در شرایطی که آمریکایی ها تیلور را به ضیافت کشتی نمایشی و نه رقابتی با ایران به تشک نمی فرستند، حسن یزدانی در ترکیب ایران قرار دارد.
گروه ورزشی جی پلاس؛ رقابت دوستانه کشتی ایران و آمریکا به عنوان دو قطب کشتی در تگزاس به زودی آغاز می شود، اما از جذاب ترین و تماشایی ترین رقابت یعنی پیکار تیلور - یزدانی خبری نیست چرا که یانکی ها تصمیم گرفته اند تیلور در این رقابت شرکت نکند.
حسن یزدانی تاکنون 4 بار با تیلور روبرو شده که حاصل آن سه شکست از جمله فینال المپیک و یک پیروزی (در آخرین رقابت در فینال جهانی) بوده است. با توجه به این که مبارزه آخر با پیروزی حسن همراه بوده به نظر می رسد که یزدانی قلق حریف بدقلقش را به دست آورده و با توجه به سن و سال کمترش در مبارزه های بعدی نیز شانس بیشتری برای پیروزی داشته باشد.
به هر حال آمریکایی ها تیلور را روی تشک نمی فرستند و این خود می تواند بهترین دلیل باشد که ایران نیز اجازه کشتی به حسن یزدانی ندهد. یزدانی ستاره بی چون و چرای این روزهای ورزش ایران است و می توان به جرات گفت که او در حال حاضر بهترین و پرامیدترین ورزشکار ایران نه فقط در کشتی بلکه در تمام رشته های انفرادی است. کشتی گیری که می شود کلید انتشار خبر پیروزی اش را از قبل سوت شروع کشتی فشرد.
بدیهی است که یزدانی با این شرایط نیاز به محافظت و مراقبت دارد. چرا باید برای رقابتی که مدالش ارزش فنی ندارد و بیشتر شبیه یک مبارزه نمایشی است، او را در معرض آسیب و مصدومیت قرار داد؟ آیا ندیده ایم و ندیده اند که بهترین ستاره های ورزش ایران با آسیب دیدگی چه بلایی به سرشان آمده است؟
مگر خلف جویباری و همنامش رضا یزدانی طلای المپیک را به خاطر پارگی رباط صلیبی از دست نداد؟ مگر چندین مدال جهانی و المپیکی تکواندو را به خاطر مصدومیت باقری معتمد از دست ندادیم؟ مگر مدال حمیده عباسعلی در المپیک به دلیل مصدومیت دود نشد؟ مگر طلای فوق سنگین وزنه برداری المپیک آتن را با مصدومیت حسین رضا زاده به اشتاینر آلمانی واگذار نکردیم؟ چه تضمینی وجود دارد سر هیچ و پوچ و به خاطر فشار اسپانسرینگ، مفت و مسلم یک مصدومیت بیهوده و بی جهت به حسن یزدانی تحمیل نشود؟
چرا باید یزدانی را روی تشک به مصاف زاهد والنسیایی بفرستیم که کشتی گرفتن با حسن برایش رزومه محسوب می شود؟ اگر پذیرفته ایم و می دانیم که یزدانی می تواند سالهای سال مدالهای جهانی و المپیکی را برای مان تضمین کند باید در حد و اندازه یک سرمایه با او برخورد کنیم و به خاطر هر رقابت بی اهمیتی با سلامتی و آینده ورزشی او معامله نکنیم.
