار ”نهادهای زیر مجموعه خود” باشد؟ اکنون که معلوم شده بخش زیادی از ایشان با رفتار خارج از عرف قوه قضاییه مخالف بوده اند ، آیا با خود اندیشیده اند که چرا تا امروز به این عملکردها اعتراض نداشته اند؟ چرا تا جناب لاریجانی بر مسند بود امثال طبری بازداشت نشده و اساسا از ناحیه نهادهای بازرسی مورد بازخواست قرار نگرفته و به صورت علنی مورد نقد قرار نگرفته اند؟ چرا اصولگرایان باید چوب دفاع بی دلیل از هر نهاد منتسب به خود را بخورند؟
و نکته آخر خطاب به اصلاح طلبان که همواره نهادهای حاکمیتی را با یک چوب رانده اند. شواهد بسیار در دست است که هر کاری که در نهادهای جناح مقابل صورت می پذیرد با دستور تشکیلاتی نیست و بعضا با سلیقه یک مدیر واقع می شود. البته دفاع تشکیلاتی اصولگرایان همواره همه این رفتارها را به پای همه آنها می گذارد ولی واقعیت غیر از آن است. شواهد بسیار در دست است.
