فرهاد مجیدی با وجود دو شکست در فینالها، مورد قضاوت قرار گرفته و برخی به او برچسب شکستخورده می زنند اما مجیدی در این زمینه به یک قدمی یورگن کلوپ و لیونل مسی هم نرسیده که روی هم رفته 10 فینال متوالی را واگذار کردند!
گروه ورزشی جی پلاس؛ به عنوان مربی یا بازیکن، هیچ چیزی تلختر از این نیست که با مشقت و سختی به فینال برسی و در نهایت با شکست مدال نایب قهرمانی را به گردن بیاندازی؛ به طوری که محققان میگویند مدالآوران نقره ناراحتتر از کسانی هستند که برنز را به دست آوردهاند.
برای فرهاد مجیدی و تیمش که در دو سال اخیر توانستند دو بار به فینال جام حذفی راه یابند و طعم تلخ شکست را بچشند، چنین حس و حالی وجود دارد. حتی بدبینترین افراد هم تصور میکنند بعد از یک ناکامی، همیشه در مرتبه دوم موفقیت در راه است ولی همیشه فوتبال طبق تصورات و معادلات پیش نمیرود. واقعا گاهی شرایط برای موفقیت مناسب نیست تا فرد یا افرادی که در راس امور قرار دارند، اشتباهات و کاستیهای موجود را از بین ببرند.
شاید برخی گمان کنند دو شکست در فینال و از دست دادن جام قهرمانی یک نقطه ضعف بزرگی برای سرمربی جوان استقلال است و تمام دستاوردهای او تا مسیر فینال را نادیده بگیرند؛ مسیری که ساده نبود و با شکست دادن ذوب آهن، پرسپولیس و گل گهر هموار شد اما در قدم آخر و در پنالتیها متوقف شد.
دو شکست در فینال برای کسانی که همه چیز را سفید یا سیاه می بینند، یک معنی بیشتر ندارد؛ آنها چنین فرد یا افرادی را لایق موفقیت نمیدانند اما دنیای فوتبال مملو از ستارههایی است که بارها به فینال رسیدند و هر با طعم تلخ شکست را چشیدند تا بالاخره توانستند بر کاستیها و شاید بدشانسیها غلبه کنند.
برای نمونه نیاز نیست سالها به عقب برگردیم و بزرگی را از دل تاریخ بیرون آوریم؛ یورگن کلوپ آلمانی به عنوان سرمربی الهام بخش و یکی از بهترینهای دنیا 6 فینال متوالی را در بالاترین سطح فوتبال جهان واگذار کرد! این یک کارنامه منفی برای کسی است که در سال 2020 بهترین سرمربی جهان شد ولی کسی نبود که کلوپ به خاطر این ناکامیها برچسب شکست خورده بزند.
دو فینال لیگ قهرمانان اروپا، اعتمادها نسبت به کلوپ را کمتر نکرد؛ بلکه از او فردی ساخته بود که میتواند مجددا روی پای خود بایستد و تیمش را از سختترین مسیر به سمت موفقیت هدایت کند و بالاخره قهرمانی به کلوپ رو کرد و او با تیمش در دومین فینال متوالی اروپا به قهرمانی دست یافت.
اگر باز هم دنبال نشانه می گردید، باید به کارنامه یکی از بهترین بازیکنان تاریخ نگاه کنید. لیونل مسی و آرژانتین یکی از غمانگیزترین قصهها را تا تابستان امسال داشتند. فوق ستاره هر چقدر در بارسلونا موفق بود و جامها را درو کرد، در آرژانتین یک شکست خورده بود. حتی کار به جایی رسید که او از تیم ملی کنار رفت تا شاید طلسم ناکامیها دست از سر تیم ملی کشورش بردارد اما او خسته نشد و برای انتقام بازگشت.
فینال کوپا آمریکا 2007، فینال جام جهانی 2014، فینال کوپا آمریکا 2015 و 2016 چهار شکست مسی در فینالها بود ولی او کم نیاورد و در سال 2021 و در خاک برزیل شیرین ترین جشن قهرمانی را با تیم ملی کشورش گرفت.
اینها فقط نمونههای معدود اما بزرگ از ناکامیها در فینالها هستند ولی افراد کوتاه نیامدند و کسی هم آنها را به خاطر این شکستها محکوم نکرد بلکه فرصت لازم فراهم شد تا مسی و کلوپ افتخارات بعدی را درو کنند.
فرهاد مجیدی و تیمش بعد از دو شکست در فینال، مورد شماتت قرار گرفتهاند اما باید دید آنها در دو تجربه قبلی چه مسیری را طی کردند و چطور کارما دست از سر آنها برداشت تا تواناییهای خود را نشان دهند. مطمئنا تیمی که در دو سال متوالی به فینال جام حذفی میرسد، چیزی در چنته دارد که ورای شانس و اقبال است و در آینده کار ناتمام خود را نهایی خواهد کرد.