دستمزدهای نجومی برخی ورزشکاران در کشور چالشی است که در چند سال اخیر به یکی از معضلات اصلی ورزش کشور تبدیل شده است.
به گزارش جی پلاس، سال ۱۳۸۰ بود که رئیس وقت فدراسیون فوتبال برای رشد و شکوفایی هر بیشتر فوتبال اعلام کرد که برای حرفه‌ای شدن این رشته ورزشی از این به بعد لیگ فوتبال به صورت حرفه‌ای برگزار می‌شود.
برگزاری مسابقات فوتبال به صورت حرفه‌ای و هماهنگ با قوانین و مقررات جهانی مستلزم امکانات و زیر ساخت‌های مناسب بود که متاسفانه با گذشت ۱۶ سال از حرفه‌ای شدن لیگ برتر هنوز زیرساخت‌های لازم برای برگزاری و یا حتی باشگاه داری حرفه‌ای در ورزش کشور تامین نشده است.
اما نکته جالب و حائز اهمیت در زمینه حرفه‌ای شدن فوتبال، قراردادهای بازیکنان بود. قراردادهایی تا قبل از آن نهایتا ۱۰ میلیون تومان بود به یکباره با ارقام چند صد میلیون تومان جای خود را عوض کردند.
بازیکنان هم برای این افزایش دستمزد دلایل خود را داشتند و اعلام کردند که لیگ حرفه‌ای، بازیکن با قرارداد حرفه‌ای نیاز دارد.
مشکل اصلی که این افزایش مبلغ قرارداد‌ها بوجود آورد این بود که هیچ تناسبی با رتبه ما در رده بندی جهانی نداشت و نهایت هدف فوتبالیست‌های ما حضور در تیم ملی و صعود به جام جهانی بود.
از زمان اعلام حرفه‌ای بودن فوتبال در ایران، تیم ملی و باشگاه‌های ما هیچ مقامی در خور نام کشورمان کسب نکرده اند و این سرآغاز تناقضی آشکار میان فوتبال و رشته‌های مدال آور شد.
پرداخت مبالغ هنگفت به بازیکنان فوتبالی که از لحاظ فنی در حد ضعیف‌ترین بازیکن لیگ‌های اروپایی هم نیستند درست در زمانی صورت می‌گیرد که دیگر رشته‌های ورزشی کشور با وجود ظرفیت‌های فراوان و پتانسیل‌های قوی فردی برای حضور در رقابت ها، به سبب نبود امکانات مالی از پیشرفت‌های چشم گیر و حضوری پر رنگ در رقابت‌ها باز می‌مانند.
نبود سازوکاری مشخص در تعیین دستمزد‌ها و تفاوت فاحش آن با مبالغ قرارداد دیگر ورزشکاران امری نیست که بتوان به سادگی از کنار آن گذشت.
امروزه خبرهایی رسمی و غیر رسمی به گوش می‌رسد که فوتبالیست نه چندان مطرح با قراردادی به مبلغ یک میلیارد با تیمی قرارداد بسته است و در جایی دیگر گفته می‌شود که ستاره لیگ برتر کشورمان با قراردادی چند میلیاردی به باشگاهی منتقل شده است.
البته گفتنی است که مبلغ قرارداد فوتبالیست‌ها در همه جای دنیا بالاست، اما در کشورهای پیشرفته مسئولان ورزشی برای سایر رشته‌های ورزشی مخصوصا مدال آور بودجه خاصی در نظر می‌گیرند تا به پیشرفت ورزش کمک کنند و ورزشکار احساس بدی نسبت به ورزش و سایر رشته‌ها پیدا نکند.
متاسفانه در ورزش کشور ما برعکس عمل می‌شود و رشته هایی که مدال آور هستند و برای ما افتخار آفرینی می‌کنند مظلوم واقع شدند.
در ادامه به نمونه هایی از این رشته‌های ورزشی می‌پردازیم:
کشتی ورزش اول ایران است و شاید به توان به جرات گفت بیشترین افتخار آفرینی را کشتی گیران برای کشورمان به ارمغان آورده اند، اما در بهترین حالت ممکن قهرمان ملی پوش کشورمان با تیم باشگاهی خود قراردادی حدود ۷۰ الی ۸۰ میلیون تومان امضا می‌کند.
ژیمناستیک رشته‌ای است که لیگی ندارد و ملی پوشان بدون قرارداد و دریافت پول در مسابقات بین المللی شرکت می‌کنند.
دوچرخه سواری هم مانند سایر رشته وضعیت جالبی ندارد و در بهترین حالت ملی پوشان مردان ۱۵ الی ۲۰ میلیون تومان دریافت می‌کنند و بانوان برای یک فصل حضور در لیگ برتر حدود ۵ میلیون تومان دریافتی دارند.
محمد ابوحیدری سرمربی تیم ملی دوچرخه سواری سرعت کشورمان در واکنش به کمبود امکانات در این رشته ورزشی گفته است که می‌شود با قرارداد یک فوتبالیست نه چندان مطرح، بهترین پیست دوچرخه سواری را برای رکابزنان ساخت.
جودو یکی از رشته‌های مدال آور برای ورزش کشورمان است. اما جالب است بدانید بهترین جودوکاران ملی پوش ما قراردادی در حدود ۳۰ میلیون تومان دارند و نسبت به فوتبالیست‌ها اعتراض کمتری می‌کنند.
دوومیدانی رشته پایه است و به ورزش مادر مشهور است. ورزشکاران این رشته در بهترین حالت ممکن با تیم باشگاهی خود قراردادهایی حدود ۱۰ میلیون تومان امضا می‌کنند.
تنیس روی میز را با نام برادران عالمیان می‌شناسیم. در این چند سال اخیر پینگ پنگ بازان کشورمان توانسته اند در رنکینگ جهانی شرایط خود را بهبود ببخشند و در مقابل حریفان نامی خود حرفی برای گفتن داشته باشند. پینگ پنگ بازان کشورمان قراردادی حدود ۶۰ میلیون تومان با تیم باشگاهی خود دارند.
وزنه برداران کشورمان همیشه پای ثابت کسب مدال هستند، اما قرارداد آنها در بهترین حالت حدود ۷۰ میلیون تومان است.
ورزشکاران ماده‌های مختلف رشته‌های تیراندازی وضعیت جالب تری نسب به سایر رشته‌های ورزشی دارند و به غیر از مبلغ کم قرارداد با مشکل تامین "تیر" تفنگ هم مواجه هستند.
خالی از لطف نیست که بدانید چند سال پیش زمانی که ورزشکاران کشورمان در المپیک لندن افتخار آفرینی می‌کردند، برای پرداخت پاداش آنها، مسئولان وقت ورزش از نهادهای دیگر کمک خوستند.
گفتنی است که ارقام قراردادهای ذکر شده در این گزارش مختص قهرمانان و ملی پوشان ورزش کشورمان است و سایر ورزشکاران ممکن است رقم هایی به مراتب کمتر از مبالغ گفته شده دریافت کنند.
