رکورددار پرتاب دیسک ایران و آسیا توصیف عجیبی درخصوص برگزاری اردوی آماده سازی خود در آمریکا دارد که آن را شبیه به اردوی کار اجباری یا تبعید شدن به یک جزیره دورافتاده می کند!
گروه ورزشی جی پلاس؛ شبنم روحی: اگر قرار باشد لیستی از تاریخ سازان ورزش ایران تهیه شود قطعا احسان حدادی در میان اولین ها خواهد بود؛ مردی که توانست در لندن یکی از مهم ترین مدال های تاریخ کشور را در بازی های المپیک به دست آورد. با وجود اینکه حدادی بعد از نقره لندن نتوانست در رقابت های مهم جهانی و المپیک به نتیجه قابل ملاحظه ای برسد اما او کماکان نفر اول قاره در تمام رقابت هاست و با توجه به شرایط سنی که دارد به نظر نمی رسد به این زودی ها کسی به او نزدیک شود.
با این حال احسان حدادی در یکی دو سال گذشته مصاحبه ها و واکنش های سوال برانگیزی داشته که هربار به شکلی دیگران را غافلگیر می کند. او که پیش از این با درمان پرحرف و حدیث خارپاشنه اش در آلمان، بی احترامی به خبرنگاران در مجمع فدراسیون و مقصر دانستن ورزش در مجرد ماندن و نداشتن شغل حاشیه ساز شده بود این بار اظهار نظرش درباره سفرش به آمریکا مورد توجه قرار گرفت.
حدادی در گفت وگو با روابط عمومی فدراسیون دوومیدانی تعریف و تمجید بسیار زیادی از فدراسیون انجام داد؛ اتفاقی که در مواقع عادی خیلی رخ نمی دهد و او در اکثر موارد از فدراسیون ناراضی است.
در ادامه این مصاحبه حدادی درباره اردوی آماده سازی خود در آمریکا گفت: علی رغم میل باطنی برای پیگیری ادامه تمریناتم به آمریکا خواهم رفت زیرا به واقع در ایران تمامی شرایط و امکانات مناسب را برای تمرین کردن دارم اما متاسفانه به خاطر اینکه مربی من (مک ویلکینز)۷۰ سال سن دارد و در شرایط فعلی که ویروس کرونا همه دنیا را در بر گرفته است امکان سفر به ایران را ندارد و به همین دلیل من مجبورم که خودم به آمریکا بروم تا بتوانم زیر نظر ایشان تمریناتم را ادامه دهم. من باید به این نکته تاکید کنم که شرایط برای من در اردوی خارج از کشور بسیار سخت و طاقت‌فرسا خواهد بود زیرا در آنجا من باید در یک اتاق کوچک آن هم با وجود یک هم اتاقی زندگی کنم و تمریناتم را پیگیری کنم ،اما در ایران می توانم در یک محل مناسب و با شرایط ایده‌آل تری زندگی و تمرین کنم. همچنین در ایران می‌توانم حسین توکلی، فیزیوتراپ و حتی دوستانم را در کنار خود داشته باشم اما در آمریکا باید تنها باشم آن‌هم با تمام سختی‌هایی که تمرین کردن دارد و به ویژه فشارهای روانی که وجود خواهد داشت.
اگر قرار باشد لحظه به لحظه اردوی آمریکا را برای حدادی همان طور که خودش توصیف کرده متصور شویم قطعا باید به این اعزام انتقاد کنیم. ورزشکاری که دلش راضی به رفتن نیست؛ در اردو فشار روانی سختی را تجربه خواهد کرد؛ شرایط و امکانات برای او مهیا نیست و از روی اجبار دست به چنین کاری می زند چه نتیجه ای می گیرد؟ً
اما سوالی که پیش می آید این است که آیا واقعا اردوی آمریکا تا این اندازه برای حدادی غیرقابل تحمل است؟
این برای نخستین بار نیست که احسان حدادی برای اردوی برون مرزی راهی این کشور می شود و می توان گفت بیشتر اعزام های او که اتفاقا در اکثر موارد طولانی مدت هم بوده در کشورهای آمریکا و آلمان برگزار شده است و حدادی به فضای اردوی آینده خود کاملا آشناست. کما اینکه در اردوهای گذشته شاهد این بودیم که او ارتباطات خوبی در این کشور داشته؛ هرچند که باید این نکته را درنظر گرفت که تحت هرشرایطی دوری از خانواده برای او دشوار خواهد بود. همه می دانند که ایران از نظر امکانات دوومیدانی در سطح بالایی قرار ندارد و همان طور که حسن تفتیان برای آمادگی بیشتر راهی فرانسه شده؛ دیگر المپیکی ایران یعنی حدادی هم باید شرایطی در حدو اندازه های المپیک را داشته باشد.
با این حال این صحبت های کاملا ناراضی حدادی از این اردو تعجب برانگیز است؛ چنین جملات منفی که در نگاه اول این اندیشه را به ذهن وارد می کند که حدادی قرار است به یک جزیره دورافتاده و خالی از سکنه تبعید شود برای چیست؟!
مگر نه اینکه پیش از این هم ورزشکاران ایرانی به خصوص در رشته های انفرادی به خاطر استفاده از امکانات کشورهای دیگر راهی خارج از کشور می شدند؟ همین امروز فرزانه فصیحی که آن اندازه حمایت فدراسیون از حدادی را پشت سرخود ندارد و از تجربه کمتری هم نسبت به پرتابگر دیسک ایران برخوردار است؛ در کشور صربستان تمرین می کند. نه فقط در دوومیدانی بلکه در بسیاری از رشته ها چنین اتفاقاتی رخ می دهد.
حدادی حتی در سال های اخیر هم چنین اردوهایی را تجربه کرده بود و گاهی برای اعزام به رقابت های بین المللی به خواست خودش، نه از ایران بلکه از کشوری که در آن اردو داشت راهی محل برگزاری مسابقات می شد. پس این صحبت ها برای چه مطرح می شود؟!
بعد از مشکلات مالی فدراسیون ها و گران شدن ارز بسیاری تاکید دارند که ورزشکاران باید برای استفاده از شرایط اردوهای خارجی که هزینه زیادی برای وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک دارد اولویت بندی شوند. در زمان اعزام حدادی به آلمان برای درمان خارپاشنه هم این انتقاد صورت گرفت؛ البته در نهایت فدراسیون با وجود مشکلات فراوان مجبور شد با درخواست حدادی موافقت کند. حالا هم به نظر می رسد برای جلوگیری از به راه افتادن دوباره این انتقادات چنین صحبت هایی مطرح می شود تا همه بپذیرند که این اردو مورد رضایت حدادی نیست! چرا که اگر این گونه نبود فدراسیون و حدادی به راحتی می توانستند با بیان دلایل فنی از جمله امکانات بهتر و حضور مربی او در کنارش این اعزام را مهم و ضروری بدانند.
با این جملاتی که احسان حدادی در مصاحبه با روابط عمومی فدراسیون به زبان آورده؛ تمرین کردن در آمریکا چیزی شبیه به اردوی کار اجباری یا تبعید به یک جزیره دورافتاده است که حدادی هیچ رضایت قلبی برای آن ندارد و با اصرار اطرافیان آن را قبول کرده!
