ستار همدانی: در استقلال هیچکس سر جای خودش نیست

در اصفهان همه چیز خوب بود به جز زمین
بازی تیم های ذوب آهن و تراکتورسازی یکی از بهترین بازی‌هایی بود که در این فصل دیدم. دو تیم فوق العاده بودند. تلفیقی از تکنیک، تاکتیک، سرعت و هر آنچه که یک فوتبال زیبا نیاز دارد. چقدر خوب شد که این دیدار در وقت معمول مساوی شد تا تماشاگران ۱۲۰ دقیقه از این فوتبال زیبا لذت ببرند.

اگر به من بگویند تنها نقطه ضعف این بازی چه بود می‌گویم «زمین مسابقه». کیفیت چمن ورزشگاه فوق العاده بد بود و به جرات می‌گویم این بازی اگر مثلا در ورزشگاه نقش جهان بود به مراتب زیباتر از این می شد. این بازی زیبا در نهایت پر گل هم شد. درست مثل همه بازی‌های دیگری که پای یکی از این دو تیم در میان بود.

«تبریزی» معادلات بازی را به هم زد
تبریزی با دریافت کارت قرمز از داور معادلات بازی را بر هم زد. هم برای ذوب آهن و هم برای تراکتورسازی. ذوبی ها برنامه‌های خاصی برای ضد حملات تدارک دیده بودند و اساس کار این تیم در ضد حملات هم همین مرتضی تبریزی است.

او یک اخطاره بود و عصبی شده بود. شاید بهتر بود قبل از اخراج شدن او را تعویض می‌کردند و یا لااقل به نحوی با او صحبت می‌کردند تا بر اعصابش مسلط شود. در نظر داشته باشید تراکتور تیم بزرگیست و مملو از بازیکنان و مربیان با هوش و توانمند که به راحتی از کنار این اشتباه ذوبی ها نمی‌گذرند.

کادر فنی تراکتورسازی بسیار با تجربه تر از کادر فنی ذوب آهن بودند و تجربه آنها در این بازی خارج از خانه حسابی به کار این تیم آمد.

دوست دارم تراکتورسازی قهرمان جام حذفی شود
در هر صورت پیروزی تیم تراکتورسازی که تیم شهر من است را به همه آذری ها تبریک می‌گویم و آرزو می‌کنم که این جام (جام حذفی) با قهرمانی تیم تراکتورسازی به اتمام برسد.این تیم مسیر نسبتا دشوار تری را نسبت به دیگر رقبا طی کرد تا به فینال جام حذفی برسد و واقعا امیدوارم قهرمان شود.

کرار به این همه دردسرش نمی ارزد
در باره جاسم کرار، بازیکنی که دوباره حاشیه ساز شد باید بگویم او به لحاظ تکنیکی یکی از بهترین های آسیا است. اما او بیش از حد عصبی است و از نظر انضباطی سطح بسیار پایینی دارد. این بار اولی نبوده که کرار عصبی شده، اخراج شده و تیمش را به طور کلی وارد حاشیه کرده است. بعید به نظر می رسد بار آخرش هم باشد.

او هر اندازه که بازیکنی به لحاظ کیفی و فنی بزرگ است، به لحاظ اخلاقی و حاشیه‌ای در سطح پایین است و به نظر من یک بازیکن هرچقدر هم که بزرگ باشد به این همه دردسری که دارد نمی‌ارزد.

منصوریان فشار روی خودش را زیاد کرد
استقلال در این فصل هفتاد درصد شاکله و ساختارش را دستخوش تغییرات کرد. این تغییرات از هیات مدیره و مدیریت آغاز شد و به کادر فنی رسید و به تیم داخل زمین و ماساژور و تدارکات رسید. به طور طبیعی از تیمی با این شرایط نمی‌توان انتظار قهرمانی داشت. استقلال باید یان فصل را تنها بگذارد برای ایجاد زیرساخت به منظور نتیجه گیری در سالهای بعدی.

اگر الان انتظارها از استقلال بالا است، دلیلش اشتباه استراتژیک منصوریان در ابتدای فصل بود. او با مصاحبه‌های پیش از فصلش انتظار را از این تیم بالا برد و باعث شد خودش و تیمش تحت فشار قرار بگیرند. در حالی که می‌توانست با صحبت‌های منطقی به جای صحبت‌های احساسی، این فشار روانی را از روی خودش کم کند.

 این درست که استقلال تیم بزرگی است و همیشه و در همه حال از این تیم انتظار قهرمانی می‌رود، ولی کجای تیمی را سراغ دارید که هر سال قهرمان شده باشد؟

 برنامه ای از استقلال ندیدیم
استقلال لیگ را خوب شروع نکرد. این تیم سردرگم و بی‌برنامه بازی می‌کرد و اغلب بازی‌های این تیم به نوعی بود که مردم از تماشای آن لذت نمی‌بردند. اما شرایط تیم بعد از دربی تغییر کرد و قدری بهتر شد. چند پیروزی خوب تیم را به مسیر بازگرداند. اما در مجموع به جز آخرین بازی استقلال در نیم فصل اول، سایر بازی های این تیم در نیم فصل چنگی به دل نزد.

استقلال در اصفهان دوباره متولد شد
وقتی استقلال بعد از بازی با نفت به خود آمد، با خود درونش جنگید و خودش را از نو ساخت، دوباره متولد شد و جان تازه‌ای گرفت. استقلال با خودش چلنج کرد تا در اصفهان یک استقلال تازه ببینیم و از آن لذت ببریم.

منصوریان بهترین تصمیم دوران ورزشی‌اش را در اصفهان گرفت. شاید این تصمیم را دیر گرفت و زودتر از این می‌توانست به جوانانش اعتماد کند و به این باور برسد که در زمین مسابقه اسم‌ها راه نمی‌روند و رقم قراردادها سرنوشت تیم‌ها را تعیین نمی‌کنند. اما همین که خودش به این باور رسید خیلی خوب است.

همه از نمایش زیبای این تیم در اصفهان لذت بردند. سید حسین حسینی در درون دروازه به یک شکل، مجید حسینی در دفاع میانی، زکی پور در دفاع چپ، حقدوست در هافبک چپ، اسماعیلی در وسط زمین و ستاره این روزهای استقلال بهنام برزای که با آن گل حیاتی‌اش به داد هم رسید.

 نیم فصل، بهترین فرصت
البته قطعا استقلال هنوز مشکلات زیادی دارد. مشکلاتی که شخص سرمربی بهتر از ما و هر شخص دیگری به آن واقف است. تعطیلات نیم فصل بهترین فرصت برای منصوریان است که این مشکلات را از بین ببرد و تیمش را یکدست کند. هنوز هم می‌گویم از استقلال برای این فصل انتظار قهرمانی نداریم، اما انتظار بهبود کیفیت و بهتر شدن را داریم و این را از منصوریان مطالبه می‌کنیم.

استقلال بی در و پیکر است
البته مشکلات استقلال تنها مختص به داخل زمین نیست. این تیم مشکلات دیگری هم دارد که مربوط به خارج از زمین مسابقه می‌شود. مشکلاتی که باعث می‌شود من بگویم باشگاه استقلال ولنگ و باز و بی در و پیکر است.

در این باشگاه شرح وظایف مشخص نیست و هیچ کس سر جای خودش قرار نگرفته است. کمتر کسی هست که در چارچوب وظایف تعریف شده خودش گام بر می‌دارد. مثلا اعضای هیات مدیره مصاحبه فنی می‌کنند و بازیکن در نقل و انتقالات دخالت می‌کند و رفتاری از این قبیل که تا دلتان بخواهد وجود دارد.

منصوریان برای آنکه موفق شود باید جلوی این هرج و مرج را بگیرد. البته او به تنهایی نمی‌تواند در این راه گام بردارد و مدیریت باشگاه هم باید منصوریان همسو باشد و از او پشتیبانی نماید. باید حاشیه‌های باشگاه استقلال به طور کامل جمع شود.

 یکسری هم هستند که از برخی رفتارهای منصوریان سوء استفاده کردند و حالا که سرمربی استقلال قصد محدود کردن آنها در چارچوب وظایف شان را دارد، ادامه آن رفتارها را جزو مطالبات خود می دانند.

مصاحبه بلای جان استقلال
در این باشگاه بیش از حد مصاحبه و اظهار نظر انجام می‌شود. باشگاه باید جلوی این مصاحبه‌ها را بگیرد و آنها را کانالیزه نماید. این مصاحبه‌ها بلای جان استقلال خواهد شد. مصاحبه‌های زیاد باعث می‌شود حاشیه جای تمرکز را بگیرد. هرچه حاشیه ها بیشتر شود تمرکز ها کمتر می‌شود.

اگر تمرکز رحمتی روی دروازه بانی‌اش بود شرایط استقلال بهتر از این می‌شد
شکست استقلال مقابل نفت باعث شد یکسری مشکلات پنهان این تیم عیان شود و باب یکسری حاشیه‌های جدید باز شود. از جمله دلخوری منصوریان از رحمتی که در نهایت منجر به نیمکت نشینی کاپیتان استقلال در اصفهان شد.

معتقدم رحمتی از جمله بهترین دروازه‌بانان یک دهه اخیر فوتبال ایران است. اما چه می‌شود که همین بهترین دروازه بان، بد گل می‌خورد و زیاد گل می‌خورد. به نظر من اصلی ترین دلیلش این است که  تمرکز رحمتی از مسائل فنی کم شده.  چون او هم مثل خیلیهای دیگر در این باشگاه از شرح وظایف خود عبور کرده بود و از چارچوب وظایف سازمانی اش عدول کرده بود. اگر رحمتی همه تمرکزش را روی مسائل فنی می‌گذاشت هم حاشیه‌های استقلال کمتر می‌شد و این تیم بهتر نتیجه می‌گرفت و هم خود رحمتی در شرایط روحی و جایگاهی بهتری قرار داشت.

منصوریان باید پای حرف و اعتقادش بایستد
به هرحال منصوریان به مرحله تصمیم گیری رسیده و گویا تصمیماتی هم گرفته. او باید پای اعتقاد و تصمیمش بایستد. همانطور که در اصفهان یک تصمیم گرفت و پای تصمیمش ایستاد و نتیجه آن را هم گرفت.

ما نمی‌دانیم منصوریان برای نیم فصل دوم چه برنامه‌هایی دارد و چه تصمیماتی گرفته است، اما همانطور که گفتم باید پای تصمیماتش بایستد و مدیریت باشگاه نیز باید پای منصوریان و اعتقادات او بایستد.

باز هم تکرار و تاکید می‌کنم که از استقلال در این فصل انتظار قهرمانی نداریم. این تیم باید در این فصل زیرساخت موفقیت در فصول آینده را ایجاد کند. اما در عین حال انتظار بهتر شدن را داریم.