با زن و شوهر شمشیرباز ایران از پیست تا خواستگاری پردردسر! +تصاویر

سرویس ورزشی جی پلاس:شبنم روحی؛ پیست شمشیربازی یا زمینِ هر رشته ورزشی همیشه یادآور مسابقه یا برد و باخت نیست؛ گاهی می تواند فراتر از آن باشد؛ دلدادگی و عاشقی را به خاطر آورد.

در ورزش ایران زوج های زیادی هستند که از طریق ورزش با یکدیگر آشنا شدند و سپس ازدواج کردند. مهسا پوررحمتی و محمد رحیمی دو شمشیرباز اسلحه اپه ایران هستند که در اردوها و مسابقه های این رشته با هم آشنا شدند و حدود پنج سال است که زندگی مشترک خود را آغاز کردند.

رحیمی 30 ساله و پوررحمتی 27 ساله در گفت وگو با خبرنگار جی پلاس، درباره نحوه آشنایی با یکدیگر و البته علت انتخاب رشته شمشیربازی برای فعالیت ورزشی صحبت کردند. این زوج درباره خواستگاری عجیب شان هم توضیح دادند.

مشروح گفت وگوی مهسا پوررحمتی و محمد رحیمی را در ادامه می خوانید.

جی پلاس: چطور شد که شمشیربازی را به عنوان رشته ورزشی انتخاب کردید؟

رحیمی: من 30 ساله هستم و از سال 83 در شمشیربازی فعالیتم را آغاز کردم. یکی از دوستان پدر بزرگم که مرحوم "حسین عابدی" عزیز بودند وارد این رشته شدم و فعالیتم را شروع کردم. در این چند سال فعالیت و تلاش، چندین مدال انفرادی بین المللی هم به دست آوردم.

پوررحمتی: من 27 ساله هستم و از سال 84 شمشیربازی را شروع کردم. در آن سال شمشیربازی برای زنان به تازگی در تبریز راه اندازی شده بود. یکی از اقوام که شمشیرباز بود به خانه ما آمد و گفت اگر می خواهی، می توانی با این رشته آشنا شوی و آن را ادامه بدهی. در آن زمان من سنگ نوردی را حرفه ای ادامه می دادم البته شنا و تکواندو یک سری رشته دیگر را هم انجام می دادم. سالن شمشیربازی کنار سالن سنگ نوردی بود و من گاهی به آن سر می زدم.

جی پلاس: پس در ابتدای خیلی علاقمند به شمشیربازی نبودی؟

پوررحمتی: بیش از همه مادرم دوست داشت که شمشیربازی را ادامه بدهم. درست است که اقوام آن را معرفی کردند اما مادرم خیلی دوست داشت و تاکید می کرد که در شمشیربازی فعالیتم را ادامه بدهم. من اصلا در آن زمان دوست نداشتم و فکر نمی کردم روزی بیاید که اینقدر علاقمند شوم. مادرم من را به زور به سالن می فرستاد. زمانی که به کلاس می رفتم یواشکی به جای شمشیربازی به سالن سنگ نوردی می رفتم. تا این حد شمشیربازی را دوست نداشتم.

جی پلاس: چطور شد که به آن علاقمند شدی؟

پوررحمتی:  شمشیربازی به شکلی است که تا وقتی روی پیست نروی نمی توانی جذابیتش را درک کنی و شاید قبل از آن کمی خسته کننده به نظر برسد. شرایط مسابقه خیلی جذاب است. تمام شمشیربازان عاشقانه دوست دارند لباس بپوشند و روی پیست بازی کنند. در اولین مسابقه ای که شرکت کردم به آن علاقمند شدم و آن را ادامه دادم و در نهایت هم با همسرم آشنا شدم.

جی پلاس: آقای رحیمی شما مدتی در تیم ملی حاضر نبودید، علت این مسئله چه بود؟

رحیمی: بنا به دلایل و مشکلاتی که در سال های اخیر رخ داد، چند سالی از میادین حرفه ای دور شدم. یک سالی می شود که دوباره برگشتم و در حال حاضر هم عضو تیم ملی اسلحه اپه بزرگسالان هستم.

جی پلاس: در سال های اخیر ما شاهد مشکلاتی در زندگی خانم های ورزشکار بودیم که متاسفانه گاهی منجر به جدایی آن ها در همسرشان شده است. آقای رحیمی شما هیچ گاه مشکلی با ورزش کردن همسرتان نداشتید؟

رحیمی: من هیچ وقت با زندگی ورزشی و قهرمانی همسرم مشکلی نداشتم و ندارم. از همان اول زندگی نیز مبنای مشترک زندگی مان براساس ورزش بود. از آن جایی که خودم هم در این رشته بودم او را درک کردم و اتفاقا مهسا هم من را به خوبی درک می کند. تا جایی که در توانم بوده و هست سعی کردم تمام شرایط را برای او فراهم کنم تا بدون دغدغه به ورزش ادامه بدهد.

جی پلاس: خانم پوررحمتی شما با دیدن مشکلات خانم های ورزشکار این ترس و واهمه برایتان پیش نیامد که شاید همسرتان مانع ادامه فعالیت ورزشی شما شود؟

پوررحمتی: نه. واقعا محمد هیچ وقت دید منفی نسبت به ورزش کردن من نداشت و بهترین مشوق و مربی من در سال های اخیر بوده و از ازدواج با او اصلا پشیمان نیستم. کنار هم احساس خوشبختی داریم و خیلی خوب، من و شرایطم را درک می کند.

جی پلاس: چطور شد که باهم آشنا شدید و تصمیم به ازدواج گرفتید؟

رحیمی: با همسرم در اردوها و مسابقه های مشترک آشنا شدم. بعد از 3-4 باری که برای خواستگاری از مازندران به تبریز رفتیم بالاخره جواب مثبت را گرفتیم! به هرشکلی که بود جواب بله را به من داد و ازدواج کردیم!

آیا واقعا چهار بار به خواستگاری آمدند؟

پوررحمتی: شهر ما از هم دور بود و محمد مازندرانی و من تبریزی بودم. بنده های خدا؛ خانواده او سه بار رفتند و آمدند و چهارمین بار جواب بله را دادم. همان طور که گفتم راضی بودم اما خب به خاطر تاکید خانواده چندین بار رفت و آمد صورت گرفت.

جی پلاس: پس راضی بودی؟

پوررحمتی: من جوابم مثبت بود که اجازه آشنایی را دادم و همه چیز را درنظر گرفته بودم. در واقع خیلی فکر کرده بودم اما خب بالاخره یک سری مسائل و سنت ها هم وجود دارد.

جی پلاس: در بیشتر تمرینات انفرادی و خارج از اردو آقای رحیمی کنار شما هستند. این همراهی چه حد در پیشرفت شما تاثیرگذار بوده است؟

پوررحمتی: در زمان هایی که مربی نداشتیم واقعا محمد به من کمک کرد و تاثیر زیادی در پیشرفت من داشت. زمان هایی که اردو نداریم خیلی خوب با من کار می کند و ایراداتم را می گوید. اگر او نبود کار خیلی سخت تر می شد و او با حمایت هایش اتفاقات خوبی را برای من رقم زد.

جی پلاس: تا چه حد مسائل ورزشی در زندگی روزمره شما ریشه دارد؟

پوررحمتی: تقریبا هر روز درباره ورزش صحبت می کنیم و مشکلات فنی را به یکدیگر گوشزد می کنیم. حتی قبل از تمرینات نقاط ضعف را به قدری به یکدیگر می گویم که وقتی تمرین می کنیم آن مشکلات رفع شده است. به دلیل اینکه محمد از من قوی تر است بیشتر کمک می کند و هر تجربه ای که لازم باشد به من منتقل می کند.

جی پلاس: در شرایط فعلی که همه کشور با همه گیری کرونا مواجه شده و اردوها تعطیل است چگونه تمرین می کنید؟

رحیمی: شرایط بسیار حادی را می گذرانیم و کل دنیا با ویروس کرونا درگیر بوده و هست. من و مهسا هم در قرنطینه بودیم و مشکلی باهم نداشتیم. (با خنده) بیشترین تلاشمان این بود که روی تمرین تمرکز کنیم و از این فرصت استفاده کردیم که با هم تمرین کنیم و خودمان را آماده نگه داریم.

پوررحمتی: در شرایط فعلی که اردوها تعطیل است سخت می توان درباره شرایط اسلحه اپه زنان صحبت کنم. قبل از شروع کرونا اردوی تیم ملی اسلحه اپه زنان تشکیل شد اما به خاطر کرونا لغو شد. با این حال اردو به نظرم خوب پیش می رفت اما متاسفانه این مشکل سر راه ما و البته همه ورزشکاران قرار گرفت. درحال حاضر همه بچه ها در خانه تمرین می کنند و این کار را سخت کرده است. اظهار نظر درباره شرایط زنان در این اسلحه زمانی امکان پذیر است که چندین اردو را پشت سرگذاشته باشیم.

جی پلاس: دوران قرنطینه چه تاثیری روی زندگی شما داشت؟

پوررحمتی: من و محمد همیشه همراه هم تمرین کردیم، درس خواندیم. یعنی به شکلی نبود که صبح تا شب از هم دور باشیم به همین دلیل در دوران قرنطینه فقط محل تمرین ما از سالن به خانه منتقل شد. خوشبختانه به خاطر خانه ماندن و کنار هم بودن دعوا و مشکلی باهم نداشتیم (باخنده) البته این مربوط به زندگی شخصی است اما از نظر بیماری و دائم در خانه ماندن واقعا خیلی سخت بود و هست. همه ما شرایط سختی را تجربه کردیم و امیدوارم سریع تر این مسئله از بین برود. ما در تهران زندگی می کنیم و امیدوارم مردم پروتکل های بهداشتی و حتی قرنطینه را رعایت کنند تا این بیماری را پشت سربگذاریم.

جی پلاس: درباره آینده ورزشی خودتان در اسلحه اپه صحبت کنید.

رحیمی: آرزوی من این است که تیم اسلحه اپه، نه فقط شخص خودم بتوانیم مثل بچه های سابر و مربی قدرتمندشان پیمان فخری با برنامه های منظم و مداوم فدراسیون به موفقیت برسیم و از خدا می خواهم ما هم بتوانیم در آسیا، جهان و المپیک جایگاه خوبی کسب کنیم و مثل سابریست ها خوش بدرخشیم و قله های ترقی را فتح کنیم.

پوررحمتی: برنامه ام برای آینده ورزش، فقط قهرمانی است و حتی اگر ورزشم تمام شود بازهم در شمشیربازی می مانم. دوست دارم تجربیاتم را در اختیار ورزشکاران دیگر قرار بدهم و کمک کوچکی انجام بدهم.

جی پلاس: آقای رحیمی درباره اسلحه سابر مردان صحبت کرد؛ آیا شما در این فکر هستید که زنان شمشیرباز ایران هم بتوانند به جایگاه بالایی در میادین بین المللی برسند یا خیر؟

پوررحمتی: در گذشته کسی فکر نمی کرد که شمشیربازی ایران به جایگاهی برسد که در جهان مطرح شود و در المپیک شانس مدال باشد. سابریست های ایران و آقای فخری کاری کردند که کلا دید نسبت به شمشیربازی ایران تغییر کرده و همه به توانایی ایران ایمان آوردند و می دانند که توانایی موفقیت های بزرگ را داریم. امیدوارم ما هم جا پای مردان سابریست بگذاریم.

جی پلاس: در صورت برگزاری رقابت های ورزشی و شمشیربازی، مسابقه هایی که پیش رو دارید و خودتان را برای آن آماده می کنید چه رویدادهایی هستند؟

رحیمی: همان طور که گفتم به دلایل و سیاست هایی که وجود داشت، حضور من در تیم ملی با وقفه ای همراه شد اما خداراشکر یک سال است که با قدرت برگشتم و الان عضو تیم ملی اسلحه اپه هستم. هدفم این است که بتوانم به خوبی برای زون آسیا آماده شوم. در درجه اول یک انتخابی در ایران داریم که یک نفر راهی این رقابت ها می شود و هرکسی که در زون آسیا قهرمان شود سهمیه المپیک را کسب می کند. البته رقابت های قهرمانی آسیا، بازی های آسیایی و دیگر مسابقه های بین المللی دیگر هم مدنظرم هست. در روزهایی که برای همه سخت گذشت من تلاش کردم تمرین کنم تا پنج سالی که از تیم ملی دور بودم را جبران کنم و حقم را بگیرم.

پوررحمتی: بعد از رقابت های آسیایی ژاپن تا بهمن سال پیش ما مربی نداشتیم. خیلی ممنون هستم که فدراسیون مربی خوب برای ما انتخاب کرد. هرچند از بدشانسی ما کرونا باعث تعطیلی تمرینات شد. امیدوارم در کنار هم بتوانیم به نتایج خوبی دست پیدا کنیم و بتوانیم مثل مردان سابریست در المپیک شانس مدال باشیم.

جی پلاس: حرف پایانی.

رحیمی: امیدوارم مشکلاتی که وجود دارد حل شود و هم چنین در سال آینده المپیک برگزار شد و ماه شاهد موفقیت ورزشکاران ایرانی باشیم.

پوررحمتی: امیدوارم هرچه زودتر تمرینات شروع شود و همه مردم به زندگی عادی برگردند. شمشیربازان زن ایران توانایی بالایی دارند و اگر به آن ها اهمیت بیشتری داده شوند می توانند کارهای بزرگی بکنند.