سرمربی تیم ملی بسکتبال با اشاره به هفت سال زمان از ورود نسل طلایی تا قهرمانی آسیا گفت: زمان مثل چوب جادو نیست که بر سر بازیکنان یا تیم بزنیم و از این لحظه تا لحظه بعد کاملا عوض شود.
جی پلاس، سعید ارمغانی سرمربی تیم ملی بسکتبال بعد از بازگشت به ایران در جمع خبرنگاران حاضر شد و توضیحاتی درباره عملکرد دو ماه اخیر تیم ملی داد. او صحبت‌های خود را با عذرخواهی به دلیل سفر به مجارستان و دیر آمدن به ایران آغاز کرد و توضیح داد که محل اقامتش مجارستان است و مانند سایر اعضای تیم برای استراحت به محل اقامت خود رفته است.
تعداد کم جلسات تمرینی
کار کردن یک مربی با تیم ملی کاملا متفاوت از کار باشگاهی است. ما حدود دو ماه پیش کار خود را با تیم ملی شروع کردیم و ۴۸ تمرین را با تیم ملی انجام دادیم. ۳۰ تمرین در حدود سه هفته بود. بعد از اینکه برای آماده سازی قبل از پنجرهٔ انتخابی جام جهانی به صربستان و بعد به قزاقستان و سوریه رفتیم، تعداد تمرینات ما خیلی کمتر شد. به طوری که فقط ۱۸ تمرین انجام دادیم و به دلیل مسافرت‌های زیاد و توقف‌هایی که داشتیم، شدت کار کم شد.
از طرفی چهار بازی تدارکاتی داشتیم، سه بازی با تیم ایران نوین و یک بازی با تیم صربستانی بود. بعد از آن هم شش بازی رسمی در پنجره‌های انتخابی و کاپ آسیا داشتیم.
تفاوت کار ملی و باشگاهی
ما دو ماه تمرین کردیم، ولی یک تیم باشگاهی، ده ماه تمرین می‌کند. این مشکل را همه مربیان دنیا در تیم‌های ملی دارند و فرصت آنها برای کار با تیم کوتاه است. آماده سازی تیم ملی نسبت به باشگاهی سخت‌تر است. به دلیل کمبود وقت، یک سری کارها را نمی‌توانیم در تیم ملی انجام دهیم؛ مثلا تکنیک‌های انفرادی آنها را نمی‌توان اصلاح کرد یا از نظر فیزیکی امکان کار نداریم. بازیکنان تیم ملی از نظر فیزیکی و تکنیکی در باشگاه آماده می‌شوند و وقتی به اردوی تیم ملی می‌روند، آماده هستند. مربیان ملی فقط از نظر تاکتیکی با آنها کار می‌کنند.
نسل رو به انقراض
وقتی به تیم ملی آمدم و پیشنهاد کار به من شد، با آقای داوری صحبت کردم. به نظرم توضیح واضحات است که بسکتبال ایران افتخارات زیادی به دست آورده؛ اما نسل طلایی ما رو به انقراض است. این یکی از وظایف ما است که نسل جدیدی را تزریق کنیم. خوشبختانه در دور اول دو سه بازیکن را اضافه کردیم که کار آنها خوب بود.
ایجاد همبستگی در تیم ملی
ما به دلیل کمبود وقت نمی‌توانستیم همه فاکتورها را تغییر دهیم. سه فاکتور را روز اول صحبت با بازیکنان ملی مشخص کردم. اولین و مهمترین چیز این بود که تشکل تیمی خیلی خوب داشته باشیم. شنیده می‌شد که این تشکل تیمی همیشه نبوده و مشکلات داخلی وجود داشته است. این را به کمک بازیکنان با تجربهٔ تیم مثل حامد حدادی، ارسلان کاظمی، بهنام یخچالی و محمد جمشیدی انجام دادیم. فکر می‌کنم که در این کار خیلی موفق بودیم. بچه‌ها خیلی خوب بودند، همه تلاش خود را کرده و نیرویشان را گذاشتند.
کم شدن توپ‌های از دست رفته و بالا رفتن درصد پرتاب‌های آزاد
دو فاکتور فنی هم که در این دو ماه روی آن کار کردیم: ۱- توپ‌های از دست رفته (ترن اور) که سال‌ها مشکل بسکتبال ما بوده است. تیم ایران در جام جهانی به طور میانگین ۱۶/۲۰ ترن اور و در المپیک ۱۹/۷۰ ترن اور داشته است. این آمار در چهار بازی اول انتخابی جام جهانی که من نبودم، به ۱۴/۲۵ رسید؛ در حالی که در دو بازی انتخابی با حضور ما میانگین ۱۰ و در کاپ آسیا ۱۳/۵ توپ از دست رفته داشتیم.
همچنین تاکید زیادی روی درصد پرتاب‌های آزاد داشتیم. آمار پرتاب‌های آزاد ما ۶۹ درصد در جام جهانی ۲۰۱۹ و ۶۳ درصد در المپیک و ۶۱/۸ درصد در چهار بازی اول پنجره‌های انتخابی بوده است.
این آمار در دو بازی پنجره سوم انتخابی به دلیل آمار ضعیف بازی با قزاقستان به ۵۶/۵ درصد رسید که نزول داشتیم؛ اما در کاپد آسیا ۷۵ درصد پرتاب آزاد داشتیم که خیلی کم تیم‌های ملی ما چنین آماری داشته اند. آمار پرتاب آزاد ایران در بازی مقابل ژاپن، ۹۰/۹ درصد بوده است که در چهل سال اخیر بسکتبال ایران این درصد را در تیم‌های ملی یادم نمی‌آید.
یک مثال شخصی هم ارسلان کاظمی است که ۴۲/۴ درصد پرتاب آزاد در لیگ داشت؛ اما در کاپ آسیا به ۶۶ درصد رسید. این را ما از روز اول تمرینات صحبت کرده بودیم.
تیم‌های آسیایی به هم نزدیک می‌شوند
یکی از مطالبی که شنیدم، این بود که تیم اردن دسته دوم آسیاست. در صورتی که فکر می‌کنم، بسکتبال نه تنها در آسیا بلکه در کل دنیا پیشرفت می‌کند و تیم‌ها به هم نزدیک می‌شوند. استرالیا امسال در فینال با دو امتیاز لبنان را برد. تیم اردن با بازیکنی می‌آید که سه دفعه ام وی پی لیگ قوی آرژانتین بوده است. «احمد» بازیکن تیم قهرمان یورولیگ است و در زمین بازی می‌کند. اردن بازیکنان خوبی داشت، در اسلوونی اردوی تدارکاتی داشتند و آماده بودند. آنها مقابل لبنان هم بازی نزدیکی داشتند و ۳۵ دقیقه مقابل نیوزیلند جلو بودند. همچنین تیم بحرین با یک شوت در ثانیهٔ آخر به چین می‌بازد. همه این‌ها نشان می‌دهد که همه کار می‌کنند، اینطور نیست که بگوییم همه این تیم‌ها دسته دو آسیا هستند و باید راحت از آنها بگذریم. اگر کار نکنیم، مسلما برای ما مشکل ساز خواهد بود. نمی‌خواهم توجیهی برای شکست داشته باشم، بلکه با اعداد و ارقام، استدلال خود را ارائه می‌کنم.
قهرمانی نسل طلایی هفت سال طول کشید
همانطور که گفتم، یکی از اهداف اولیهٔ ما این است که به مرور زمان نسل جدیدی را وارد تیم ملی کنیم. ورود نسل جوان برای من خیلی نا آشنا نیست. سال ۲۰۰۰ اولین مربی بودم که نسل طلایی را وارد تیم ملی کردم. آن نسل بعد از هفت سال کار مداوم با مربیان خارجی در سال ۲۰۰۷ اولین بار قهرمان آسیا شد، بعد از آن افتخارات زیادی به دست آورد.
زمان چوب جادو نیست که به سر بازیکن یا تیمی بزنم و از این لحظه به آن لحظه کاملا عوض شود. جوانان ما خیلی مستعد هستند. مستقیما با ایران نوین کار می‌کنیم. تیم عازم ژاپن از بازیکنان ایران نوین زیاد هستند. ما باید این بازیکنان را تست کنیم که در مسابقات بین المللی چطور جواب می‌دهند. تورنمنت‌های مختلف نیاز داریم که بفهمیم کدام بازیکنان می‌توانند، پرچم بسکتبال را دوباره بالا ببرند. حتما این کار را ادامه می‌دهم. خواهشم این است که صبر داشته باشید، شرایط تیم و پیشرفت بازیکنان را بفهمید.
