جنجال‌های جهان ورزش| خطرناک ترین رشته های دنیا

جی پلاس، فرشته مقدم: ورزشکاران تنها برای شرکت در مسابقات و کسب عناوین ورزش نمی کنند. برای برخی از آن ها ماجراجویی و ریسک بالا اهمیت بیشتری دارد و به همین خاطر به رشته هایی می پردازند که چنین ویژگی هایی داشته باشند. این فعالیت ها که در شرایط دشوار انجام می شوند و نیاز به آمادگی جسمانی بالا دارند ورزش های خطرناک نامیده می شوند. در این رشته های سخت خطر مرگ و آسیب دیدگی های شدید زیاد است. ورزشکار باید از آمادگی کاملی برخوردار باشد تا دچار حادثه نشود. البته ممکن است اتفاق های بیرونی عامل مصدومیت و از دست دادن جان شود. 

بیس جامپینگ (پرش آزاد)

این فعالیت یکی از خطرناک ترین ورزش های دنیا به حساب می آید. ورزشکار باید لباس مخصوصی که به شکل پرنده است را بر تن کند و تنها می تواند یک چتر نجات داشته باشد. این لباس اجازه می دهد مانند یک پرنده بر فراز چشم انداز های فوق العاده پرواز کند. کسانی که عاشق طبیعت و ریسک هستند از انجام آن لذت می برند‌. از هر ۲۳۰۰ پرش یک نفر ممکن است جان خود را از دست بدهد. 

صخره نوردی بدون طناب 

رشته صخره نوردی نیاز به قدرت جسمانی بالایی دارد تا ورزشکار بتواند بدنش را نزدیک دیواره ای که از آن بالا می رود حفظ کند و از سقوط در امان باشد. رشته های مختلفی از این ورزش وجود دارد که خطرناک ترینشان صخره نوردی آزاد است و بدون کمک طناب انجام می شود. در این رشته بر خلاف صخره نوردی سنتی ورزشکار تنها است و طنابی وجود ندارد. کسانی که اقدام به انجام آن می کنند به خوبی از مسیر آگاه هستند و قبلا به شکل سنتی از صخره مورد نظر بالا رفته اند. در هر صورت صخره نوردی بدون طناب ریسک بالایی دارد و کوچک ترین خطا موجب آسیب دیدگی شدید و حتی مرگ می شود. 

غواصی در اعماق آب و غارها 

این ورزش در اعماق تاریک دریا یا غارها انجام می شود که سرمازدگی و نبود اکسیژن ممکن است روی بدن انسان تاثیر بگذارد. غواصی فعالیت پیچیده ای است که نیاز به تجهیزات خاصی دارد و ورزشکار باید فن نفس کشیدن را بداند. با این حال غواصی در اعماق آب نیاز به شناخت خیلی بالا از این رشته دارد و قدرت ذهنی باورنکردنی را می طلبد. سالیانه هفت نفر به خاطر این ورزش جان خود را از دست می دهند. 

پاراگلایدر 

پرش از یک هواپیما، هلی کوپتر و هر وسیله هوایی پاراگلایدر نامیده می شود. همچنین این پرش می تواند از جای ثابت مانند ساختمان ها یا کوه ها انجام شود. تفاوت اصلی این رشته با بیس جامپینگ در ارتفاع پرش است و در پرش آزاد فاصله کوتاه تر از پاراگلایدر است. به همین خاطر ورزشکار در پاراگلایدر یک چتر نجات اضافه هم همراه دارد. در این رشته ورزشکاران می توانند در جریان سقوط آزاد و پیش از باز کردن چتر نجات برنامه ریزی کنند. آن ها می توانند از دو بخش این رشته یعنی سقوط آزاد و پرواز لذت ببرند. خطر پاراگلایدر نسبت به پرش آزاد کمتر است و از هر ۷۵ هزار پرش یک نفر ممکن است جان خود را از دست بدهد.‌

موج سواری با طناب 

این رشته یکی از خطرناک ترین روش های موج سواری به حساب می آید‌ چون ورزشکار با موج هایی با ارتفاع بالای ۸ متر روبرو می شود. همچنین در شرایط جوی خاص (طوفان و بوران) و در مناطق مرجانی به رقابت می پردازد. خطر این رشته در فرو رفتن در عمق ۱۰ متری، گیر کردن در مسیر زیردریایی ها و سختی های ماندن در سطح آب است. 

موتور سواری آزاد 

موتورسواری یکی از رشته های پرحادثه به حساب می آید و هر چند وقت یک بار خبر تلخ درگذشت یک موتور سوار به گوش می رسد. از هر هزار موتور سوار یک نفر جان خود را در این رقابت ها از دست می دهد. اغلب آن ها جوانانی هستند که به تازگی دوران حرفه ای خود را شروع کردند. موتور سواری آزاد خطرناک تر از مسابقات دیگر این رشته است. موتور سوار در جریان رقابت خود پرش ها و چرخش هایی خطرناکی را انجام می دهد که کوچک ترین خطا ممکن است باعث آسیب دیدگی شدیدش شود. ورزشکاران این رشته باید از آمادگی جسمانی بالایی برخوردار باشند و تمرینات زیادی دیده باشند تا کمتر در معرض خطر قرار بگیرند. 

قایق سواری در آب های خروشان 

خطرناک ترین شکل قایق سواری در آب های خروشان انجام می شود. قایقرانان در رودهای خروشانی که گرادب، موج و آبشار دارند قایقرانی می کنند. این رودها در دو دسته V و Vl قرار می گیرند و در این آب ها تقریبا قایقرانی غیرممکن است. ورزشکاران از ساده ترین وسایل استفاده می کنند. آن ها در یک قایق بادی در حالی که کلاه کاسکت بر سر دارند و جلیقه نجات پوشیده اند قایقرانی می کنند. در این ورزش قایقران باید قدرت زیادی داشته باشد تا مانع از افتادن در آب شود و از صخره ها عبور کند که منجر به مرگش نشود. 

کوهنوردی 

هدف این ورزش بالا رفتن از بلندترین کوه های جهان است مانند قله اورست. در این مسیر کوه نورد با سختی های زیادی روبرو می شود از جمله از دست دادن مسیر به خاطر نبود اکسیژن، یخ زدن بخش هایی از بدن و مشکلات تنفسی. از هر شش نفری که تلاش می کنند به قله برسند یک نفر جان خود را از دست می دهد. شناخت کوه، آمادگی جسمانی بالا، بلد بودن صخره نوردی و تشکیل یک گروه خوب از نکات اساسی برای کوه نوردی در بلندترین قله های دنیا است. 

هلی اسکی 

در این رشته ورزشکار توسط هلی کوپتر به کوهی برده می شود که پوشیده از برف دست نخورده است. او با اسکی یا اسنوبرد شروع به حرکت می کند چون مسیر بدون نشان است و یا ممکن است ورزشکار از منطقه شناختی نداشته باشد هلی اسکی یکی از خطرناک ترین رشته ها به حساب می آید. همچنین اسکی بازان ممکن است با خطر سقوط بهمن روبرو شوند. ورزشکار باید از آمادگی جسمانی ایده آلی برخوردار باشد و شناخت فنی خوبی داشته باشد. 

لژ سواری خیابانی

در این رشته که در خیابان انجام می شود ورزشکار از یک اسکیت بُرد بزرگ و آلومینیومی بهره می برد. ورزشکار روی اسکیت برد می نشیند و در حالی که تنها پنج سانت از سطح زمین فاصله دارد باید آن را هدایت کند. او لباس مخصوصی را بر تن دارد و کلاه کاسکت روی سرش است. در جریان مسابقه سرعتش به ۱۸۰ کیلومتر بر ساعت هم می رسد، هر مانع کوچکی در مسیر یا حرکت بد ممکن است به یک حادثه غم انگیز تبدیل شود.

اتومبیلرانی 

یکی از محبوب ترین رشته های دنیا هر ساله جان تعدادی از ورزشکاران را می گیرد. رقابت های اتومبیلرانی به شکل های مختلفی برگزار می شود. در هر رقابت ممکن است راننده با حادثه روبرو شود و به شدت تصادف کند. خطر مرگ بیش از همه رانندگان رالی داکار را تهدید می کند. در این رشته رانندگان با ماشین های مختلف در مسیر بیابانی سختی رقابت می کنند. از هر ۱۰۰ نفر یک راننده جان خود را در مسابقات اتومبیلرانی از دست می دهد.