باز هم تابستان از راه رسید و خانواده ها با فارغ شدن از امتحانات خرداد فرزندانشان کوله بار خود را بر پشت خودرو جمع کرده و خود را مهیای سفر کردند.
کوچکترها بیشتر از همه مراقب هستند که وسایل بازیشان را جا نگذارند و اسباب بازی های ریز و درشت خود را زود در صندوق عقب خودرو جا می دهند.
پدر هم با دست زدن به لاستیک ها، نگاهی به آمپر سوخت و کشیدن میله اندازه گیری روغن موتور (گیج)، خود را برای رانندگی طولانی مهیا می کند.
پیش از سفر، مادر آیه هایی از قرآن را بر زبان جاری کرده و با نشستن در داخل ماشین و حرکت خودرو بار دیگر زیر لب دعاهایی را زمزمه و آرزوی سفری ایمن را می کند.
بچه ها صندلی عقب خودرو را تصاحب کرده اند و با شیطنت های کودکانه و بالا و پایین پریدن، شوق خود را برای سفر و رسیدن به مقصد ابراز می کنند.
با گذشت چند ساعت از رانندگی، مادر تسبیح به دست به خواب رفته و صدایی از کودکان به گوش نمی رسد؛ گویا آنها هم از فرط شیطنت به خواب رفته اند.
نبود هم صحبت و طولانی و یکنواخت بودن مسیر، خستگی را بر چشمان پدر چیره می کند، پلک ها دیگر یارای ایستادن ندارند و با گذر زمان چشم ها پشت پلک های خسته غروب می کنند.
صدای ترمز دهشتناک، برخورد 2 ارابه آهنین و غلت خوردن پیاپی خودرو خبر از ثانیه های مرگ بار آخر زندگی می دهد و اعضای خانواده هم آغوش خاک می شوند.
طبق آمار پلیس راه حدود نیمی از جانباختگان سوانح رانندگی برون شهری این استان به علت واژگونی وسیله نقلیه فوت می کنند.
همچنین طبق بررسی های صورت گرفته توسط کارشناسان سوانح رانندگی، عامل اصلی واژگونی وسایل نقلیه بی توجهی به جلو ناشی از خستگی و خواب آلودگی است.
آمارهای گویای این است که درصد بالایی از سوانح رانندگی در مسیرهای مستقیم و تفکیک شده از جمله آزاد راه ها و بزرگراه ها رخ می دهد چرا که رانندگان با اطمینان به ایمن بودن مسیر، با خیالی راحت و خواب آلود مسیر را طی می کنند.
از دیگر عوامل افزایش واژگونی در مسیرهای مستقیم را می توان یکنواختی مسیر و نبود استراحتگاه و پارکنیگ های مناسب برای استراحت دانست.
هر چند وجود مجتمع های خدماتی و رفاهی زمینه مناسبی برای توقف و استراحت رانندگان است اما نباید به بهانه نبود این مراکز از توقف در مناطق خوش آب و هوا هنگام بروز خستگی و خواب آلودگی دریغ کرد.
یکی از توصیه های پلیس برای پیشگیری از بروز سوانح رانندگی به علت خستگی و خواب آلودگی، یک ربع استراحت پس از هر 2 ساعت رانندگی است اما باید توجه داشت که این نسخه برای همه یکسان نیست.
این زمان در مورد افرادی با ویژگی هایی نظیر سن، شرایط جسمی و قدرت بدنی، متفاوت بوده و رانندگان باید هر گاه خستگی بر چشمانشان غلبه کرد، نسبت به پارک خودرو در مکان ایمن و استراحت کافی اقدام کنند.
مدیریت زمان برای استراحت نیز باید مورد توجه قرار گیرد به گونه ای که فرد هنگام خستگی و خواب آلودگی در یک مسیر فاقد امنیت قرار نگیرد تا مجبور به رانندگی برای رسیدن به یک مقصد ایمن شود؛ بلکه با اطلاع از موقعیت جغرافیای و فاصله مجتمع های خدماتی و رفاهی، زمان و مکان استراحت را مدیریت کند.
دارندگان خودروهای مجهز به سیستم 'کروز کنترل' یا به عبارتی سیستم تثبیت کننده سرعت خودرو نیز باید استفاده از این سیستم را به حداقل ممکن برسانند.
بهره گیری از این سیستم موجب کم تحرکی بدن و کاهش توجه راننده به مسیر مقابل و خواب آلودگی وی می شود.
همچنین برای پیشگیری از بروز سوانح دلخراش، افرادی که با تجویز پزشک داروهایی مصرف می کنند که می تواند خواب آور باشد، باید از رانندگی در مسیر های طولانی پرهیز کنند.
*خبرنگار ایرنا
انتهای پیام کوچکترها بیشتر از همه مراقب هستند که وسایل بازیشان را جا نگذارند و اسباب بازی های ریز و درشت خود را زود در صندوق عقب خودرو جا می دهند.
پدر هم با دست زدن به لاستیک ها، نگاهی به آمپر سوخت و کشیدن میله اندازه گیری روغن موتور (گیج)، خود را برای رانندگی طولانی مهیا می کند.
پیش از سفر، مادر آیه هایی از قرآن را بر زبان جاری کرده و با نشستن در داخل ماشین و حرکت خودرو بار دیگر زیر لب دعاهایی را زمزمه و آرزوی سفری ایمن را می کند.
بچه ها صندلی عقب خودرو را تصاحب کرده اند و با شیطنت های کودکانه و بالا و پایین پریدن، شوق خود را برای سفر و رسیدن به مقصد ابراز می کنند.
با گذشت چند ساعت از رانندگی، مادر تسبیح به دست به خواب رفته و صدایی از کودکان به گوش نمی رسد؛ گویا آنها هم از فرط شیطنت به خواب رفته اند.
نبود هم صحبت و طولانی و یکنواخت بودن مسیر، خستگی را بر چشمان پدر چیره می کند، پلک ها دیگر یارای ایستادن ندارند و با گذر زمان چشم ها پشت پلک های خسته غروب می کنند.
صدای ترمز دهشتناک، برخورد 2 ارابه آهنین و غلت خوردن پیاپی خودرو خبر از ثانیه های مرگ بار آخر زندگی می دهد و اعضای خانواده هم آغوش خاک می شوند.
طبق آمار پلیس راه حدود نیمی از جانباختگان سوانح رانندگی برون شهری این استان به علت واژگونی وسیله نقلیه فوت می کنند.
همچنین طبق بررسی های صورت گرفته توسط کارشناسان سوانح رانندگی، عامل اصلی واژگونی وسایل نقلیه بی توجهی به جلو ناشی از خستگی و خواب آلودگی است.
آمارهای گویای این است که درصد بالایی از سوانح رانندگی در مسیرهای مستقیم و تفکیک شده از جمله آزاد راه ها و بزرگراه ها رخ می دهد چرا که رانندگان با اطمینان به ایمن بودن مسیر، با خیالی راحت و خواب آلود مسیر را طی می کنند.
از دیگر عوامل افزایش واژگونی در مسیرهای مستقیم را می توان یکنواختی مسیر و نبود استراحتگاه و پارکنیگ های مناسب برای استراحت دانست.
هر چند وجود مجتمع های خدماتی و رفاهی زمینه مناسبی برای توقف و استراحت رانندگان است اما نباید به بهانه نبود این مراکز از توقف در مناطق خوش آب و هوا هنگام بروز خستگی و خواب آلودگی دریغ کرد.
یکی از توصیه های پلیس برای پیشگیری از بروز سوانح رانندگی به علت خستگی و خواب آلودگی، یک ربع استراحت پس از هر 2 ساعت رانندگی است اما باید توجه داشت که این نسخه برای همه یکسان نیست.
این زمان در مورد افرادی با ویژگی هایی نظیر سن، شرایط جسمی و قدرت بدنی، متفاوت بوده و رانندگان باید هر گاه خستگی بر چشمانشان غلبه کرد، نسبت به پارک خودرو در مکان ایمن و استراحت کافی اقدام کنند.
مدیریت زمان برای استراحت نیز باید مورد توجه قرار گیرد به گونه ای که فرد هنگام خستگی و خواب آلودگی در یک مسیر فاقد امنیت قرار نگیرد تا مجبور به رانندگی برای رسیدن به یک مقصد ایمن شود؛ بلکه با اطلاع از موقعیت جغرافیای و فاصله مجتمع های خدماتی و رفاهی، زمان و مکان استراحت را مدیریت کند.
دارندگان خودروهای مجهز به سیستم 'کروز کنترل' یا به عبارتی سیستم تثبیت کننده سرعت خودرو نیز باید استفاده از این سیستم را به حداقل ممکن برسانند.
بهره گیری از این سیستم موجب کم تحرکی بدن و کاهش توجه راننده به مسیر مقابل و خواب آلودگی وی می شود.
همچنین برای پیشگیری از بروز سوانح دلخراش، افرادی که با تجویز پزشک داروهایی مصرف می کنند که می تواند خواب آور باشد، باید از رانندگی در مسیر های طولانی پرهیز کنند.
*خبرنگار ایرنا
کپی شد
