ورزشکاران در بازی های ۲۰۲۴ پاریس بار دیگر با احترام به حریف و جوانمردی روح المپیک را نشان دادند.
ورزشی جماران، فرشته مقدم: در بازی های المپیک تنها عملکرد ورزشکاران و افتخارآفرینی شان اهمیت ندارد. رفتار آن ها در طول بازی ها بیش از همه مورد توجه است و کوچکترین حرکتی از نگاه رسانه ها دور نخواهد ماند. در پاریس ۲۰۲۴ هم برخی از ورزشکاران روح المپیک را به همگان نشان دادند و احترام و جوانمردی را فراموش نکردند. آن ها به تحسین حریفشان پرداختند، هنگام آسیب دیدگی رقیب خود به کمکش شتافتند و در واکنش به ناکامی رقیبشان به آن ها دلداری دادند.
یکی از برجسته ترین لحظات المپیک ۲۰۲۴ پاریس رکوردشکنی موندو دوپلانتیس بود. پرنده سوئدی پس از این که مدال طلایش در پرش با نیزه قطعی شد می خواست از فرصت های باقی مانده برای شکستن رکورد جهان که به خودش تعلق داشت استفاده کند. ۱۰۰ هزار تماشاگر ورزشگاه استادو فرانس به تشویق او پرداختند. در این میان رقیبانش نیز به شدت او را تشویق می کردند تا او بتواند به هدفش برسد. سم کندریکس بیش از همه مشتاق بود تا این اتفاق بیفتد. او از دیگر فینالیست های پرش با نیزه می خواست که هنگام پرش، دوپلانتیس را تشویق کنند. در پرش آخر دیگر رقیبان پرنده سوئدی بلند شدند و تشویقش کردند. در نهایت دوپلانتیس توانست ۶.۲۵ متر پرواز کند و همه را به وجد آورد.
دیگر لحظه تاریخی بازی های پاریس در ژیمناستیک زنان رخ داد. ربکا آندراده برزیلی در حرکات زمینی توانست از سیمون بایلز، فوق ستاره ژیمناستیک جهان پیشی بگیرد و مدال طلا را از آن خود کند. برای اولین بار بود که در حرکات زمینی یک نفر از ژیمناستیک آمریکایی بیشتر امتیاز می گرفت. بایلز دوم شد و جردن چایلز به مدال برنز دست یافت. روی سکو هنگام اهدای مدال دو ژیمناستیک آمریکایی به جای اینکه روبرو بایستند به سمت آندراده برگشتند، نشستند و به او به نشانه این که قهرمان است اشاره کردند و آن لحظه به یک عکس تاریخی تبدیل شد. بایلز با این کار می خواست به ورزشکاران جوانتر نشان دهد که احترام به حریف مهم است. درست است که این عکس یک هفته بعد از ارزش افتاد چون مدال طلای چایلز پس گرفته شد و به آنا باربوسا داده شد اما رفتار بایلز نشان داد که تنها رقابت اهمیت ندارد و احترام به حریف بالاتر از همه چیز است.
تامیرس فروسارد دیگر ورزشکاری بود که یکی از لحظات به یادماندنی المپیک ۲۰۲۴ را رقم زد. تیم هندبال زنان برزیل در مرحله یک چهارم نهایی برابر آنگولا قرار گرفت. در جریان بازی آلبرتینا کاسوما پس از باز کردن دروازه برزیل دچار آسیب دیدگی شد و روی زمین افتاد. پزشک تیم آنگولا و دروازه‌بان تیم برزیل سعی کردند او را از روی زمین بلند کنند اما نتوانستند. فروسارد، بازیکن برزیل به سمت کاسوما رفت و رقیبش را بلند کرد و به نیمکت برد. فروسارد مورد تحسین ۵۸۰۰ تماشاگر حاضر در سالن قرار گرفت. او درباره این اتفاق گفت: "آسیب دیدگی در نزدیکی من اتفاق افتاد. ابتدا به بازی کردنم ادامه دادم چون فکر نمی کردم چیز مهمی باشد. او را روی زمین دیدم و متوجه شدم نمی تواند بلند شود چون خیلی عجیب است روی زمین بیفتید و نتوانید برخیزید."
در مرحله مقدماتی پرش ارتفاع عیسی بارشیم، قهرمان جهان و المپیک هنگام پرش دچار آسیب دیدگی شد. او پس از فرود ناموفق روی زمین نشست و پایش را گرفت. نخستین کسی که به سرعت خودش را به پرنده قطری رساند جانمارکو تامبری بود. او می خواست بداند وضعیت حریفش چگونه است و نگرانش بود. سپس دکتر بارشیم آمد و پای پرنده قطری را بررسی کرد. درست است که در بازی های پاریس تامبری نتوانست موفق به کسب مدال شود اما دوباره یک لحظه زیبا را در المپیک رقم زد. تامبری و بارشیم در المپیک ۲۰۲۰ توکیو برای کسب مدال طلا رقابت نزدیکی داشتند و زمانی که داور به دو ورزشکار اعلام کرد می توانند طلای خود را تقسیم کنند و بارشیم آن را قبول کرد شادی تامبری دیدنی بود و به یکی از به یادماندنی ترین لحظات تاریخ المپیک تبدیل شد.
در جریان بازی ها ویدئویی در شبکه های اجتماعی منتشر شد و سر و صدای زیادی به پا کرد. شالون اولسن و الی بلک، دو ژیمناست کانادایی در حال دلداری دادن ملانی دو سانتوس فرانسوی بودند. دو سانتوس نتوانسته بود به فینال ژیمناستیک زنان راه پیدا کند و به همین خاطر خیلی ناراحت بود. اولسن و بلک نزد رقیبشان رفتند و او را دلداری دادند و بغل کردند. این تصاویر نشان داد روح المپیک همچنان زنده است و نسل جدید سعی می کنند آن را در بالاترین سطح ممکن حفظ کنند.
پیروزی نواک جوکوویچ در فینال تنیس مردان برابر کارلوس آلکاراس یکی دیگر از لحظات برجسته بازی های پاریس بود. تنیسور صربستانی که سال ها منتظر کسب چنین افتخاری بود پس از پایان مسابقه سرش را روی زمین گذاشت و گریه کرد. او به شدت خوشحال بود چون بالاخره به خواسته اش رسیده بود. کارنامه پرافتخار جوکوویچ تنها این عنوان را کم داشت. دولت صربستان به خاطر این موفقیت جایزه ۲۰۰ هزار دلاری به اسطوره کشورش هدیه داد. با این حال نوله آن را قبول نکرد و اعلام کرد این جایزه را به سازمان های خیریه مختلفی اهدا کنند تا صرف پروژه های اجتماعی شود. برنده ۲۴ گرند اسلم گفت: " هیچ چیز نمی توانست در ورزش حرفه ای برای من بالاتر از بودن در آن زمین با پرچم برافراشته صربستان و خواندن سرود ملی کشورم با طلایی روی گردنم باشد. آن بهترین موفقیت ورزشی ام بود." شادی نوله و این اظهارات نشان داد که طلای المپیک از تمام عناوین ارزشمند تر است.
