ستاره فرانسوی تیم فوتبال بارسلونا در جریان دیدار تیمش برابر سویا به دلیل بی احترامی به داور اخراج شد و احتمال افزایش محرومیت در صورت اثبات توهین نیز وجود دارد.
به گزارش سرویس ورزشی جی پلاس، تیم فوتبال بارسلونا در هفته هشتم رقابت های لالیگا با 4 گل سویا را شکست داد، اما نقطه تاریک این پیروزی دو کارت قرمزی بود که آبی و اناری ها دریافت کردند. عثمان دمبله در این دیدار به دلیل بی احترامی به داور مستقیما کارت قرمز دریافت کرد. داور در انتهای گزارش خود در پایان بازی اعلام کرده که عثمان دمبله خطاب به او گفته : "تو بدی! خیلی بدی!" و به این دلیل کارت قرمز دریافت کرده است.
بد نیست داوران و مسئولان فوتبال اسپانیا قدری بر روی روحیات لطیف خود کار کنند تا این گونه ستاره های تیم ها را با محرومیت روبرو نسازند. اگر داور بازی این قدر نازک نارنجی و رمانتیک باشد که از جمله تو بدی! رنجیده خاطر شده و کارت قرمز به بازیکن بارسلونا داده دیگر سنگ روی سنگ بند نمی شود.
حیف که چند سالی است داربی وطنی مان با قضاوت داور داخلی برگزار می شود و پای داوران خارجی از فوتبال ایران بریده شده وگرنه می شد با دعوت از آقای "متئو لاهوس" برای داوری داربی به او درس مردانگی و جسارت داد! اگر لاهوس فقط یک بار پایش را به ورزشگاه آزادی گذاشته بود و البته توسط یک گوشی به صورت همزمان الفاظ و شعارهای ورزشگاه های ایران که اتفاقا بازی داربی گل سرسبدشان هست، برایش ترجمه می شد؛ دیگر هرگز به خودش اجازه نمی داد بابت بیان جمله "تو خیلی بدی" به دمبله کارت قرمز بدهد!
ستاره فرانسوی بارسلونا نیز اگر پیش از حضورش در سطح فوتبال اروپا یکی دو فصل در همین لیگ خودمان توپ می زد، به خوبی از هم بازی های ایرانی اش یاد می گرفت که چگونه با قراردادن دست در برابر دهانش جمله زشت و زننده تو خیلی بدی را به شکلی بیان کند که داور متوجه نشود!
این روحیه لطیف و شاعرانه صرفا مختص داوران در فوتبال اسپانیا نیست. بلکه مسئولان سازمان لیگ این کشور نیز به شدت دارای روحیه مشابهی هستند و حتی بیشتر از داوران نسبت به جملاتی مانند تو خیلی بدی، دیگه دوستت ندارم و ... واکنش نشان می دهند! طبق قوانین سازمان لیگ اسپانیا ممکن است در صورتی که جمله دمبله توهین به داور تلقی شود، محرومیتی 4 تا 12 جلسه ای برایش در نظر گرفته شود.
از دایره طنز اگر خارج شویم، به خوبی متوجه می شویم، وحدت رویه و صلابت در صدور احکام انضباطی تا چه اندازه می تواند در نظم بخشیدن، پرهیز از جنجال و درگیری و آرامش کمک کند. در سوی مقابل کدخدامنشی، بخشش های بی مورد، احکام سلیقه ای و یک بام و دوهوایی، تذکرهای بی فایده، توصیه پذیری و مصلحت اندیشی جزملتهب کردن و جسورتر کردن متخلفین هیچ سودی ندارد.
