به گزارش جماران؛ کانال تلگرامی دفتر آیت الله العظمی صانعی پاسخ های ایشان به سوالاتی در خصوص امامت جماعت جانبازان، معلولین و معذورین را منتشر کرد:
سوال: آیا امامت شخصی که قرائت را در حالت ایستاده انجام می دهد ولی سجده را بهخاطر عذر در حالت نشسته روی صندلی و میز انجام می دهد صحیح است؟
پاسخ :چون در امامت جماعت برای قائمین، قیام درحالت قرائت شرط می باشد، بنابراین بر فرض اینکه حمد و سوره در حالت قیام انجام میشود امامت او مانعی ندارد، چون نماز امام بر حسب وظیفه خودش صحیح بوده و صحت برای او بهطور کلی در اقتدا و صحت جماعت کافی است، و آنچه منع شده امامت قاعد و نشسته برای قائم و ایستاده است.
سوال: اشخاصى که نقص عضوى در یکى از اعضا (دست یا پا) دارند، به نحوى که قادرند ایستاده نماز بخوانند، آیا مىتوانند امام جماعت شوند یا خیر؟
پاسخ : ظاهراً جایز است و اقتدا به آنان، مانند اقتدا به بقیّه افرادى است که واجد شرایط امامت در نمازند، چون نماز امام، بر حسب وظیفه خودش صحیح است و صحّت براى او به طور کلّى در اقتدا، و صحّت جماعت کافى است.
سوال: جانباز قطع عضوى که امام جماعت است، آیا لازم است که وضعیت جانبازى خود را به مأموین اطّلاع دهد؟
پاسخ : چون صحّت نماز امام براى خودش و بر حسب تقلیدش مفروض است و اعلام موضوع هم لازم نیست، بنابراین، الزامى به بیان وضع و حال خود ندارد و مأمومین هم اگر بعداً فهمیدند، اعاده لازم نیست. 30/1/73
سوال: اینجانب طلبه جانباز هستم و دست چپم از مرفق به پایین، قطع شده است. آیا مىتوانم امام جماعت شوم یا خیر؟
پاسخ : آرى، مىتوانید و نباید خود و دیگران را از فیض جماعت محروم سازید، در مسئله 20 از کتاب عروة (صلاة الجماعة) آمده است که اولى، ترک امامت ناقص براى کامل، و کامل براى اکمل است؛ ولى این اولویت، یک نوع اولویت عقلایى اعتبارى است که با فرض نیاز جامعه و اثر داشتن امامت جماعت در تبلیغ، ساقط است، اگر نگوییم که در شرایط خاصّ فعلى و در زمان نیاز شدید به فرهنگ غنى اسلام و ارزشهاى اسلامى، اولى، اقدام به امامت جماعت است. 24/8/69
سوال: نقل شده که طبق فتواى حضرتعالى اقامه جماعت اشخاص جانباز، اشکال ندارد. آیا این فتوا شامل معلولان مادرزاد هم مىشود یا خیر؟
پاسخ: بین معلولان محترم مادرزاد و جانبازان عزیز جنگ، از جهت صحّت امامت براى نماز جمعه و جماعت، با فرض اینکه بتوانند ایستاده نماز بخوانند (تا مصداق امامت قاعد براى قائم نباشد)، فرقى نیست و اقتدا به هر دو دسته، صحیح و جایز است. 21/11/74