باشگاه استقلال از فصل آینده در رقابت های لیگ برتر فوتسال هم تیم داری خواهد کرد، تجربه ناموفقی که در گذشته اثرات زیان باری به دنبال داشته است.
گروه ورزشی جی پلاس، باشگاه های پرسپولیس و استقلال طبق آیین نامه مجاز به تیم داری در رشته های مختلف ورزشی هستند. حضور این دو برند محبوب جامعه در سایر رشته ها به خودی خود امری مثبت و مطلوب است و می تواند باعث رونق سایر رشته ها، ورود اسپانسر بخش خصوصی و بهبود سطح فنی آن رشته ها شود، اما تجربه نشان می دهد که نه تنها این اتفاق های خجسته رخ نداده بلکه مضراتش از منافعش به مراتب بیشتر بوده است.
هر دو تیم استقلال و پرسپولیس پیش از این سابقه حضور در رشته های دیگر را داشته اند، اما این حضور جز برجای گذاشتن بدهی، ورزشکاران ناراضی، قراردادهای پرداخت نشده، شکایت های طولانی و در نهایت انحلال چیز دیگری به دنبال نداشته است.
پرسپولیس زمانی در لیگ کشتی تیم داری کرد، اما کشتی گیران قراردادهای خود را آن گونه که باید دریافت نکردند. حضور پرسپولیس در کشتی بسیار کوتاه بود در نهایت کشتی گیران ماندند و قراردادهایی که با مدیران قبلی بسته بودند و حالا باید با پیگیری قانونی به حق و حقوق خود می رسیدند.
این اتفاق در لیگ شطرنج هم رخ داد و هر دو باشگاه استقلال و پرسپولیس وارد این رشته شدند. اما حتی از پس پرداخت قراردادهای به شدت ناچیز این رشته به چهار یا پنج بازیکن نوجوان برنیامدند و آن ها تا مدت ها پس از پایان لیگ همچنان خواهان دریافت قراردادهای خود بودند. قراردادهایی که مجموع کل رقم هایش به اندازه یک سوم یک بازیکن فوتبال هم نبود.
پرسپولیس در سال های اخیر در رشته هایی مانند وزنه برداری، فوتسال و تکواندو هم تیم داری کرده است اما خروجی این تیم داری ها هم مثبت نبوده است. نه حضور بهداد سلیمی در تیم وزنه برداری منجر به شناسایی و رونق گرفتن این رشته شد و نه از دل تیم داری دوومیدانی احسان حدادی دیگری به دنیای این رشته معرفی شد. استقلال نیز هر چند مانند پرسپولیس حضور پررنگی در رشته های دیگر نداشت، اما در رشته هایی مانند دوومیدانی، فوتسال بانوان و آقایان تیم داری کرد که تجربه درخشانی نبود.
در شرایطی که هر دو باشگاه سرخابی به شدت در بحران مالی قرار گرفتند، چندین پرونده ارزی در فیفا دارند و باید چند ده میلیارد تومان به مربیان و بازیکنان شاکی خارجی خود بپردازند. در شرایطی که با وجود بالا رفتن نرخ ارز هیچ کدام بی خیال جذب بازیکن خارجی نمی شوند و برای فصل آینده هم احتمالا چند ده میلیارد تومانی را به پای بازیکنان بی کیفیت خواهند ریخت. در وضعیتی که پول اسپانسر ها عموما پیش خور شده و وضعیت خصوصی سازی آن ها هم هنوز به مرحله عملیاتی شدن نرسیده است ورود به یک رشته دیگر، ایجاد تعهد و بستن قراردادهای جدید چه معنایی دارد؟
بازیکنان فوتبال این دو باشگاه به لطف قراردادهای سنگینی که در سال های اخیر داشته اند، این قدر پَر شالشان پُر هست که اگر قراردادشان را کمی دیرتر بگیرند یا کمی کمتر، آب در دلشان تکان نخورد، اما مدیران این دو باشگاه باید بدانند که وضعیت سایر رشته ها این گونه نیست و تمام دلخوشی بازیکنان رشته های غیرفوتبالی به همان قرارداد هرچند ناچیزی است که می بندند و اگر آن را به موقع دریافت نکنند زندگی شخصی و ورزشی آن ها با مشکل روبرو می شود.
در چنین شرایطی وزارت ورزش که تا پیش از خصوصی سازی این دو باشگاه رسما متولی و صاحب آن ها به شمار می رود، باید جلوی اتفاق هایی از این دست که منجر به ایجاد بدهکاری بیشتر می شود را بگیرد. استقلال در حال حاضر بدهی سنگینی به استراماچونی و شفر سرمربیان سابق خود دارد و علاوه بر آن چند پرونده شکایت دیگر نیز روی میزش قرار دارد. مشخص نیست مسئولان باشگاه استقلال روی قرارداد با اسپانسر جدید خودحساب باز کرده اند یا نه، اما تجربه نشان می دهد رویاهایشان برای موفقیت در رشته های دیگر به تردی همان پفک است.
