علوم انسانی بخش بزرگی از جامعه دانشگاهی و آموزش عالی ایران است. آنچه اقتدارگرایان از علوم انسانی میخوانند یک علوم انسانی ساکت است. علوم انسانی که نتواند راه را نشان دهد و کمک کننده باشد. تصور میکنم این اقتدارگرایی که طی سالهای اخیرعرصه علوم انسانی را محدود کرده اکنون حتی نمیتواند تحمل کند یک خانه کوچک به نام اندیشمندان علوم انسانی در این قلمرو مستعمراتی فعالیت کند.
علوم انسانی بخش بزرگی از جامعه دانشگاهی و آموزش عالی ایران است. آنچه اقتدارگرایان از علوم انسانی میخوانند یک علوم انسانی ساکت است. علوم انسانی که نتواند راه را نشان دهد و کمک کننده باشد. تصور میکنم این اقتدارگرایی که طی سالهای اخیرعرصه علوم انسانی را محدود کرده اکنون حتی نمیتواند تحمل کند یک خانه کوچک به نام اندیشمندان علوم انسانی در این قلمرو مستعمراتی فعالیت کند، خانه ای که برای انواع دیدگاه ها درعلوم انسانی برنامه داشت. دیگر باید از علوم انسانی به عنوان علوم انسانی تسخیر شده صحبت کنیم که درد بزرگی است.
سوال من این است اقتدارگرایانی که یک خانه کوچک اندیشمندان را هم تحمل نمیکند، می خواهند با علوم انسانی خانه به دوش در یک جامعه تحصیلکرده چه کنند؟
