باشگاه پرسپولیس همچنان مشکلات داوری را عامل صدرنشینی رقیب و قهرمانی احتمالی می داند و این مساله نشان می دهد که هنوز آدرس درست را نیافته اند.
جی پلاس؛ پرسپولیس در اصفهان دو امتیاز حساس را در دیدار مقابل ذوب آهن از دست داد تا با توجه به فاصله شش امتیازی امیدهایش برای قهرمانی کمرنگ تر از قبل شود. در پایان بازی باشگاه اعلام کرد قصد شکایت از تیم داوری را دارد. بیانیه ای هم در سایت باشگاه منتشر شد که در آن نسبت به اشتباهات داوری به ضرر قرمزها و سود بردن آبی ها از سوت ها اشاره شده بود. در بخشی از این بیانیه آمده است:
از اول فصل نگران روند داوری بوده‌ایم و هر هفته اظهارات کارشناسان ثابت می‌کند که نگرانی‌مان اشتباه نبوده است. ضعف داور دربی و اشتباهات علیه پرسپولیس در چند بازی مقابل پدیده، هوادار، نفت آبادان، آلومینیوم که باعث هدر رفتن امتیازات مهم شده با اعتراض باشگاه همراه شد ولی هیچ تغییری در این روند نمی‌بینیم.
مسئولان باشگاه پرسپولیس بار دیگر نشان دادند که نه تنها خودشان آدرس را اشتباه رفته اند بلکه همان آدرس اشتباه را به هواداران هم می دهند. اشتباه داوری در این فصل مثل تمام فصول دیگر وجود داشته است. طبیعتا پرسپولیس هم از این اشتباه ها در مقاطعی مانند بسیاری دیگر از تیم ها (از جمله خود استقلال) متضرر شده است. اما چیزی که باعث دومی پرسپولیس در جدول شده نه اشتباهات داوری بلکه اشتباهات مکرر کادر فنی است که مرتب تکرار می شود و باعث این وضعیت قهرمان 5 دوره لیگ شده است.
یک سوال ساده از مسئولان بیانیه نویس باشگاه پرسپولیس می تواند به روشن شدن واقعیت کمک کند؛ پرسپولیس که در 5 فصل گذشته به مقام قهرمانی رسیده با قضاوت چه داورانی قهرمان شده است؟ آیا در پایان این 5 فصل، داوران بازنشسته شده و رفته اند و داوران جدید کار را در دست گرفته اند؟ بررسی آماری نشان می دهد تقریبا تمام داوران شاغل در این فصل لیگ برتر در فصول گذشته هم سوت زده اند. اگر غرض و نیتی در کار بوده که داور طبیعتا یک شبه تغییر رنگ نمی دهد!
اشتباه های کادرفنی پرسپولیس به اندازه ای زیاد است که مثنوی هفتاد من کاغذ می شود. تیمی که دربی را برده و امیدوار می تواند با روحیه به لیگ برگردد در دقایق آخر روی تعلل سرمربی اش در تعویض و اتخاذ تاکتیک های اشتباه گل می خورد. سرمربی زمین و آسمان را به هم می دوزد و به داور و ناظر بازی حمله می کند، اخراج می شود و تیم را از حضور خودش در 4 بازی روی نیمکت محروم می کند. روحیه پرخاشگری را به بازیکنانش انتقال می دهد و در بازی بعد 11 بازیکن عصبانی به بازیکنان هوادار و داور حمله می کنند و دو امتیاز دیگر از دست می دهند.
کادر فنی پرسولیس نه توانایی مدیریت بازیکن جوان و سرکشی مانند عبدی را دارد نه می تواند مهاجم ثابتش را وادار به رعایت پروتکل های پزشکی کند و نه بی نظمی دروازه بانش را مدیریت کند. کادری که خریدهایش اشتباه است. تعویض هایش سودی ندارد. دروازه بانش از عرش به فرش آمده دفاعش به تیم ته جدولی شهر خودرو هم نه نمی گوید. در یک فصل با انجام اشتباه های تکراری، لیگ قهرمانان، جام حذفی و سوپرجام را یک جا از دست می دهد مشخصا نمی تواند به داور معترض باشد. تیمی که سه بار دربی برنده را با مساوی عوض کرده مشخصا مشکل فنی دارد و با صدا بالا بردن و فرار رو به جلو نمی توان این مشکلات را کتمان کرد.
گل محمدی در پرسپولیس دستمزدی تقریبا معادل یک مربی خارجی داشته و از نظر نفرات هم پرمهره به شمار می رود. امیری، ترابی، پهلوان، عالیشاه، حسینی، کامیابی نیا، آل کثیر و ... ستاره هایی هستند که هر تیمی آرزوی داشتن شان را دارد. پس نتایج این مجموعه را نباید با تیم دهه هشتاد و نود در زمان دایی، درخشان، استیلی و ... مقایسه کرد.
کادر فنی پرسپولیس در همین بازی با ذوب آهن که به اشتباه های داوری اش معترض است، اشتباه های عجیبی داشت. اتخاذ تاکتیک اشتباه در نیمه نخست که باعث دریافت گل زودهنگام شد. تعویض اشتباه امیری مصدوم که هنوز به آمادگی نرسیده بود. ارسال سانترهای پیاپی از سوی رضاییان در حالی که پاکدل تعویض شده و تمیروف و عبدی چندان سرزن نیستند. تعویض رضاییان درست پیش از زدن کاشته در حالی که پرسپولیس دو بار در این فصل روی کاشته های او به گل رسیده بود. به راستی نعمتی قرار بود چه کاری انجام دهد که رامین نمی توانست؟ موارد یاد شده بخشی از اشتباهاتی بود که کادر فنی انجام داد. با این همه اشتباه فاحش، آیا منطقی است مساوی را به پای کمک داور بابت یک آفساید اشتباه نوشت؟ موقعیتی که حتی به گل هم تبدیل نشد و تمیروف ضربه را از دست داد.
مشکل کادر فنی پرسپولیس فقط در سرمربی خلاصه نمی شود. البته که مسئولیت اصلی فنی بر عهده شخص اول نیمکت یعنی یحیی است اما مگر کادر او مثمر ثمر بوده اند؟ بدنساز این تیم پیش از شروع فصل چه کرده که تیم این همه مصدوم دارد؟ مربی دروازه بان های کادر فنی چه عملکردی داشته که دو دروازه بان یکی از یکی نامطمئن تر درون دروازه پرسپولیس است و با هر توپ دل هواداران باید بلرزد؟ کادر پزشکی چرا رویکرد مناسبی برای درمان بازیکنان ندارد و آل کثیر 4-5 ماه درمانش را به تعویق می اندازد؟ این کادر با چه پروتکلی به وحید امیری نیمه مصدوم مجوز بازی کردن می دهد تا کارش به جراحی برسد؟ باقری از کاریزمای سرپرستی جز تودهنی زدن و برخورد خشن با بازیکن معترض چه چیزی یاد گرفته است؟ مطهری به عنوان نفر دوم کادر فنی از عملکرد پرسپولیس در نیمه دوم مقابل ذوب آهن دفاع می کند و می گوید یک نیمه خوب داشته ایم. آقای مطهری! با یک نیمه خوب نمی شود قهرمان شد.
کادر فنی پرسپولیس در انتقال ساده ترین مفاهیم حرفه ای گری به بازیکنانش هم ناتوان است. در بازی با ذوب آهن وحید امیری سه کارته پیش از مصدومیت توپ را به زمین کوبید و کارت زرد گرفت تا بازی با سپاهان را از دست بدهد. تمیروف سرمست از اولین گلش برای پرسپولیس لباس در می آورد و کارت می گیرد. حامد لک هم سابقه دریافت کارت زرد و محرومیت در شرایطی که رادو از ایران رفته بود را دارد.
مسئولیت خرید بازیکنانی که کمترین سودمندی را برای پرسپولیس داشته اند با چه کسی است؟ پرسپولیس از هزینه ای که برای بازیکنانی مانند اسدی، تمیروف، ابراهیمی، پاکدل و گوهری کرده چقدر سود برده است؟ بازیکنان تاجیک کجا هستند و چه می کنند؟
مدیران و کادرفنی در این فصل دونده ای بودند که به جای تمرکز بر مسیر و افزایش سرعت در کورس مرتب سر چرخانده اند و حریفان را نگاه کرده اند. بارها و بارها سرمربی و مسئولان این باشگاه از درشت و کوچک به جای صحبت درباره تیم خود به اظهارنظر درباره رقیب سنتی پرداخته اند. استقلال به اندازه کافی لغزش داشته و به پرسپولیس فرصت جبران داده اما آنها خود استفاده نکرده و حالا به دنبال مقصر می گردند. به اشتباهات نیم فصل اول که شاید به دلیل فاصله زمانی به دست فراموشی سپرده شده کاری نداریم. اگر در همین چند بازی اخیر پرسپولیس با اشتباه مربیانش و البته برخی بازیکنان، امتیازهای مفت دربی، هوادار، صنعت نفت و ذوب آهن را از دست نمی داد اکنون با چند امتیاز اختلاف نسبت به استقلال در صدر ایستاده بود.
باشگاه پرسپولیس تلاش کرده تا در بیانیه اش بدون این که بار حقوقی را متوجه خود کند، اشتباه های داوری را تعمدی و هدف دار بداند. اما یک مقایسه کوچک از نگرش و دیدگاه مجموعه تیم در زمان برانکو با شرایط فعلی را مشخص می کند. تیمی که با پنجره بسته و بدون بازیکن و بدون بهانه و آسمان ریسمان بافتن نتیجه می گرفت و کاری نه به داور و نه به حریفان نداشت با تیم فعلی بسیار فرق می کند. مسئولان باشگاه هم اگر همچنان در مسیر اشتباه خود گام بردارند، به چیزی نخواهند رسید جز نابود کردن دستاوری که در این چند سال رقم خورده و بازگشت پرسپولیس به دوران ماقبل برانکو.
