حرف های مقانلو درباره نتایج تیم ملی تکواندو در مسابقات جهانی

وی ادامه داد: از نتایج مسابقات جهانی باید متوجه شویم که تکواندو فقط متعلق به ایران نیست و کسب مدال کار راحتی نیست. همه کشورها در حال پیشرفت هستند و بسیار  منسجم و هدفمند  کار می‌کنند، اما متاسفانه در ایران این اهداف و کلمات کمرنگ شده است. در سالیان گذشته از سال 2014 هر موقع تکواندوی ایران مدالی را دریافت می‌کرد همه تصور می‌کردند که ما می رویم و مدالی را از روی طاقچه بر می داریم و می آوریم و موفقیت‌ها  را تنها به پای مسابقات لیگ و پتانسیل‌ بالای ایرانی‌ها در تکواندو می گذاشتند. من معتقدم پتانسیل‌ در همه  کشورها است اما تدبیر ما برای حمایت از این پتانسیل‌ بسیار مهم‌تر است.

مقانلو همچنین گفت: این اتفاقات و نتایجی که رخ داد به خاطر آقایانی بود که برای کسب منافع  شخصی از دو ماه قبل  المپیک ریو حاشیه هایی را به تیم‌ ‌ملی وارد کردند. این افراد از سادگی  کادرفنی و جوانی بازیکنان در  المپیک حداکثر بهره را بردند که باعث شد با نفوذی که داشتند انسجام تیمی را که در اوج بود را به هم بریزند و آن نتایج در  المپیک کسب شد. من نمی‌خواهم بحث  المپیک را پیش بکشم.  المپیک گذشت و این  المپیک‌ها و مسابقات جهانی پشت سر هم می آیند و می‌روند. مهم آن است که به فکر آینده باشیم تا ضربه ای به تکواندو وارد نشود. من حتی همان موقع که سرمربی تیم‌ ‌ملی بودم گفتم اگر هر زمان مشکل داشتم می روم و مسلما زمان همه چیز را معلوم خواهد کرد. به نظرم اگر این راه را که پیش گرفته‌ایم ادامه دهیم در ادامه دچار مشکل خواهیم شد.

سرمربی سابق تیم ملی ادامه داد: مهم‌ترین عامل که باعث می‌شود تکواندو به روزهای اوج خود بر گردد آن است که هر کسی حد و حدود خودش را بداند. اکنون وضع به گونه‌ای شده که حتی مربیان باشگاهی ما هم انتظار داشتند سرمربی تیم‌ ‌ملی شوند و تصور می‌کنند تیم حاضر و آماده برای کسب مدال است و این افراد می‌روند و نتیجه‌ می‌گیرند در حالی که اصلا این گونه نیست. اگر تدبیری اندیشیده نشود این روند مشکل‌ساز خواهد بود. هر کسی باید حد و اندازه خودش را بشناسد. مربیان ما باید بدانند مسئولیت پذیری بسیار سخت است و اگر اتفاقی رخ می‌دهد بایستی پاسخگو باشند. در زمان خود من، بردها را به خانواده تکواندو تقدیم می‌کردیم و هنگام شکست تمام مسئولیت‌ها را بر گردن می‌گرفتم زیرا باید یکسری حاشیه‌های پنهانی که وجود داشت را می‌دیدم. برای من مربیگری تیم ملی تجربه عجیبی بود که کسب کردم و حاشیه‌های پنهان را بعدا متوجه شدم.

مقانلو درباره افت ستاره‌ها و دلایل آن، گفت: در گذشته وقتی موفقیت‌های بزرگی کسب می‌شد کسی نمی‌آمد بگوید چرا و چگونه این افتخارات کسب شده است. از سال 2013 تا 2016 که من مسئولیت تیم ملی را بر عهده گرفتم همواره مدال‌های متعددی را کسب کردیم اما کسی یک بار هم نگفت که چگونه این تیم مدال می‌گیرد. همه می‌گفتند چون تیم خوبی داریم مدال کسب می‌کنیم و هیچگاه دنبال دلایل کسب موفقیت‌ها نگشتیم. حتی بعد از المپیک هم که شکست خوردیم اصلا دلایل ناکامی موشکافی نشد و فقط گفتند که شکست خوردیم. در مقابل افتخارات گذشته هم فراموش شد. مطمئن باشید منافع شخصی برای افرادی که در داخل و خارج هستند باعث شد تیم ملی در المپیک نتیجه نگیرد زیرا اگر ما مدال می‌گرفتیم این افراد حضورشان کم‌رنگ می‌شد. این افراد با برنامه‌ریزی‌هایشان تکواندوی ایران را منهدم کردند. من مطمئنم اینها هم‌اکنون بسیار خوشحالند اما از این افراد نخواهم گذشت. آنها تنها برای رسیدن به اهداف خود با احساسات مردم بازی کردند. به نظرم این کارها زیبا نیست. من که این افراد را نمی‌بخشم و وقتی چنین اتفاقاتی رخ می‌دهد آدم به فکر فرو می‌رود.  همین دوستی‌های خاله خرسی و اینکه پس از هر باخت و دیداری می‌گویند "ما گفتیم ... ما گفتیم ..." باعث می‌شود بازیکنان به توانمندی‌هایشان شک کنند و همین تردید دلیلی است که بازیکن نتواند به آن باورهایی که دارد دست پیدا کند.

سرمربی سابق تیم ملی تکواندو درباره آزادی عمل سرمربی و حضور دست‌های پشت پرده، گفت: این افرادی که من اشاره کردم آدم‌هایی از بیرون هستند یعنی یکسری در داخل و گروهی در خارج از ایران وجود دارند و نیازی هم نیست که من اسم این افراد را بگویم. آدم‌هایی که به ظاهر دلسوزند ولی در باطن تنها خودشان را می‌بینند و فقط می‌خواهند که باشند اما معتقدم دست سرمربی تیم ملی باز است. این مساله را در دیدارهای انتخابی هم دیدیم. خود سرمربی تصمیم می‌گیرد و در نهایت خود او هم باید پاسخگو باشد. درباره عملکرد تیم ملی هم معتقدم مهدی بی‌باک بایستی صحبت کند. به نظرم مصاحبه‌ای که قبل از اعزام مهدی بی‌باک به عنوان سرمربی انجام داد و اظهار کرد که با توجه به زمانی که داشتیم هیچ قولی نمی‌دهم خوب نبود و توقع داشتم که قبل از مسابقات چنین حرف‌هایی را نزند زیرا زمانی که یک مربی همچنین مصاحبه‌ای انجام می‌دهد در واقع تیر خلاص را به تیم خودش زده است. هنگامی که کسی مسئولیت تیم را می‌پذیرد باید زمان تحت اختیار را ببنید نه اینکه چند روز مانده به مسابقات چنین حرف‌هایی را بزند. این صحبت‌ها از سوی سرمربی یعنی آنکه من به تیمم ایمان ندارم. پس از آن مصاحبه در مصاحبه دیگر بی‌باک عنوان کرد که من به تیمم ایمان دارم در حالیکه دیگر کار تمام شده بود زیرا این صحبت‌ها تفکر مثبتی به تیم ملی وارد نمی‌کرد و در مقابل تاثیر منفی بر روی بازیکنان گذاشت و این فرصت را به آن افراد داد تا بتوانند از این حرف‌ها سوء استفاده کنند. معتقدم موقعیت مربی با سرمربی خیلی متفاوت است. سرمربی بایستی فکورانه‌تر عمل کند زیرا کوچک‌ترین اشتباه بزرگ‌ترین شکاف را ایجاد می‌کند.

این کارشناس تکواندو درباره نوع تمرینات، بدنسازی و برپایی اردوهای مشترک، گفت: من داخل اردوها نبودم و به همین دلیل نمی‌توانم راجع به نوع تمرینات و وضعیت بدنسازی نظر بدهم. به نظرم افت بدنی در بازی‌ها تنها به بدنسازی مربوط نیست و به شرایط بستگی دارد. استرس زیاد در برخی دیدارها باعث می‌شود که عملکرد و توانایی‌هایی بازیکن کاهش یابد و در واقع بار روانی در فعالیت‌ها و مهارت‌های بازیکنان تاثیرگذارا ست. درباره برپایی اردوهای مشترک هم باید بگویم که بازیکنان ما تجربه کافی را در اختیار دارند. زمانی که من به عنوان سرمربی تیم را به خارج از کشور برای برپایی اردو می‌فرستادم همه انتقاد می‌کردند که چرا نباید در ایران اردو بزنیم. اعتقادها بر این بود که لیگ ایران بهترین لیگ دنیاست و همین جا بهترین مکان برای تمرین است. در هفته‌های اخیر مصاحبه‌ای را دیدم که شخصی می‌گفت ایران پر از قهرمانان و معدن تکواندو است. به نظرم این صحبت‌ها به تفکرات پوچ چنین افرادی بر می‌گردد. با عرض معذرت باید بگویم که تفکرات برخی قهرمانان ما به اندازه مدال‌هایشان رشد نکرده است. امیدوارم خداوند به اندازه مدالی که قهرمانی کسب می‌کند نگرش‌ها و تفکرات او را نیز بزرگ کند. نباید احساسی صحبت کرد و باید همواره منطقی بود. از سال 2013 بارها گفته‌ام که تمام دنیا در حال پیشرفت است و متاسفانه آقایانی که بیرون از ایران نرفته بودند تصور می‌کردند که برای بازارگرمی چنین حرف‌هایی را می‌زنم. در مسابقات جهانی همه قهرمانان می آیند. این مسابقات برای افزایش امتیازات است و تکواندوکاران با تمام توان برای بهتر شدن رنکینگ به مبارزه می‌پردازند.

او در مورد کمرنگ شدن مسابقات انتخابی برای تشکیل تیم ملی گفت: من اعتقاد دارم که باید دیدارهای انتخابی همچون گذشته شفاف و در حضور رسانه‌ها برگزار شود و عناوین و نام‌ها را فراموش کنیم. چشمه جاری تکواندو در غیر این صورت می‌خشکد. برگزاری دیدارهای انتخابی از یک سو انگیزه جوانان را افزایش می‌دهد و از سویی باعث می‌شود قهرمانان بی‌انگیزه نشوند و برای بهترین ماندن همواره تلاش کنند.

مقانلو درباره کسب دو مدال نقره و یک برنز و عنوان سومی تیم مردان ایران در جهان و افت محسوس نسبت به دوره گذشته، گفت: شاید عملکرد سه سال گذشته باعث شده بود انتظارات از تکواندو بالا رود. آقایانی که بیرون بودند آنگونه برای مردم تجسم می‌کردند که مدال‌ها به راحتی کسب می‌شود و ما فقط می‌رویم که مدال‌ها را بیاوریم. اگر غفلت کنیم نتایج بدتر از این هم خواهد شد. باید دیدمان را عوض کنیم و نباید تصور کنیم که تکواندو اسب زین شده‌ای است و به راحتی قهرمان می‌شویم. باید به مربیانی که برای تیم ملی زحمت می‌کشند ارزش دهیم و نباید تصور کنیم که همه چیز بستگی به بازیکن دارد. باید ببینیم داشته‌هایمان چه چیزی است. نباید اجازه داد افراد خط گرفته در مورد ورزش تکواندو صحبت کنند.

بهترین مربی سال 2015 جهان در ادامه گفت: برای پیشرفت دوباره تیم ملی تکواندو در وهله اول بایستی دوباره فرهنگ‌سازی صورت گیرد. در سال 2016 ما اخلاق را در تکواندو باختیم. شکست‌ها رخ می‌دهند ولی نباید باعث شوند که اخلاق را زیر پا بگذاریم. حتی در دوره سرمربیگریم به خود من نتوانستند نفوذ کنند و متاسفانه به مجموعه فنی جوان آن موقع رخنه کردند و آن اتفاقات افتاد. مگر می‌شود تیمی که سه سال در اوج بود به یک باره در المپیک این نتایج ضعیف را کسب کند. همین آدم‌های منفعت‌طلب کاری کردند که بازیکنان ما به توانمندی‌های خود شک کنند. الان هم همان افراد باید پاسخگو باشند.

مقانلو درباره مدال طلای میلاد بیگی تکواندوکار ایرانی تیم آذربایجان در مسابقات جهانی و احتمال بازی کردن برخی دیگر از ورزشکاران ایران برای کشورهای دیگر، گفت: زندگی هر فردی دست خود اوست. متاسفانه برای مردم مسائل را خوب تفسیر نمی‌کنیم. فرار مغزها به دلیل شرایط است ولی برای تکواندو که انتخابی وجود دارد چنین چیزی صدق نمی‌کند. وقتی میلاد بیگی در دیدار انتخابی به مهدی خدابخشی باخت من به او گفتم که بماند ولی بیگی پاسخ داد که من آسیب دیده‌ام و برای ادامه تحصیلات می‌خواهم بروم. آیا باید این را تقصیر کسی انداخت؟