پایگاه خبری جماران: تجدید میثاق واژه‌ای که به مناسبت‌های مختلف هر‌ازچندگاهی تکرار می‌شود و در رسانه‌های مختلف انعکاس وسیعی می‌یابد، هیأت دولت، قوة قضائیه، قوة مقننه و سایر نهادها و ارگان‌های نظامی و انتظامی و مراکز مختلف با آرمان‌های امام خمینی(س)، با شهدای گمنام و... «تجدید میثاق»کردند.
واژه میثاق و سایر مشتقات آن حدود 25 بار در قرآن بکار رفته است، که نشان از اهمیت آن دارد. برخی موارد به میثاق الهی بر امت‌های گذشته و پیامبران پیشین برمی‌گردد. گاهی بر عدم تعهد به میثاقشان، مذمّت شده‌اند و مورد سرزنش قرار گرفته‌اند. شاید بزرگترین میثاقی که خداوند آن را برای همگان یادآور می‌شود، میثاق بندگی است: أ لَمْ أعْهَدْ إِلَیْکُمْ یا بَنی آدَمَ أنْ لا تَعْبُدُوا الشَّیْطانَ إِنَّهُ لَکُمْ عَدُوٌّ مُبینٌ * وَأنِ اعْبُدُونی هذا صِراطٌ مُسْتَقیمٌ. (یس (36): 60 ـ 61).
ای آدم‌زادگان آیا از شما پیمان نگرفتیم که شیطان را نپرستید، زیرا او دشمن آشکار شماست. و مرا پرستش کنید، که این راه مستقیم است.
آری میثاق بستن و یا تجدید میثاق یعنی استوار ماندن بر عهدی که بسته‌ایم. آنگاه هر شخص و یا گروهی و ارگانی که به تجدید میثاق می‌رود، آیا به این نکته توجه دارد و بر آن میثاق که بسته است، پایبند است.
آیا تجدید میثاق با آرمان‌های امام خمینی(س)، در کنار ضریح مطهّر و قبر شریف ایستادن و فاتحه‌ای نثار کردن است؟ او با خدای خود چه میثاقی بسته بود که امروز همه به فراموشی سپرده شده است؟ چه دست‌های پنهانی است که همگان از راه درست و مستقیم او به انحراف رفته‌ایم؟ ما نه تنها تجدید میثاق نمی‌کنیم که در میثاق، تجدید بلکه رفوزه شده‌ایم.
بیشترین بسامد در صحیفه امام که مجموعه‌ای از سخنان گرانسنگ و پیام‌های نجات‌بخش آن مرد بزرگ است، کلمات مردم، پابرهنه‌گان، مستضعفان، نیازمندان، قشر آسیب‌پذیر، مظلومان، کوخ‌نشینان، محرومان، زاغه‌نشینان، فقرا و... می‌باشد.
کدام مسئول محترم از مسئولان نظام به جز مراسم تشریفاتی که تکرار مکررات همه ساله است به این نکات توجه کرده است. این نوع مراسم‌های تظاهرگونه چه سودی به حال مردم دارد و کدام وظیفه‌ای را به سرانجام می‌رساند. اگر در دهه فجر، سالگرد ارتحال، هفته دولت، هفته قوة قضائیه و... به جای برگزاری این‌گونه مراسم، با عنوان تجدید میثاق با آرمان‌های امام، چندین فعالیت واقعی و با ثمر برای قشر آسیب‌پذیر به سرانجام رسانده شود و اعلام گردد، مؤثرتر نخواهد بود؟ اگر به عنوان تجدید میثاق درد تعدادی از هزاران دردمند را درمان کنیم و با همین عنوان تجدید میثاق اعلام کنیم، کاری شایسته و ابتکاری بایسته نیست؟
اندکی بیاندیشیم وضعیت کنونی کشور مطلوب چه کسانی است!! آیا آرمان‌های مورد نظر امام تحقق یافته است؟!! آیا فقر و فلاکت کمتر شده است؟ آیا زندان‌ها، دانشگاه شده و خلوت‌تر شده است؟ آیا جرائم اجتماعی کمتر شده است؟ به تعبیر امام خمینی(س) سرمایه‌داران زالو صفت در چه وضعیتی بسر می‌برند؟ مسئولان محترم جمهوری اسلامی آبروی اسلام و جمهوری اسلامی هستند؟ و دهها سؤال دیگر که ذهن و فکر جامعه را به خود مشغول داشته است. وقتی بنده به عنوان یک روحانی که دستی در انقلاب و دفاع مقدس این سرزمین داشته به اوضاع و احوال زمانه می‌نگرم، جز شرمندگی چیز دیگری برایم مانده است؟
البته هیچکس منکر خدمات فراوانی که بعد از انقلاب شده است، نیست. بلکه نگرانی از آنچه باید بشود و نشده است، می‌باشد.
از امام اخلاق و عرفان، امام اخلاص و بندگی، امام مستضعفان و محرومان و امام دهها عنوان بلند اخلاقی و علمی، چه مانده است؟ آیا آبرویی برای نظام و امام نظام مانده است؟
مسئولان بلندپایه نظام چه پاسخی برای این همه نابسامانی دارند. تا کی باید گرفتار شعارهای بی‌پشتوانه باشیم. تا کی مرگ و لعن و نفرین را به دیگران ادامه بدهیم ولی از تدبیر و عمل خبری نباشد. تا کی همه تقصیرها و قصورها را به گردن دیگران بیندازیم و پاسخی منطقی برای حل مشکلات فراوان جامعه نداشته باشیم. این همه بی اعتمادی که در جان مردم رسوخ کرده، چگونه می‌توان به اعتماد دوران امام بازگرداند. آخر ما داد همه را درآورده‌ایم، از عالِم و عامی و هنرمند و نویسنده و استاد و... گرفته تا مردم کوچه و بازار و بچه‌های نوجوان و جوان. قدری درنگ باید!!! بازگشت به خویشتن و درمان دردهای بی‌شمار جامعه نیازمند حرکتی عظیم و بی‌پروا و بدون تعارف می باشد، چنانکه امام(ره) با احدی در هیچ زمینه‌ای تعارف نداشت و آنجا که پای حق و آبروی نظام در میان بود هرگز کوتاه نمی‌آمد و قطعاً اگر اشکالی از آن دوران باشد به یقین می‌توان گفت که هرگز قصوری در میان نبوده است و توان بیش از آن نبوده است، نه اینکه همچون اکنون که به یقین تعمّدهای فراوانی در کار است که کار انقلاب به سرانجام مطلوب نرسد.
میثاق با امام، بیعت با امام، تجدید بیعت و میثاق در عمل باید، نه در تشریفات فرمایشی، بی محتوا و بی‌ارزش، از خودمان باید آغاز کنیم و سپس به دیگران بپردازیم.
والسلام
