تیم ملی فوتبال ایران در آستانه آغاز جام جهانی به امید، انگیزه و حمایت نیاز دارد؛ حمایتی که نه با ساختن جوک و نه با مسخره کردن حاصل می شود. بازیکنان ایران باید به معنای واقعی حضور تمام ایرانی ها را در کنارشان حس کنند.
به گزارش سرویس ورزشی جی پلاس، تیم ملی فوتبال ایران جواز پنجمین حضورش در جام جهانی را راحت تر از چهار دوره قبل کسب کرد. تیم ایران با کارلوس کی روش به راحتی راهی جام جهانی شد؛ به قدری آسان که شاید خود کادرفنی و بازیکنان هم چنین فکری نمی کردند. هرچند کارشناسان می دانند که بازی های حساب شده بازیکنان ایران، باعث شد که این صعود راحت به نظر برسد.
بعد از کسب جواز حضور در جام جهانی همه اعتقاد داشتند دیگر این بار نوبت به صعود از دور گروهی جام است اما بعد از قرعه کشی و مشخص شدن حریفان ایران، به یکباره همه گفتند بهتر است به فکر بازی خوب در روسیه باشیم؛ چرا که صعود از گروهی با حضور اسپانیا و پرتغال بسیار سخت است.
از همان زمان قرعه کشی رقابت ها، شوخی های طعنه آمیز که گهگاه رنگ و بوی توهین و ناامیدی به خود می گرفت، شروع شد. مقایسه دروازه بان تیم ملی با دیگر دروازه بان ها؛ تعداد گل هایی که ایران در جام جهانی دریافت می کند؛ وضعیت خط دفاعی ایران؛ پیراهن تیم؛ ترکیب نهایی و شاید ده ها موضوع دیگر از سوی مردم مورد تمسخر واقع شد!
این روزها که شمارش معکوس برای شروع جام جهانی آغاز شده است، هنوز هم این صحبت ها ادامه دارد. این در حالی است که تمام کشورهای حاضر در جام جهانی خود را برای حضور تیم ملی کشورشان در این رقابت مهم آماده می کنند و تمام تلاش شان این است که روحیه لازم را به تیم خود منتقل کنند؛ اما در ایران اگر نگوییم همه، اکثر هواداران منتظرند تا تیم ملی به بدترین شکل از جام کنار برود!
تمام مردم، مسئولان، رسانه ها و هر ایرانی دیگر دوست دارد تیم ملی کشورش در مهم ترین تورنمنت جهانی فوتبال درخشان ظاهر شود اما مشخص نیست که چرا همه دوست دارند قبل از زدن سوت مسابقه ها ایران را بازنده بدانند؟!
این همان تیمی است که با صعودش به جام جهانی خیابان ها شلوغ شد؛ صفحات مجازی پر از ابراز احساسات به این تیم شد؛ کی روش محبوب ترین چهره شد و لقب های زیادی به او دادند و در میان تمامی دغدغه ها و مشکلات معیشتی مردم، همه برای رسیدن خرداد 97 روزشماری می کردند.
بعد از صعود تیم ملی تا مدت ها احساس غرور مردم از ایرانی بودن، پررنگ تر از قبل بود و تمجید سایت های خارجی از ایران، دست به دست می چرخید و همه به خود می بالیدند. اما حال چه شده است؟ آیا تیم ملی تغییر کرده است؟!
این ناملایمتی ها از سوی مسئولان باشگاه ها نیز دیده می شود. آیا اهمیتی دارد بازیکنی که در دیدار دوستانه اشتباه کرده، استقلالی است یا پرسپولیسی؟ در این برهه زمان چه فرقی دارد چند سرخ پوش و چند آبی پوش در تیم ملی حضور دارند؟ آیا تیم ملی فراتر از رنگ ها نیست؟ مسخره کردن تیمی که به نام ما در جهان حاضر است، کار غیرعقلانی به نظر می رسد؟! قطعا در هیچ کجای دنیا این برخوردها با تیم ملی یک کشور صورت نمی گیرد.
اتفاقات عجیب و غیرقابل پیش بینی در فوتبال کم رخ نداده است. حال به این فکر کنیم که اگر ایران در جام جهانی به نتایجی برسد که کسی انتظارش را نداشت، از این اتفاق خوشحالی نمی شویم؟ آیا ما همان مردمی نیستیم که بعد از برد تیم ملی در جام جهانی به خیابان ها می ریزند و به شادمانی می پردازند؟ تک تک مردم آرزوی درخشش بازیکنان ایرانی را در جام جهانی دارند اما چرا هیچ کسی برای رسیدن به آن تلاش نمی کند؟ این فقط بازیکنان نیستند که باید برای رسیدن به این هدف تلاش کنند بلکه تمام مردم در هر زمینه ای که فعالیت می کنند باید از بازیکنانشان که نام سرباز ملی را روی آن می گذارند حمایت کنند. هیچ سربازی بدون پشتیبانی و حمایت نمی تواند در هیچ میدانی موفق باشد.
اگر شاگردان کی روش به عنوان تیم ملی ایران در جام جهانی حاضر هستند وظیفه همه این است که الان از این تیم حمایت کنند و اگر این اتفاق نیفتد، ایران در جام جهانی تیمی ندارد و هیچ کسی نمی تواند بابت موفقیت احتمالی تیم ملی در جام جهانی خوشحالی کند. تیم ملی فوتبال ایران تنها 11 بازیکن داخل زمین و نیمکت نشینان و کادرفنی نیستند. تیم ملی ایران، یک تیم 80 میلیونی است و آن ها باید در کنار هم باشند.
اکنون زمانی است که بازیکنان تیم فوتبال ایران باید به معنای واقعی حس کنند که بیش از 80 میلیون ایرانی کنارشان هستند و به عنوان "یک ملت با یک ضربان قلب" برای تمامی لحظات تلخ و شیرین در کنار هم می مانند.
تیم ملی ایران یعنی؛ اگر قرار است شکستی باشد، همه باهم ناراحت می شوند و اگر پیروزی در میدان به دست می آید، همه در کنار هم شادی می کنند.
